پروتئین های سویا و گوشت، هر دو با کیفیت بالا و کامل هستند، زیرا حاوی تمام اسیدآمینه های ضروری هستند. با این حال، بعضی از مواد مغذی را سویا ندارد و بعضی دیگر را گوشت. در ادامه این مطلب به مقایسه گوشت با سویا می پردازیم.
خواص گوشت قرمز
گوشت ماده آلی است که در بدن بیشتر جانوران وجود دارد. انسان به عنوان یک موجود گوشت خوار از گوشت دیگر موجودات به مانند گاو، گوسفند، بوقلمون مرغ و غاز استفاده می کند.گوشت غالباً دارای مقادیری استخوان، چربی و سرشار از پروتئین است. امروز به بررسی خواص گوشت قرمز خواهیم پرداخت.خوردن گوشت علاوه بر اینکه رژیم غذایی شما را غنی می کند، مواد معدنی به مانند آهن و پروتئین را برای افزایش قدرت عضلات و خون سازی بهتر تأمین می کند.البته روش های متعددی برای تأمین مواد لازم بدن و جایگزینی برای گوشت وجود دارد اما تنها خود گوشت است که به مانند یک بسته کامل غذایی عمل می کند و باقی جایگزین ها فقط توانایی تأمین بخشی از نیازهای بدن را دارند.
خواص سویا
سویا از دانه های خوراکی و بخشی از خانواده نخود است که امروزه از محصولات اصلی جهان محسوب میشود.سویا همچنین به شکل روغن، شیر، توفو و پروتئین تبدیل میشود و دو نوع عمده از سویا کشت میشود که زرد و سیاه هستند ؛ آنها همچنین در چین و ژاپن به عنوان ادامام نیز شناخته میشوند.سویا کم چرب و کم کالری است و منبع غنی از پروتئین، فیبر و بسیاری دیگر از ویتامین ها و مواد معدنی ضروری می باشد. سویا در بسیاری از شرایط پزشکی و علائم نیز مفید است.
مقایسه گوشت با سویا
اگر چه هر دو منابع غنی پروتئین رژیمی هستند، اما گوشت داری مقدار بیشتر پروتئین در هر گرم می باشد.85 گرم گوشت گاو که ۹۵ درصد ماهیچه خالص است، ۲۵ گرم پروتئین رژیم غذایی را فراهم می کند، در حالی که سهم ۸۵ گرم توفو سویا حاوی ۱۳ گرم پروتئین است و یک و نیم فنجان دانه سویا ۱۶.۵ گرم پروتئین رژیمی را در خود دارد.
درحالی که گوشت بدون کربوهیدرات و فیبر است، اغلب محصولات سویا حاوی کربوهیدرات هستند که شامل فیبر رژیمی می شود.برای مثال، 85 گرم بیف خالص هیچ کربوهیدراتی ندارد، درحالی که سهم 85 گرمی توفو ۴ گرم کربوهیدرات کلی دارد که ۲ گرم آن فیبر رژیمی است. دریافت کمی فیبر در رژیم غذایی، به شما در مدیریت وزن و کنترل کلسترول خون (افزایش کلسترول خوب و کاهش کلسترول بد) کمک می کند.
مقایسه سویا با گوشت از نظر محتوای چربی
درحالی که چربی موجود در گوشت عمدتاً چربی اشباع ناسالم است که در صورت مصرف بیش از حد به کلسترول خون بالا و بیماری های قلبی دامن می زند، اغلب چربی رژیمی در سویا برای قلب ضرری ندارد و چربی اشباع نشده است و شامل اسیدهای چرب ضروری امگا3 می شود.جایگزینی چربی اشباع با چربی های سالم تر غیر اشباع (mono-polyunsaturated) به کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی کمک می کند.
اگر در معرض کلسترول خون بالا یا بیماری قلبی هستید، از گوشت های حاوی چربی زیاد بگذرید و گوشت های بسیار خالص یا پروتئین های سویا را انتخاب کنید.یک مطالعه نشان داده است، پروتئین سویا، زمانی که با پروتئین گوشت جایگزین شود، باعث کاهش ۱۴درصدی سطح کلسترول پلاسما بعد از دو هفته و ۲۱ درصد کاهش بعد از سه هفته می شود.
مقایسه سویا با گوشت از نظر آهن رژیمی
اگرچه گوشت و سویا هر دو منابع خوبی از آهن رژیمی هستند، اما آهن در گوشت، آهنی است به شکل هِم که بدن آن را نسبت به آهن غیر هِم در سویا و دیگر غذاهای گیاهی بهتر جذب می کند.به علاوه، بعضی از پروتئین های سویا می توانند جذب آهن را مهار کنند. در نظر داشته باشید که پروتئین های گوشت، ماکیان و غذاهای دریایی یا ویتامین C همراه با منابع آهن غیر هم، به جذب آهن غیر هم کمک می کنند.
مقایسه سویا با گوشت از نظر پروتئین های قدرتمند
بزرگسالان حداقل ۸ گرم پروتئین به ازای هر 10 کیلوگیرم وزنشان نیاز دارند، طبق انستیتو پزشکی. گوشت یک پروتئین کامل است، به این معنی که تمام اسیدآمینه های ضروری را به بدن می رساند.یک گیاه خوار باید رژیم متنوعی داشته باشد که دانه ها، آجیل ها، میوه ها، سبزی ها، غلات و بسته به نوع گیاه خواری، احتمالاً تخم مرغ و لبنیات را در خود جای دهد تا مقدار مناسبی از اسیدآمینه ها را دریافت کند.اگر شما ورزشکار هستید، نیازی نیست بابت مصرف سویا نگران باشید. ورزشکاران معمولا به دلیل فیتواستروژن موجود در سویا و یا کربوهیدرات آن نگران هستند؛ از طرفی محتوای پروتئینی بالای سویا، بدنسازان را به مصرف آن تشویق می کند.
بدن شما آهن هِم (نوعی که در گوشت است) را بهتر از آهن غیر هِم که در گیاهان می باشد، جذب می کند.گیاه خواران باید غلات غنی شده، برگ های سبز تیره، شهدها، میوه های خشک شده و دیگر غذاهای غنی از آهن را با محصولات غنی از ویتامین C، مانند پرتقال، مصرف کنند تا به جذبشان کمک کند.به علاوه، گیاه خواران ممکن است نسب به گوشت خواران به کمبود کلسیم، روی، ویتامین B 12، ویتامین D و اسید چرب امگا-3 کمی مستعدتر باشند، اما این مشکل نیز می تواند با مصرف انواع غذاهایی که با ویتامین B12 غنی شده اند و فقط درمحصولات حیوانی یافت می شود، برطرف گردد.
رابطه بین چاقی و ژنتیک چست؟
