ایورمکتین دارویی است که برای درمان برخی عفونت‌های انگلی استفاده می‌شود. این عفونت‌ها در انسان شامل آلودگی شپش سر، جرب، کوری رودخانه، استرونژیلوئیدوز، عفونت کرم شلاقی، آسکاریازیس و فیلاریاز لنفاوی است. این دارو به سه صورت خوراکی، موضعی و تزریقی استفاده می‌شود. در حیوانات، از این دارو جهت پیشگیری و درمان کنه‌زدگی، میازیس، انگل‌های خونی، کرم قلب سگ و گربه، «دیروفیلاریا ایمیتیس» (نوعی کرم لوله‌ای) و چنین بیماری انگلی دیگر استفاده می‌شود.
این دارو نباید با چشم‌ها تماس داشته باشد. عوارض جانبی آیورمکتین شامل قرمز شدن چشم‌ها، خشکی پوست و احساس سوزش در پوست است. مشخص نیست که مصرف این دارو در دوران بارداری بی‌خطر است یا خیر، اما مصرف آن در دوران شیردهی تا حدودی قابل قبول است. این دارو متعلق به خانوادهٔ دارویی ایوِرمکتین‌ها است. ایورمکتین از روش‌های مختلفی بر اعصاب محیطی و عضلات انگل‌ها و حشرات تأثیر می‌گذارد.
مصرف آیورمکتین در کودکان زیر 5 سال یا آنهایی که کمتر از 15 کیلوگرم دارند، ممنوع است.
افرادی که دچار بیماری های کلیوی و کبدی دارند.
در صورت حساسیت به ایورمکتین
تداخلات رده X (پرهیز): ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن آبله
کاهش اثرات داروها توسط ایورمکتین (سیستمیک): ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، واکسن آبله، لاکتوباسیلوس و استریول، سدیم پیکوسولفات، واکسن حصبه
کاهش اثرات ایورمکتین (سیستمیک) توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات داروها توسط ایورمکتین (سیستمیک): آنتاگونیست های ویتامین کا
افزایش اثرات ایورمکتین (سیستمیک) توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
تداخل با غذا: در صورت مصرف همراه غذاهای پرچرب فراهمی زیستی 2.5 برابر افزایش می‌یابد.
بر پایهٔ برخی مطالعات انجام شده، ایورمکتین احتمالاً علیه چیکونگونیا و تب زرد مؤثر باشد. در سال 2013 این داروی ضد انگل به‌عنوان لیگاندی نوین برای گیرندهٔ ایکسِ فارنزوئید (FXR) معرفی شد، که یکی از اهداف درمانی در بیماری کبد چرب غیر الکلی است. ایورمکتین برای پیشگیری مالاریا هم مورد توجه است، چرا که هم برای پلاسمودیوم و هم برای پشهٔ حامل آن سمی است.
