پنی سیلامین (Penicillamine) : در درمان بیماران دارای نشانه های بیماری ویلسون و پیشگیری از ایجاد آسیب بافتی مصرف می شود.
این دارو همچنین در درمان بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شدید و فعال که به سایر درمان ها پاسخ نداده اند، بیمارانی که مبتلا به تشکیل سنگ های سیستئینی عودکننده و مسمومیت با فلزات سنگین (به ویژه مس و سرب) هستند، استفاده می گردد.
اطلاعات دیگر از پنی سیلامین
- طبقه بندی فارماکولوژیک : داروی شلات کننده.
- طبقه بندی درمانی : آنتاگونیست فلزات سنگین، ضد روماتیسم.
- طبقه بندی مصرف در بارداری : گزارش نشده است.
- نام های تجاری : Artamin،Cupripen
موارد مصرف پنیسیلامین
سیستین اوری , بیماری ویلسون , درمان کمکی آرتریت روماتوئید فعال و شدید
مقدار مصرف پنیسیلامین
مقدار مصرف معمول برای بیماری ویلسون : بزرگسالان:
مقدار اولیه: 0.75 تا 1.5 grams/day که منجر به دفع اولیه بیش از 2 mg مس از ادرار 24 ساعته می گردد و باید حدود 3 ماه مصرف ادامه پیدا کند
مقدار نگهدارنده: مقدار نگهدارنده مطلوب با اندازه گیری دفع مس ادراری و مقدار مس آزاد در سرم مشخص می گردد.حداکثر مقدار مجاز 2 g/day می باشد.
مقدار مصرف معمول برای سیستین اوری : بزرگسالان:
معمولا 2 (g/day ( 1-4 g/day مقدار مصرف نهایی باید در 4 نوبت مساوی مصرف شود.اگر 4 نوبت مساوی عملی نیست مقدار بیشتر هنگام خواب مصرف گردد.
مقدار مصرف معمول برای آرتریت روماتوئید:
بزرگسالان: مقدار اولیه : با تک دوز روزانه 125 یا 250 mg شروع شده و پس از آن در فواصل هر 1 تا 3 ماه ، 125 تا 250 mg/day بر اساس پاسخ و تحمل بیمارافزایش داده می شود.
مقدار نگهدارنده:فرد به فرد متغیر می باشد.اغلب افراد به مقادیر 500 تا 750 mg/day پاسخ می دهند.
مقدار مصرف معمول برای بیماری ویلسون:کودکان:
مقدار اولیه: 0.75 تا 1.5 grams/day که منجر به دفع اولیه بیش از 2 mg مس از ادرار 24 ساعته می گردد و باید حدود 3 ماه مصرف ادامه پیدا کند
مقدار نگهدارنده: مقدار نگهدارنده مطلوب با اندازه گیری دفع مس ادراری و مقدار مس آزاد در سرم مشخص می گردد.حداکثر مقدار مجاز 2 g/day می باشد.
مقدار مصرف معمول برای سیستین اوری: کودکان:
30 mg/kg/day. مصرف نهایی باید در 4 نوبت مساوی مصرف شود. اگر 4 نوبت مساوی عملی نیست مقدار بیشتر هنگام خواب مصرف گردد
مقدار مصرف معمول برای آرتریت روماتوئید کودکان:
مقدار اولیه : با تک دوز روزانه 125 یا 250 mg شروع شده و پس از آن در فواصل هر 1 تا 3 ماه ، 125 تا 250 mg/day بر اساس پاسخ و تحمل بیمارافزایش داده می شود.
مقدار نگهدارنده: فرد به فرد متغیر می باشد.اغلب افراد به مقادیر 500 تا 750 mg/day پاسخ می دهند.
ملاحظات اختصاصی پنی سیلامین
- در صورت بروز موارد زیر باید مصرف دارو قطع شود: بروز علائم حساسیت مفرط یا تب دارویی، معمولاً همراه با سایر تظاهرات آلرژیک (در صورت بیماری ویلسون، ممکن است دارو مجدداً مورد مصرف قرار گیرد)، بروز بثورات پوستی شش ماه یا بیشتر بعد از شروع درمان، واکنش پمفیگوئید، هماچوری یا پروتئینوری همراه با هموپتزی یا انفیلتراسیون ریوی، هماچوری یا پروتئینوری مداوم بیش از g/day 2 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، در صورتی که تعداد پلاکتها کمتر از mm3/100000 یا تعداد گلبول های سفید کمتر ازmm3/3500 باشد یااینکه در سه آزمون متوالی این عناصر خونی مشاهده شود (حتی اگر در حد طبیعی باشند).
- آزمون های عملکرد کبد و کلیه معمولاً هر شش ماه انجام می شود. بیمار باید از نظر پروتئینوری به طور معمول بررسی و برای جلوگیری از صدمات پوستی، به دقت مراقبت شود.
- در بیماران مبتلا به بیماری ویلسون یا سیستینوری ممکن است مصرف روزانه پیریدوکسین (ویتامین B6) ضروری باشد.
- مصرف پنی سیلامین یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا یا داروهای دیگر موجب تسهیل جذب دارو خواهد شد.
- در درمان اولیه بیماری ویلسون، باید همراه با پنی سیلامین به مدت شش ماه تا یک سال با هر وعده غذا مقدار 40_10 میلی گرم پتاش سولفوره مصرف شده و سپس قطع شود.
- درمان دارویی ممکن است منجر به مثبت شدن نتایج تست ANA، با یا بدون علائم بالینی سندروم شبه لوپوس اریتماتوز شود.
- همودیالیز می تواند پنی سیلامین را برداشت کند.
نکات قابل توصیه
1-مصرف مقادیر زیاد مایعات ( بخصوص در شب ) توصیه می گردد.
2- پنیسیلامین را با معده خالی ( یک ساعت قبل یا دو ساعت پس از غذا) مصرف کنید.
دارو های مشابه پنیسیلامین
ترینتین
میزان و نحوه مصرف اگزمستان
