واژه بیهوشی anesthesia اولین بار توسط اولیوروندل هلمز مطرح شد. این کلمه دارای ریشه یونانی بوده و به معنی فقدان ادراک یا حساسیت است. بیهوشی نوعی درمان پزشکی است که شما را از احساس درد حین عمل یا جراحی باز می‌دارد. داروهایی که برای جلوگیری از درد استفاده می‌شوند، بی‌حس کننده نامیده می‌شوند. انواع مختلف روش‌های بیهوشی وجود دارد که به شکل‌های متفاوتی عمل می‌کنند. برخی از آنها بخش‌های خاصی از بدن را بی‌حس می‌کنند. در حالی که سایر داروها مغز را بی‌حس می‌کنند تا از طریق روش‌های جراحی تهاجمی‌تر، مانند موارد داخل سر، قفسه سینه یا شکم، بیهوشی و عدم حساسیت را القا کنند. در نتیجه داروهای بیهوشی نقش بسیار مهمی در عمل‌های جراحی دارند.
حساسیت مفرط به دارو
بیمارانی که سابقه تاکیکاردی دارند.
بیمارانی که حتی افزایش مختصر ضربان قلب آنها نامطلوب است.
میاستنی گراو
بیماری شدید عروق کرونر
تداخلات رده X (پرهیز): کینین
کاهش اثرات داروها توسط پانکرونیوم: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
کاهش اثرات پانکرونیوم توسط داروها: مهارکننده‌های استیل کولین استراز، کاربامازپین، فوس فنی‌توئین-فنی‌توئین، دیورتیک های لوپ، مشتقات تئوفیلین
افزایش اثرات داروها توسط پانکرونیوم: گلیکوزید های قلبی، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)
افزایش اثرات پانکرونیوم توسط داروها: آمینوگلیکوزیدها، باسیتراسین (سیستمیک)، فرآورده‌های حاوی سم بوتولینوم، برومپریدول، مسدودکننده های کانال کلسیمی، کاپرئومایسین، کلیندامایسین (موضعی)، کولیستیمتات، سیکلوسپورین (سیستمیک)، فوس فنی‌توئین - فنی‌توئین، بی‌هوش کننده‌های استنشاقی، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، آنتی‌بیوتیک‌های لینکوزامیدی، لیتیم، بی‌حس کننده‌های موضعی، دیورتیک های لوپ، نمک‌های منیزیم، مینوسیکلین (سیستمیک)، فولکودین، پلی میکسین بی، پروکائین‌آمید، کینیدین، کینین، اسپیرونولاکتون، تتراسیکلین ها، مشتقات تئوفیلین، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تریمبوتین، ونکومایسین
با استفاده از داروی پانکرونیوم به دلیل اثر واگولیتیک، خطر برادی کاردی یا کاهش فشار خون ناشی از داروهای مخدر کاهش می یابد اما در بعضی بیماران خطر بروز تاکیکاردی یا افزایش فشار خون، بیشتر می شود. تاکیکاردی با این دارو شایع تر از سایر داروهای مسدد عصبی-عضلانی است. در عیب کار کبد و کلیه ممکن است اثر دارو طولانی تر شود.
