میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی کمپلکس پروترومبین

میزان مصرف داروی کمپلکس پروترمبین

• دوز معمولی بزرگسالان برای معکوس کردن نقص فاکتور انعقادی اکتسابی

1. INRبین 2تا 4: 25 واحد از Factor IX به ازای هرkg وزن بدن که به صورت داخل وریدی داده می‌شود.

2. INR بین4 تا 6: 35 واحد از Factor IX به ازای هر kg وزن بدن که به صورت داخل وریدی داده می‌شود.

3. INR بیشتر از 6: 50 واحد از Factor IX به ازای هر kg وزن بدن که به صورت داخل وریدی داده می‌شود.

• حداکثر دوز

1. INRبین2 تا کمتر از 4: 2500 واحد از Factor IX

2. INR بین 4 تا 6: 3500 واحد از Factor IX

3. INR بیشتر از 6: 5000 واحد از Factor IX

• طول مدت درمان تک دوز. تکرار دوز توسط داده های بالینی پشتیبانی نمی شود و توصیه نمی‌شود.

مکانیزم اثر داروی کمپلکس پروترومبین

پروترومبین با افزایش سطح فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین کا ( II، VII، IX و X) با افزودن پروتئین C و پروتئین S عمل می‌کند. فاکتورهای انعقادی II، IX و X بخشی از مسیر داخلی انعقادی هستند. در حالی که فاکتور VII بخشی از مسیر انعقادی خارجی است. در مسیر خارجی، رگ‌های خونی آسیب دیده فاکتور بافتی اندوتلیال (TF) را ازاد می کنند که با فاکتور VII ترکیب می‌شود تا TF-فاکتور VIIa را تشکیل دهد. در مسیر داخلی، فاکتور IX به IXa تبدیل می شود. فاکتور IXa (و همچنین TF-factor VIIa) فاکتور X را به فاکتور Xa در مسیر مشترک نهایی انعقاد تبدیل می‌کند. فاکتور Xa پروترومبین (فاکتور II) را به ترومبین (IIa) تبدیل می کند که فیبرینوژن را به فیبرین تبدیل می‌کند و نتیجه آن تشکیل لخته است. پروتئین های C و S آنزیم‌های مهار کننده وابسته به ویتامین K هستند که در تنظیم فرآیند انعقاد نقش دارند. پروتئین S به عنوان یک کوفاکتور پروتئین C است که به پروتئین فعال شده C (APC) تبدیل می‌شود. APC سرین پروتئاز است که فاکتورهای Va و VIIIa را غیرفعال می‌کند و تشکیل ترومبوتیک را محدود می‌کند.

اثر فارماکوکینتیک دارو کمپلکس پروترومبین

• شروع اثر: سریع؛ کاهش قابل توجهی INR طی 10 دقیقه

• مدت زمان اثر: 6 تا 8 ساعت