موارد منع مصرف و تداخل دارویی کینیدین

داروی کینیدین در دسته داروهای ضد آریتمی قرار دارد و برای درمان کینیدین (Quinidine) در درمان آریتمی بطنی مخاطره آمیز٬ از قبیل تاکی کاردی بطنی پیوسته تجویز می شود. قرص کینیدین (Quinidine) که با نام های تجاری Quinora Quinidex Extentabs نیز شناخته می شود، دارویی است که در دسته داروهای ضد آرتیمی قرار دارد و برای درمان آریتمی های قلب مصرف می شود. این دارو به صورت قرص کپسول و محلول در دسترس است. این دارو فقط با ارائه نسخه پزشک قابل تهیه است.

موارد منع مصرف کینیدین

در صورت وجود حساسیت یا ایدیوسنکرازی با کینیدین با علایم ترومبوسیتوپنی، کهیر یا تب، منع مصرف دارد. به علاوه در صورت وجود میاسیتنی گراویس، مسمومیت با دیگوکیسن ( که باآریتمی یا اختلال در هدایت A.V همراه باشد ) همچنین در بوک کامل قلبی، بلوک شاخه چپ یا سایر اختلالات شدید در هدایت درون بطنی منع مصرف دارد. در اختلالات ریتمی ناشی از مکانیسم های فراوان، سابقه اختلال تورساد دوپوان ناشی از دارو یا سابقه سندم QT طولانی نیز نباید از کینیدین استفاده کرد.
کینیدین را در مبتلایان به آسم، ضعف عضلات، عفونت همراه با تب (چون ممکن است علایم حساسیت به دارو را پنهان کند) در مبتلایان به اختلالات کبدی یا کلیوی و طی دوره شیر دهی و بارداری با احتیاط تجویز شود. هنگامی از کینیدین در درمان فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی استفاده می شود. کاهش بلوک دهلیزی بطنی ممکن است باعث افزایش سرعت انقباضات بطنی شود بنابراین لازم است پیش از آن بیمار را با دیگوکسین تحت درمان قرار دارد. در صورتی که طی دوره درمان با کینیدین علایم سمیت قلبی (همچنین طولانی شدن فواصل PRیا QT، پهن شدن QRS بیش از 50%، تاکی آریتمی، بطنی و ضربان های زودرس بطنی) مشاهده شود، لازم است فورا مصرف کینیدین قطع شود. در موارد بلوک ناقص قلبی از کینیدین با احتیاط بسیار استفاده شود، چرا که ممکن است باعث بلوک کامل یا آسیستول شود.
گاهی اوقات در بیمارانی که برای طولانی مدت از کینیدین استفاده می کنند. سنکوپ مشاهده می شود. این مشکل اغلب در نتیجه تاکی کاردی یا فیبریلاسیون بطنی عارض می شود. علامت آن از دست رفتن ناگهانی هوشیاری و بروز تاکی کاردی بطنی پلی مورفیک است. این سندرم ظاهرا مستقل از دوز یا غلظت پلاسمایی دارو است اما با طولانی شدن فاصله QT رابطه دارد. این مشکل اغلب خود به خود رفع شده یا به درمان پاسخ می دهد. اما در موارد ناردی به علت (آریتمی ترساد دوپوان) است، به مرگ بیمار منجر می شود. بی خطر بودن و کارایی دارو در کودکان ثابت نشده است.

تداخل دارویی کینیدین

• سوبسترای CYP2C9
• سوبسترای CYP3A4
• سوبسترای P-gp
• مهارکننده CYP2D6 (قوی)
• مهارکننده CYP3A4 (ضعیف)
• مهارکننده OCT2
• مهارکننده P-gp (قوی)
• اتصال به پلیمر یا رزین تبدیل کاتیونی
• تشدید برادی کاردی
• تشدید سمیت گوشی
• افزایش فاصله QT (شناخته شده)
• حساس به pH ادرار
• تداخلات رده X (پرهیز): آکلیندینیوم، آجمالین، سیمتروپیوم، سیتالوپرام، کلاریترومایسین، کانیواپتان، دمپریدون، الوکسادولین، انترکتینیب، انزالوتامید، اریترومایسین (سیستمیک)، فکسینیدازول، فینگولیمود، فلوکونازول، فلوپنتیکسول، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، جمی فلوکساسین، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، آب گریپ فروت، ایدلالیزیب، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، ایتراکونازول، کتوکونازول (سیستمیک)، لاسمیدیتان، لفامولین، فرآورده های حاوی لووفلوکساسین (سیستمیک)، لوسولپیرید، لوپیناویر، مفلوکین، مکوئیتازین، میفپریستون، موکسی فلوکساسین (سیستمیک)، نلفیناویر، نیلوتینیب، اوکساتومید، پازوپانیب، پیموزاید، پیپراکوئین، پوساکونازول، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پروبوکول، آنتی آریتمی های کلاس IA طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، آنتی آریتمی های کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، کوئتیاپین، روفناسین، ریبوسیکلیب، ریتوناویر، ساکوئیناویر، اسپارفلوکساسین، تاموکسیفن، تیوریدازین، تیوتروپیوم، تیپراناویر، توپوتکان، اومکلیدینیوم، وین کریستین (لیپوزومال)، وریکونازول
• کاهش اثرات داروها توسط کینیدین: مهارکننده های استیل کولین استراز، بنزهیدروکدون، کدئین، دی هیدرو کدئین، افدرین (سیستمیک)، پروکاینتیک ها، هیدروکدون، ایلوپریدون، ایتوپراید، لوسولپیرید، نیکرگولین، نیتروگلیسیرین، پریماکین، سکرتین، تاموکسیفن، ترامادول
• کاهش اثرات کینیدین توسط داروها: مهارکننده های استیل کولین استراز، مسدودکننده های کانال کلسیمی (دی هیدروپیریدینی)، القاکننده های CYP3A4 (متوسط و قوی)، دابرافنیب، دفراسیروکس، انزالوتامید، افدرین (داخل بینی و سیستمیک)، اردافیتینب، اتراویرین، فوس فنی توئین، کائولین، میتوتان، مهارکننده های P-gp/ABCB1، فنوباربیتال، فنی توئین، دیورتیک های محافظ پتاسیم، پریمیدون، مشتقات ریفامایسین، ساریلومب، سیلتوکسیمب، سوکرالفیت، توسیلیزومب
• افزایش اثرات داروها توسط کینیدین: آفاتینیب، آجمالین، آمیودارون، آمیسولپیرید (تزریقی)، آمفتامین ها، داروهای آنتی کولینرژیک، آریپیپرازول، آریپیپرازول لاروکسیل، آتوموکستین، آزیترومایسین (سیستمیک)، بتریکسابان، بیلاستین، برنتوکسی مب ودوتین، برکس پیپرازول، مسدودکننده های کانال کلسیمی (دی هیدروپیریدینی)، فرآورده های حاوی کانابینوئید، گلیکوزید های قلبی، سلیپرولول، سریتینیب، کلروکین، سیمتروپیوم، سیتالوپرام، کلاریترومایسین، کلوفازیمین، کلوزاپین، کلشی سین، کریزوتینیب، سوبستراهای CYP2D6 (خطر بالا با مهارکننده ها)، دابیگاتران اتکسیلات، دالفامپریدین، داپوکستین، داساتینیب، دیوتترابنازین، دکسترومتورفان، دمپریدون، فرآورده های حاوی دوکسپین، دوکسوروبیسین (متداول)، دروپریدول، دولوکستین، ادوکسابان، الیگلوستات، الوکسادولین، اس سیتالوپرام، اورولیموس، فسوترودین، فلکاینید، فلیبانسرین، فلوپنتیکسول، فلووکسامین، گادوبنات دی مگلومین، گالانتامین، گلوکاگون، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، هالوفانترین، هالوپریدول، ایلوپریدون، ایندورامین، اینوتوزومب، اوزوگامایسین، لاکوزامید، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لوفکسیدین، لومیتاپید، لوپرامید- لوپرامید اکسید، مفلوکین، مکوئیتازین، متادون، متوکلوپرامید، متوپرولول، میدوستارین، میرابگرون، موکسی فلوکساسین (سیستمیک)، نالدمدین، نالوکسگل، نبیولول، داروهای مسدود کننده عصبی- عضلانی، نیکرگولین، نیلوتینیب، نیمودیپین، الانزاپین، اندانسترون، آگونیست های اپیوئید، اوسیمرتینیب، پازوپانیب، پنتامیدین (سیستمیک)، پرهگزیلین، سوبستراهای P-gp/ABCB1، پیلسیکاینید، پیموزاید، پیپراکوئین، پیتولیسانت، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پروبوکول، پروپرانولول، پروکالوپراید، آنتی آریتمی های کلاس IA طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، آنتی آریتمی های کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، داروهای متفرقه طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، کوئتیاپین، راموسترون، رانولازین، روفناسین، ریبوسیکلیب، ریفاکسیمین، ریمجپنت، ریسپریدون، سیلودوسین، سدیم استیبوگلوکونات، اسپارفلوکساسین، تالازوپاریب، تامسولوسین، تگاسرود، تترابنازین، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیوریدازین، تیمولول (چشمی)، تیوتروپیوم، توپیرامات، توپوتکان، ترامادول، تریازولام، ضدافسردگی های سه حلقه ای، تروپیسترون، اوبروجپانت، ولبنازین، ومورافنیب، ونتوکلاکس، وراپامیل، وین کریستین (لیپوزمال)، آنتاگونیست های ویتامین کا، وریکونازول، ورتیوکستین
• افزایش اثرات کینیدین توسط داروها: آکلیندینیوم، آجمالین، آنتی اسیدها، اپرپیتانت، آتازاناویر، فرآورده های حاوی سم بوتولینوم، مسدودکننده های کانال کلسیمی (دی هیدروپیریدینی)، مهارکننده های کربنیک انهیدراز، سریتینیب، کلرال بتائین، سایمتیدین، کلوزاپین، کوبیسیستات، کانیواپتان، کریزوتینیب، مهارکننده های CYP3A4 (متوسط و قوی)، داروناویر، دیلتیازم، دوولیزیب، انکورافنیب، انترکتینیب، اردافیتینب، اریترومایسین (سیستمیک)، فکسینیدازول، فینگولیمود، فلوکونازول، فلووکسامین، فوس آمپرناویر، فوس اپرپیتانت، فوس نوتپیتانت، فوس فنی توئین، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، جمی فلوکساسین، گیلتریتینیب، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، آب گریپ فروت، ایدلالیزیب، ایندیناویر، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، ایتراکونازول، کتوکونازول (سیستمیک)، لاروترکتینیب، لاسمیدیتان، فرآورده های حاوی لووفلوکساسین (سیستمیک)، لوپرامید- لوپرامید اکسید، لوپیناویر، لورازیدون، میانسرین، میفپریستون، نلفیناویر، نوتپیتانت، اومبیتاسویر / پاریتاپرویر / ریتوناویر، اومبیتاسویر / پاریتاپرویر / ریتوناویر و داسابوویر، اوکساتومید، پالبوسیکلیب، مهارکننده های P-gp/ABCB1، فنوباربیتال، پوساکونازول، پراملینتید، پروپافنون، داروهای طولانی کننده فاصله QT (با خطر متوسط - پرهیز)، داروهای طولانی کننده فاصله QT (با خطر متوسط - احتیاط)، مهارکننده های کیناز طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، رانولازین، رزرپین، ریتوناویر، ساکوئیناویر، سیمپرویر، استریپنتول، تیوریدازین، تیپراناویر، ضدافسردگی های سه حلقه ای، اومکلیدینیوم، وراپامیل، وریکونازول
• تداخل با غذا: تغییر در رژیم نمک دریافتی ممکن است سرعت و میزان جذب کینیدین را تغییر دهد. مصرف غذا ممکن است سطوح سرمی کینیدین افزایش دهد. مصرف غذا اثرات متفاوتی برجذب فرمولاسیون های آهسته رهش دارد. مصرف آب گریپ فروت ممکن است سرعت جذب کینیدین را کاهش دهد. مصرف بیش ازحد آب میوه یا ویتامین C، pH ادرار را کاهش می دهد و درنتیجه حذف کینیدین از بدن افزایش می یابد. غذاهای قلیایی ممکن است منجر به افزایش غلظت سرمی کینیدین شود.
  راهکار: از تغییر نمک دریافتی در رژیم غذایی خودداری شود. از مصرف آب گریپ فروت خودداری شود. دارو در یک ساعت مشخص مصرف شود تا از تغییرات غلظت سرمی جلوگیری شود؛ دارو همراه با غذا یا شیر مصرف شود تا از تحریک گوارشی جلوگیری گردد.

موارد منع مصرف و تداخل دارویی ترازوسین