معرفی شهر زیبای نائورو

جمهوری نائورو (Nauru) کشور جزیره ای و کوچک در منطقه میکرونزی قارهٔ اقیانوسیه است. نائورو در اقیانوس آرام جنوبی واقع شده و پایتخت آن یارن است. نائورو در قدیم «جزیره دلپذیر» (Pleasant Island) نامیده می شد و در سال ۱۹۶۸ مستقل شد. نائورو همچنین از تاریخ ۱۴ سپتامبر ۱۹۹۹ در سازمان ملل متحد نیز عضو است.زبان های رسمی این کشور انگلیسی و نائورویی هستند و واحد پول رایج در آن دلار استرالیا است. نائورو با ۱۲٬۳۲۹نفر جمعیت،کم جمعیت ترین کشور جهان پس از واتیکان است. کشور نائورو هم چنین با ۲۱ کیلومتر مربع مساحت، کوچک ترین جمهوری در جهان است. نزدیک ترین همسایه آن جزیره بانابا در کشور کیریباتی است که در ۳۰۰ کیلومتری شرق نائورو واقع شده است.۵۸ درصد از مردم نائورو از قوم نائورویی هستند که آمیزه ای است دو نژاد پلینزیایی و میکرونزیایی. ۲۶ درصد از مردم این کشور از تبار جزایرنشینان اقیانوس آرام، ۸ درصد اروپایی تبار و ۸ درصد نیز چینی هستند. دین اصلی مردم این کشور مسیحیت است. ۱۰ درصد از مردم نائورو نیز بهایی هستند که با این حساب این کشور بالاترین درصد بهاییان نسبت به جمعیت در میان کشورهای جهان را دارد، ۹ درصد از جمعیت نائورو نیز بودایی و ۲٫۲ درصد مسلمان هستند.در ۱۸۸۸، به دنبال درخواست حفاظت آلمانی های مقیم این جزیره طی ناآرامی بین ۱۲ طایفهٔ نائورو، آلمان این جزیره را ضمیمه کرد. در ۱۹۱۴، استرالیا نائورو را تسخیر کرد و ادارهٔ آن را - به غیر از مدت اشغال ژاپنی ها (۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵) - تا زمان اعطای استقلال در ۱۹۶۸، به عهده داشت.

تاریخچه کشور نائورو

نائورو دست کم سه هزار سال پیش توسط مردمان جزایر میکرونزی و پلینزی مسکونی شد. به طور سنتی ۱۲ قبیله یا تیره در نائورو سکونت داشتند که این در ستاره ۱۲-پر که بر روی پرچم این کشور دیده می شود بازتاب یافته است نائورویی ها سنتاً تبار خود را از سوی مادر مشخص می کردند (نظام مادرتباری).پیشه اصلی اهالی جزیره، آبزی پروری بود و با به دام انداختن بچه ماهی های ایبیجا، آن ها را در آب شیرین تالاب بوآدا پرورش داده و به این طریق منبع غذایی مطمئنی برای خود ترتیب می دادند. نارگیل و میوه پاندانوس از دیگر مواد خوراکی اهالی بود.نام نائورو احتمالاً از واژه نائورویی Anáoero گرفته شده که به معنی «به ساحل می روم» است.نخستین فرد غربی که از این جزیره بازدید کرد ناخدا و شکارچی نهنگ اهل بریتانیا «جان فرن» بود که در سال ۱۷۹۸ به این جزیره رسید و آن را «جزیره دلپذیر» نامید. از آن پس جزیره نشینان رفته رفته با اروپایی های شکارچی نهنگ و با بازرگانان تماس پیدا کردند و این شکارچیان منابع جزیره را تحلیل برده و آب شیرین جزیره را نیز بیش از اندازه مصرف کردند.در این زمان افراد شورشی جداشده از کشتی های اروپایی شروع به زندگی در این جزیره کردند. جزیره نشینان بومی نائورو با غربیان به دادوستد پرداخته و در قبال تحویل خوراک، از آن ها شراب نخل و اسلحه دریافت کردند.این سلاح ها در خلال جنگ ۱۰ساله قبیله ای نائورو که در سال ۱۸۷۸ آغاز شد استفاده شد.نائورو در سال ۱۸۸۸ ضمیمه آلمان شد و به عنوان بخشی از منطقه تحت الحمایه جزایر مارشال آلمان درآمد. ورود آلمانی ها به جنگ داخلی پایان داد، و پادشاهان به عنوان حاکمان این جزیره استقرار یافتند. نامدارترین پادشاه این دوران، آوویدیا نام داشت. مبلغان مسیحی از جزایر گیلبرت در سال ۱۸۸۸ به نائورو رسیدند مهاجران آلمانی این جزیره را ناوُدو یا اُناوِرو می نامیدند. آلمانی ها برای تقریباً سه دهه بر نائورو حکومت کردند. روبرت راش، یک تاجر آلمانی که با یک زن بومی ازدواج کرد، نخستین اداره کننده جزیره بود و در سال ۱۸۹۰ منصوب شد.آلبرت الیس فولر کاوشگر در سال ۱۹۰۰ در نائورو فسفات کشف کردند شرکت فسفات اقیانوس آرام بهره برداری از ذخایر فسفات را در سال ۱۹۰۶ با توافق با آلمان آغاز کرد و اولین محموله خود را در سال ۱۹۰۷ صادر کرد. در سال ۱۹۱۴، با وقوع جنگ جهانی اول، نائورو توسط نیروهای استرالیایی تصرف شد. استرالیا، نیوزیلند و بریتانیا در سال ۱۹۱۹ «توافقنامه جزیره نائورو» را به امضا رساندند که برپایه آن نهادی به نام کمیسیون فسفات بریتانیا (BPC) ایجاد شد و حق استخراج معادن فسفات به این نهاد اختصاص یافت.این جزیره در سال ۱۹۲۰ با بیماری همه گیر آنفلوانزا روبه رو شد که مرگ ومیر ۱۸ درصد از بومیان نائورویی را در پی داشت. در سال ۱۹۲۳، جامعه ملل قیمومت نائورور را به استرالیا داد و بریتانیا و نیوزیلند را به عنوان دو قیم همراه استرالیا بر این جزیره اعلام کرد.در ۶ و ۷ دسامبر سال ۱۹۴۰، دو ناو جنگی کمکی آلمانی به نام های کومت و اوریون پنج کشتی تدارکاتی را در آب های نزدیک به نائورو غرق کرده و کومت معادن فسفات نائورو، انبارهای ذخیره سازی نفت، و بازاندازهای ساحلی جزیره را گلوله باران کردسربازان ژاپنی نائورو را در ۲۵ اوت ۱۹۴۲ اشغال کردند. ژاپنی ها فرودگاه کوچکی در جزیره ساختند که برای اولین بار در ۲۵ مارس ۱۹۴۳ بمباران شد تا از رسیدن مواد غذایی به نائورو جلوگیری شود. ژاپنی ها ۱۲۰۰ نائورویی را برای کار به جزیره چوک تبعید کردند. نائورو که از سوی آمریکایی ها کاملاً به حال خود رها شده بود سرانجام در ۱۳ سپتامبر ۱۹۴۵، زمانی که «هیاساکی سودا»، فرمانده ژاپنی، جزیره را به ارتش استرالیا و نیروی دریایی سلطنتی استرالیا تسلیم کرد، آزاد شد. پس از آن، ۷۳۷ نائورویی که از اسارت ژاپنی ها در جزیره چوک جان سالم به در برده بودند به وطن خود بازگردانده شدند.در سال ۱۹۴۷، برای این جزیره قیمومتی توسط سازمان ملل متحد ترتیب داده شد که سه کشور استرالیا، نیوزیلند، و بریتانیا به عنوان قیم انتخاب شدندنائورو در ژانویه ۱۹۶۶ خودگردان شد و به دنبال یک کنوانسیون مشروطه دو ساله در سال ۱۹۶۸ مستقل شد و «همر دروبورت» نخستین رئیس جمهور این کشور شد. در سال ۱۹۶۷، مردم نائورو دارایی های کمیسیون فسفات بریتانیا را خریداری کردند، و کنترل آن در ژوئن ۱۹۷۰ به شرکت محلی فسفات نائورو واگذار شد. درآمد معادن فسفات باعث شد تا نائورویی ها یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در اقیانوس آرام را داشته باشند.در سال ۱۹۸۹، نائورو بر سر شیوه اداره جزیره توسط استرالیا به ویژه بی اعتنایی استرالیا به مسئله اصلاح آسیب های زیست محیطی ناشی از استخراج معادن فسفات، از آن کشور به دیوان بین المللی دادگستری شکایت کرد. نائورو و استرالیا موفق شدند در یک توافق خارج از دادگاه، در مورد بازسازی مناطق استخراج شده نائورو به توافق برسند.نائورو جزیره ای بیضی شکل با ۲۱ کیلومتر مربع (۸ مایل مربع) مساحت است که در جنوب غربی اقیانوس آرام قرار گرفته است. موقعیت آن ۴۲ کیلومتر (۲۶ مایل) در جنوب خط استوا است. این جزیره با آب سنگ های مرجانی احاطه شده که در هنگام جزر از آب بیرون می زنند و پهنه ای پر از صخره های نوک تیز را تشکیل می دهند. وجود این صخره های مرجانی مانع از ایجاد بندر در نائورو شده اما وجود آبراهه هایی در میان آب سنگ ها اجازه می دهد تا قایق های کوچک به این جزیره دسترسی داشته باشند.یک نوار ساحلی حاصلخیز با پهنای ۱۵۰ تا ۳۰۰ متر (۴۹۰ تا ۹۸۰ فوت) در خشکی نزدیک به ساحل گسترده است. فلات مرکزی نائورو در احاطه تخته سنگ های مرجانی است. بلندترین نقطه فلات، به نام کامند ریج (ستیغ فرمان) ۷۱ متر (۲۳۳ فوت) بالاتر از سطح دریا قرار دارد. تنها مناطق بارور در نائورو یک کمربند باریک ساحلی، که در آن درختان نارگیل می رویند. در زمین های پیرامون تالاب بوآدا، موز، آناناس، سبزیجات، درختان پاندانوس، و پهن برگ های بومی مانند درخت نومانو نیز می روید.نائورو یکی از سه جزیره صخره ای بزرگ حاوی فسفات در اقیانوس آرام بود (جزیره بانابا در کیریباتی و ماکتئآ در پلینزی فرانسه، دو جزیره فسفاتی دیگر بودند). ذخایر فسفات در نائورو امروزه تقریباً به طور کامل استخراج شده است. استخراج فسفات در فلات مرکزی، پهنه ای از زمین های بی ثمر مملو از تیزه های دندانه دار از جنس سنگ آهک به جا گذاشته که بلندی این تیزه ها گاه تا ۱۵ متر (۴۹ فوت) می رسد.معدنکاری فسفات حدود ۸۰ درصد از زمین های نائورو را ویران کرده است، و منطقه ویژه اقتصادی پیرامون را نیز تحت تأثیر قرار داده است. برآورد می شود که ۴۰ درصد از زیست دریایی به خاطر روان شدن گل و لای و رواناب فسفات کشته شده اند.تنها حدود ۶۰ گونه های گیاه آوندی بومی شده در این جزیره یافت شده است که هیچ یک از آن ها بومی زاد نیستند. کشت نارگیل، معدنکاری، و ورود گونه های تازه، اختلالی جدی برای گیاهان بومی ایجاد کرده است. این جزیره هیچ پستاندار خشکی زی بومی ندارد، اما حشرات بومی، خرچنگ زمینی، و پرندگانی چون سسک نیزار از جانوران بومی نائورو هستند. کشتی هایی که به نائورو آمده اند با خود موش، گربه، سگ، خوک، و مرغ را از جزایر پلی نزی به نائورو آورده اند.منابع آب شیرین طبیعی در نائورو محدود است. مخازن ذخیره سازی آب باران بر روی پشت بام در بسیاری از خانه ها دیده می شود، اما جزیره نشینان عمدتاً وابسته به سه کارخانه آب شیرین کن هستند که در بنگاه خدمات شهری نائورو مستقر است.آب و هوای نائورو به دلیل نزدیکی به خط استوا و اقیانوس در طول سال گرم و بسیار مرطوب است. نائورو بین نوامبر و فوریه شاهد ریزش باران های موسمی است، اما به طور معمول با توفان روبه رو نمی شود. میزان بارندگی سالانه بسیار متغیر است و تحت تأثیر پدیده ال نینو و نوسان جنوبی قرار دارد و در این جزیره چند مورد خشکسالی قابل توجه نیز ثبت شده است.دمای هوا در نائورو در محدوده بین ۲۶ درجه سانتی گراد (۷۹° فارنهایت) و ۳۵ درجه سانتی گراد (۹۵° فارنهایت) در روز و بین ۲۲ درجه سانتی گراد (۷۲° فارنهایت) و ۳۴ درجه سانتی گراد (۹۳° فارنهایت) در شب قرار دارد.نائورو به عنوان یک جزیره در برابر تغییرات آب و هوایی و تغییرات سطح دریا آسیب پذیر است. نائورو هفتمین کشور مورد تهدید از سوی سیل های ناشی از گرمایش زمین است. دست کم ۸۰ درصد از سرزمین نائورو در ارتفاعات امن قرار گرفته، اما تا زمانی که برنامه ترمیم آسیب های معدن فسفات اجرا نشده. این منطقه غیرقابل سکونت خواهد ماند.

اقتصاد در نائورو

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۶۰ میلیون دلار است. آماری از نیروی کار این کشور در دست نیست اما تخمین زده می شود ۹۰ درصد جمعیت واجد کار در این کشور بیکار باشند. بیشتر افراد شاغل این کشور به ترتیب در معادن فسفات، ادارات دولتی، مدارس و حمل و نقل عمومی مشغول به کار هستند. محصول عمده صادراتی این کشور فسفات است که به کشورهای آفریقای جنوبی (7/63درصد)، کره جنوبی (6/7 درصد) و کانادا (6/6 درصد) صادر می شود. محصولات وارداتی آن شامل غذا، سوخت، مصالح ساختمانی و ماشین آلات است که از کشورهای کره جنوبی (8/43درصد)، استرالیا (2/36درصد)، آمریکا (9/5درصد) و آلمان (3/4درصد) وارد می شود.

مردم کشور نائورو

جمعیت این کشور ۱۳ هزار و ۷۷۰ نفر با میانگین سنی ۲۱ سال است. زبان های رسمی این کشور انگلیسی و نائورویی هستند و واحد پول رایج در آن دلار استرالیا است. کشور نائورو با ۲۱ کیلومتر مربع مساحت، کوچک ترین جمهوری در جهان است.۵۸ درصد از مردم نائورو از قوم نائورویی هستند که آمیزه ای است دو نژاد پلینزیایی و میکرونزیایی. ۲۶ درصد از مردم این کشور از تبار جزایرنشینان اقیانوس آرام، ۸ درصد اروپایی تبار و ۸ درصد نیز چینی هستند. دین اصلی مردم این کشور مسیحیت است. ۱۰ درصد از مردم نائورو نیز بهایی هستند که با این حساب این کشور بالاترین درصد بهاییان نسبت به جمعیت در میان کشورهای جهان را دارد، ۹ درصد از جمعیت نائورو نیز بودایی و ۲٫۲ درصد مسلمان هستند.

آب و هوای کشور نائورو

آب و هوای نائورو به دلیل نزدیکی به خط استوا و اقیانوس در طول سال گرم و بسیار مرطوب است. نائورو بین نوامبر و فوریه شاهد ریزش باران های موسمی است، اما به طور معمول با توفان روبه رو نمی شود. میزان بارندگی سالانه بسیار متغیر است و تحت تأثیر پدیده ال نینو و نوسان جنوبی قرار دارد و در این جزیره چند مورد خشکسالی قابل توجه نیز ثبت شده است.دمای هوا در نائورو در محدوده بین ۲۶ درجه سانتی گراد (۷۹° فارنهایت) و ۳۵ درجه سانتی گراد (۹۵° فارنهایت) در روز و بین ۲۲ درجه سانتی گراد (۷۲° فارنهایت) و ۳۴ درجه سانتی گراد (۹۳° فارنهایت) در شب قرار دارد.نائورو به عنوان یک جزیره در برابر تغییرات آب و هوایی و تغییرات سطح دریا آسیب پذیر است. نائورو هفتمین کشور مورد تهدید از سوی سیل های ناشی از گرمایش زمین است. دست کم ۸۰ درصد از سرزمین نائورو در ارتفاعات امن قرار گرفته، اما تا زمانی که برنامه ترمیم آسیب های معدن فسفات اجرا نشده. این منطقه غیرقابل سکونت خواهد ماند.

جاذبه های گردشگری شهر نائورو

جاذبه های گردشگری و مکان های تفریحی ، دیدنی زیادی دارد که در ادامه به بعضی ازآنها اشاره می کنیم با ما همراه باشید.

دریاچه موکاول

دریاچه موکا ول که زیر یک غار پنهان است یکی از شگفت انگیزترین دیدنی های دنیاست.این دریاچه به عنوان منبع آب در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار می گرفت و امروزه گردشگران آن را از جاذبه های مهم نائورو می دانند.

دریاچه بوآدا

دریاچه بوآدا برای پیک نیک های دوستانه و یا خانوادگی که آرامش را همراه با زیبایی های طبیعی به مسافران هدیه می دهد بسیار لذت بخش خواهد بود. آب این دریاچه شیرین بوده و هیچ خطری برای شنا کردن داخل آن وجود ندارد. امروزه بسیاری از توریست ها و علاقه مندان به سفر به منظور لذت بردن از آرامش این دریاچه و همچنین عکاسی از آن سفر به نائورو را انتخاب می کنند. به صراحت می توان گفت که این دریاچه یکی از مهم ترین جاذبه های نائورو محسوب می شود به گونه ای که سالانه علاقه مندان زیادی را به خود جذب می کند.

خلیج آنیبارا

خلیج آنیبارا که از برترین جاذبه های طبیعی شهر یارن محسوب می شود و سالانه علاقه مندان به طبیعت را به سوی خود جذب می کند. در واقع این خلیج محافظت شده توسط فعالیت های آتشفشانی که زیر آب رخ می دهد پدید آمده و به مکانی ایده آل و زیباتر تبدیل شده است. در این خلیج می توانید پیاده روی کنید از مشاهده مناظر اطراف لذت ببرید. همچنین می توانید با رفتن به رستوران های اطراف ماهی کاری ها را امتحان کنید و طعمی تند و واقعی را تجربه کنید.

خانه اپرای سیدنی

پیشنهاد می شود در طول سفر به کشور نائورو بازدید از خانه اپرای سیدنی را به هیچ وجه فراموش نکنید. این خانه مکانی خیره کننده و باشکوه برای گردشگران خواهد بود که می توانید اوقاتی را برای گرفتن جلوه درام و هنر و به دست آوردن یک تجربه به یاد ماندنی صرف کنید.

ساختمان یادبود جنگ استرالیا

چنانچه علاقه زیادی به اماکن فرهنگی دارید می توانید در طول سفر به نائورو از مکان نمادین که یادبود جنگ استرالیا می باشد دیدن کنید. همچنین در این مطنقه می توانید تمامی جزئیات مربوط به سلاح ها و تئوری های استرالیا را به دست بیاورید و مجسمه های مربوط به جنگ را مورد بازدید قرار دهید.

سواحل صخره ای

به طور کلی ریلکس کردن در سواحل و همچنین پیاده روی در کنار ساحل همیشه لذت بخش و جوان کننده بوده و همچنین هیچ چیزی نمی تواند آرامش بخش تر و دلپذیرتر از پیاده روی در کنار سواحل شگفت انگیز باشد. پیشنهاد می کنیم کفش هایتان را دربیاورید و در نوار ساحلی حیرت انگیز پیاده روی کنید و از مشاه اقیانوی خیره کننده نهایت لذت را ببرید.

باغ گیاه شناسی

اگر علاقه زیادی به گل و گیاه دارید می توانید در سفر به نائورو از باغ گیاه شناسی آن دیدن کنید زیرا این باغ فضایی دلپذیر برای شما خواهد بود که می توانید بروید و از حال و هوای گیاهان لذت ببرید. به صراحت می توان باغ گیا شناسی و پارک کینگ سرشار از گل ها و گیاهان مختلفی است که پیش از این مشابه آن را ندیده اید.

و در پایان...

ائورو در واقع کشوری کوچک و جزیره ای منطقه میکرونزی قاره اقیانوسیه می باشد که پایتخت آن شهر یارن خواهد بود. این کشور را در گذشته های بسیار دور با نام جزیره دلپذیر می شناختند که سرانجام در سال ۱۹۶۸ به استقلال کامل رسید. سرزمین نائورو در همسایگی جمهوری کریباتی قرار گرفته و کم جمعیت ترین کشور عضو سازمان ملل متحد محسوب می شود.به صراحت می توان گفت که نائورو از دسته کشور هایی است که برای رسیدن به استقلال کامل جنگید و سرانجام در سال ۱۹۶۸ آن را به دست آورد. مردم این سرزمین معمولا به زبان نائورویی و انگلیسی صحبت می کنند و همچنین پول رایج این سرزمین را می توان دلار استرالیا دانست. نائورو کوچک ترین کشور دنیا است به گونه ای که تمام مساحت آن از ۲۱ کیلومتر مربع تجاوز نمی کند. البته جمعیت ساکن در آن کمی بیشتر از واتیکان است اما پس از واتیکان به عنوان کم جمعیت ترین کشور در دنیا شناخته می شود.جالب است بدانید که درصد زیادی از مردم این کشور را افراد چاق تشکیل می دهند و نائو با این وجود از کشور های ثروتمندی است که امروزه در کمتر از سه دهه به یکی از فقیرترین کشور های جهان تبدیل شده است. این کشور با جمعیت ۱۰ هزار نفری خود در میان استرالیا، هاوایی و اقیانوس آرام قرار گرفته است.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.

معرفی شهر زیبا و تاریخی آماسیا ترکیه