هیدروکودون یک داروی مخدر است (گاهی اوقات ماده مخدر نیز نامیده می‌شود) که از آن برای تسکین دردهای متوسط تا شدیدی که توسط دیگر مسکن‌ها التیامم پیدا نکردند، استفاده می‌شود. داروی هیدروکدون با اتصال به برخی از مناطق کوچک به نام گیرنده‌های مواد مخدر، در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) کار می‌کند. این امر منجر به کاهش احساس درد و واکنش به درد در شما می‌شود.
گاهی از قرص یا کپسول هیدروکدون به عنوان مخدر سوء استفاده می‌شود و فرد محتویات دارو را تزریق می‌کند که اثرات جانبی بدی برای او خواهد داشت. به همین دلیل هیدروکدون به صورت ترکیبی همراه با دیگر مسکن‌های غیر مخدر مانند استامینوفن، ایبوپروفن تهیه می‌شود تا از سوء مصرف (تزریق) این دارو جلوگیری شود.
به تاریخ انقضای هیدروکدون توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌شده است، از آن مصرف نکنید.
هرگز Hydrocodone را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
تداخل دارویی هیدروکودون را چک کنید و اگر در حال استفاده از دارویی هستید که با این دارو تداخل دارد، با پزشک خود راجع به استفاده از داروهایتان مشورت نمایید.
چنانچه شرایط یا بیماری خاصی دارید، قبل از تجویز این دارو، پزشک را مطلع سازید. به ویژه اگر شرایط زیر را دارید:
حساسیت به این دارو یا دیگر داروها و مواد
بارداری
شیردهی
صرع
سابقه تشنج
مشکلات تنفسی (مانند آسم یا بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD))
مشکلات قلبی
فشار خون پایین
مشکلات کبدی
مشکلات کلیوی
مشکلات تیروئید
مشکلات غده آدرنال
مشکلات پروستات یا دفع ادرار
سنگ کیسه صفرا
سابقه هر نوع سرطان (مانند سرطان روده)
اعتیاد به مواد مخدر یا الکل
اخیراً جراحی (مانند جراحی دندان) داشته‌اید.
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز داروی مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
داروهایی که ممکن است با این دارو تداخل دارویی برقرار کنند عبارتند از: مخمر سنت جان، داروهای مخدر و مسکن دیگر مانند بوپرنورفین، ترامادول، بوتورفانول، دیامورفین و … .
اگر داروهایی مصرف می‌کنید که باعث خواب آلودگی می‌شوند، به دکتر یا داروساز خود بگویید، از جمله: الکل، آنتی‌هیستامین‌ها (از قبیل ستیریزین (cetirizine)، دیفن هیدرامین (diphenhydramine))، داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام (alprazolam)، دیازپام (diazepam)، زولپیدم (zolpidem))، شل کننده‌های عضلانی، داروهای بیهوشی، داروهای ضد تشنج و داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین).
برچسب روی تمام داروهای خود را (مانند داروهای آلرژی یا سرماخوردگی و سرفه) بررسی کنید زیرا مواد تشکیل‌دهنده اکثر آن‌ها باعث خواب‌آلودگی می‌شود. از دکتر یا داروساز خود راجع به مصرف این داروها سؤال کنید.
بررسی‌های انجام شده تا به امروز مشکل و محدودیتی در رابطه با مصرف این دارو برای افراد مسن نشان نداده است. با این حال از آنجایی که افراد مسن بیشتر دچار خواب آلودگی و مشکلات کلیوی و بیماری های مربوط به افزایش سن هستند، بهتر است مصرف این دارو در این سن با احتیاط بیشتری انجام شود و میزان مصرف آن تنظیم شود.
