زغال فعال که با عنوان کربن فعال نیز شناخته می‌شود، دارویی است که برای درمان مسمومیت‌های ایجادشده از طریق دهان و دستگاه گوارش، استفاده می‌شود. این دارو برای تأثیرگذاری مناسب، باید در مدت زمان کوتاهی پس از وقوع مسمومیت، (معمولاً تا یک ساعت) استفاده شود. زغال فعال، برای مسمومیت‌ها با سیانید، عوامل خورنده، آهن، لیتیم، الکل‌ها یا مالاتیون کارایی ندارد. این دارو ممکن است از طریق دهان یا توسط لوله‌گذاری بینی-معده‌ای مصرف شود. استفاده در دستگاه‌های هموپرفیوژن، یکی از کاربردهای درمانی دیگر زغال فعال است.
در مواردی که پادزهر خوراکی اختصاصی مثل متیونین مصرف شده کنترااندیکه است.
شارکول روی جذب سمومی چون مواد خورنده و اسیدها و بازهای معدنی ترکیبات مشتق از نفت تاثیری ندارد.
در موارد مصرف داروها و مواد خورنده که بررسی اندوسکوپی مخاط معده ضروری است این دارو می تواند اندوسکوپی را مختل کند.
در جذب سمومی چون سیانیدها، اسیدهای معدنی، مواد قلیایی، حلال های آلی، اهن، اتانول، متانول موثر نیست.
مصرف آن بعنوان ضد دفع گاز در کودکان زیر 3 سال توصیه نمی‌شود.
تداخلات رده X (پرهیز): تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
کاهش اثرات داروها توسط زغال فعال: لفلونامید، تریفلونومید
کاهش اثرات زغال فعال توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات داروها توسط زغال فعال: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات زغال فعال توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
تداخل با غذا: افزودن مقداری مواد طعم‌دهنده (مثل شیر، بستنی، لیموناد و مارمالاد) قادر است ظرفیت جذب سطحی و درنتیجه اثربخشی را کاهش دهد.
ادعاهایی مبنی بر اینکه زغال فعال کارهایی مانند سفید کردن دندان‌ها، رفع خماری ناشی از مصرف الکل و جلوگیری از نفخ را انجام می‌دهد، بر پایهٔ شواهد پزشکی، تأیید نشده‌است. ادعاهای در رابطه با پاکسازی عمومی بدن از آلودگی‌ها با مصرف مداوم زغال فعال نیز فاقد شواهد علمی است و از موضوعات شبه‌علمی محسوب می‌شود.
