تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای مقلد سمپاتیك، از جمله اپی‌نفرین، فنیل افرین، فنیل پروپانول آمین و افدرین، و داروهای كاهنده اشتها ممكن است اثرات تحریك كننده و تنگ كننده عروق این داروها را كاهش دهد. مصرف اپی نفرین به عنوان یك داروی تنگ كننده عروق در بیمارانی كه تری فلوئوپرازین مصرف می‌كنند ، ممكن است موجب معكوس شدن اثر اپی نفرین یا كاهش بیشتر فشار خون شود.
تری فلوئوپرازین ممكن است پاسخ فشار خون را به داروهای كاهنده فشار خون كه از طریق مركزی عمل می‌كنند (مانند گوانتیدین، كلونیدین، متیل دوپا، و رزرپین) مهار سازد.
داروهای مسدود كننده بتا ممكن است با مهار متابولیسم تری فلوئوپرازین غلظت پلاسمایی این دارو را افزایش داده و موجب مسمومیت شوند.
مصرف همزمان با پروپیل تیواوراسیل خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش می دهد.
مصرف همزمان با لیتیم ممكن است موجب مسمومیت شدید نورولوژیك یا یك سندرم شبه آنسفالیت و كاهش پاسخ درمانی به تری فلوئوپرازین شود.
نمكهای آلومینیوم جذب گوارشی تری فلوئوپرازین را افزایش و اثرات درمانی آن را كاهش می‌دهند. 1 ساعت قبل یا دو ساعت بعد از نمكهای آلومینیوم مصرف شود.
باربیتوراتها و لیتیم می‌توانند اثر فنوتیازین را كم كنند.
استفاده تو ام با تضعیف كننده‌های سیستم اعصاب مركزی، باعث افزایش تضعیف CNS می‌شود. از استفاده تو ام بپرهیزید.
كافئین اثرات دارو را كم می‌كند. تنظیم دوز لازم می‌باشد.
استفاده تو ام با الكل باعث افزایش دپرسیون CNS بویژه مهارتهای سایكوموتور می‌شود.
سیگار كشیدن اثرات دارو را كم می‌كند.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید، ریسك ایجاد واكنشهای حساسیت به نور را بیشتر می‌كند.
نكات قابل توصیه به بیمار
1ـ بروز هر گونه حركات غیرطبیعی، مانند واكنشهای دپستونیك، آكاتیزی، دیسكینزی تأخیری را به پزشك اطلاع دهد.
2ـ احتمال بروز بسیاری از تداخلهای دارویی وجود دارد. قبل از مصرف هر گونه دارو با پزشك مشورت كنید.
3ـ بسیاری از عوارض جانبی با كاهش مقدار مصرف دارو ممكن است برطرف شوند. در صورت بروز اشكال در دفع ادرار، گلودرد، سرگیجه، یا غش به پزشك اطلاع دهید.
4ـ تا تثبیت اثر دارو از انجام فعالیتهای مخاطره آمیزی كه احتیاج به هوشیاری دارند، خودداری كنید. اثرات تسكین بخش دارو معمولاً طی چند هفته برطرف می‌شود.
5ـ از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری كنید و هنگام بیرون رفتن از داروهای محافظ پوست استفاده كنید تا از بروز واكنشهای حساسیت به نور جلوگیری شود.
6ـ از رفتن به حمامهای بسیار سرد یا بسیار گرم یا قرار گرفتن در معرض درجه حرارت بسیار زیاد یا كم خودداری كنید. دارو ممكن است موجب تغییرات در تنظیم درجه حرارت بدن شود.
7ـ از مصرف فرآورده‌های حاوی الكل و داروهای دیگری كه ممكن است موجب تسكین بیش از حد شود، خودداری كنید.
مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده به مقدار كمتر دارو احتیاج دارند. بروز عوارض جانبی، بخصوص دیسكینزی تأخیری و سایر اثرات اكستراپیرامیدال و كمی فشار خون در این بیماران بیشتر است.
مصرف در كودكان: مصرف دارو در كودكان كوچكتر از شش سال توصیه نمی شود.
مصرف در شیردهی: تری فلوئوپرازین ممكن است در شیر ترشح شود. با احتیاط مصرف شود.
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی فنوتیازین ها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود:
1ـ در صورت مصرف دارو برای درمان اضطراب، مقدار مصرف نباید از mg/day 6 و مدت درمان نباید از 12 هفته تجاوز كند. با این وجود ، بعضی از پزشكان این دارو را فقط برای درمان سایكوز توصیه می‌كنند.
2ـ تزریق عضلانی دارو باید به طور عمیق در یك چهارم فوقانی خارجی عضله سرینی انجام شود.
3ـ فشار خون بیمار قبل و بعد از تزریق پیگیری شود.
4ـ تشدید درد آنژین صدری در بیمارانی كه تری فلوئوپرازین مصرف می‌كنند، گزارش شده است. با این وجود، تغییرات EKG با مصرف این دارو در مقایسه با فنوتیازین های دیگر كمتر بروز می‌كند.
5ـ شكل مایع این دارو ممكن است پس از تماس با پوست موجب بروز بثورات پوستی شود.
6ـ دارو ممكن است رنگ ادرار را به صورتی تا قهوه‌ای و رنگ پوست را به خاكستری تا آبی تغییر دهد.
7ـ مصرف تری فلوئوپرازین می‌تواند با بروز نشانه‌های اكستراپیرامیدال و واكنشهای حساسیت به نور همراه باشد. بیمار باید از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری كند.
8ـ بیمار از نظر بروز حركات غیرطبیعی بدن باید به طور مرتب (حداقل هر شش ماه یك بار) پیگیری شود.
9ـ‌دوز دارو به آهستگی كاسته شود. پس از قطع ناگهانی درمان طولانی مدت، بیماران ممكن است دچار گاستریت، تهوع، استفراغ، گیجی، ترمور، احساس گرما یا سرما، تعریق، تاكیكاردی، سردرد، بی‌خوابی، بی اشتهایی، سفتی عضلات، تغییر وضعیت ذهنی-روانی و شواهدی از ناپایداری سیستم خودكار عصبی شوند.
