فاکتور سیزده (به انگلیسی: Factor XIII) یا عامل تثبیت‌کننده فیبرین نام یکی از پروتئین‌های دخیل در انعقاد خون است. فاکتور سیزده آنزیمی پروتئینی است که پس از فعال شدن در پی یکسری واکنش‌های پی در پی به انعقاد خون در مواقع لزوم کمک می‌نماید. فاکتور XIII یک ترانس‌گلوتامیناز است که به وسیله ترومبین و در حضور کوفاکتور کلسیم فعال می‌شود و با اثر بر رشته‌های فیبرین موجب ایجاد پیوندهای عرضی و شبکه فیبرینی لخته می‌شود. کمبود این فاکتور سبب ناپایداری لخته می‌گردد. این بیماری کلا نادر است ولی ایران با دارا بودن 473 بیمار، دارای مقام اول جهان است. شهر خاش واقع در استان سیستان و بلوچستان بدلیل ازدواج‌های هم‌خونی و فامیلی بالاترین میزان شیوع را در ایران دارد.
داروی انعقاد خون فاکتور 13 (Factor XIII) معمولا هر 4 هفته یکبار تزریق می‌شود. به دقت از دستورات پزشک پیروی کنید. این دارو به صورت پودر بوده و نیاز است که پیش از مصرف با محلول رقیق کننده ترکیب شود. در صورتی که این دارو را در خانه تزریق می‌کنید، مطمئن شوید که روش نگهداری و ترکیب صحیح دارو را به طور کامل می دانید. پیش از تزریق، دارو و محلول را به دمای اتاق برسانید. دارو را پیش از مصرف گرم نکنید.
به طور موقت فاکتور XIII از دست رفته را که خونریزی را اصلاح و یا جلوگیری می‌کند، جایگزین می‌کند.
فاکتور XIII یک آنزیم فعال شده توسط یون کلسیم، با تجزیه ترومبین از زیر واحد A برای تبدیل شدن به فاکتور فعال 13 (FXIIIa) است. باعث اتصال متقابل فیبرین در طول انعقاد می‌شود و برای محافظت فیزیولوژیکی لخته در برابر فیبرینولیز ضروری است.
نیمه عمر: 6.6 روز
حجم توزیع: 51.1 میلی لیتر بر کیلوگرم
زمان پیک پلاسما: 1.7 ساعت
کلیرنس: 0.25mL/hr/kg
این دارو با قسمتی از خون انسان ساخته شده است و ممکن است حاوی ویروس و یا سایر عوامل عفونی باشد. با وجود اینکه خون و پلاسمای اهدایی برای کاهش خطر احتمالی ابتلا به انواع عفونت ها، تحت آزمایش و درمان قرار می‌گیرد اما همچنان احتمال اندکی برای انتقال بیماری وجود دارد. از این رو، در مورد مزایا و معایب مصرف این دارو با پزشک مشورت کنید.
