به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، لجبازی کودکان در لباس پوشیدن از مشکلاتی است که اکثر والدین با آن مواجه هستند. در برخی از موارد، مقاومت کودک در لباس پوشیدن با جیغ زدن و گریه کردن و لجبازی کودکان همراه است و موجب می شود والدین، کودک را با زور با خود همراه کنند. سه سال اول زندگی کودک، بیشترین مشکل لباس پوشیدن کودک تلاش او برای به دست آوردن استقلال است؛ کودک قبل از یک سالگی کاملا قادر به درک خواسته پدر و مادر است و گاهی به خاطر حفظ استقلال از انجام آن کار سر باز می زند، حال اگر پدر یا مادر حین لباس پوشیدن به فرزند خشمگین یا وارد بازی شوند، کودک از کنترل آنها لذت می برد وکارش را ادامه می دهد که به آن لجبازی می گویند.
چند نمونه از مثال های مربوط به وسواس کودک موقع لباس پوشیدن را در این مطلب بخوانید و راهکارهای مقابله با آن را یاد بگیرید.
“من لباس خواب پرنسسیم رو می خوام”
چون سعی داشتم برای دختر ۳ ساله ام اَوری، توضیح بدهم که لباس خواب مورد علاقه اش در لباسشویی است، گریه و ناله کرد. به این خشونت عادت دارم. روز قبل نسبت به لباس خاصی که نمی خواست بپوشد، بسیار ناراحت بود. (این بد و تنفر آور است). همچنین در آفتابی ترین روز هفته به پوشیدن بوت های ورزشی بارانی در زمین بازی اصرار می کند.
وسواس مربوط به لباس پوشیدن های اَوری می توانند بی وقفه، پر هیجان و عصبانی کننده باشند اما از فهمیدن آن که چنین چیز هایی برای کودکان همسن او طبیعی است احساس آرامش کردم. تامی گولد، مربی والدین و روان درمان گر در هیلز نیو جرسی، می گوید “کودکان سه ساله یاد می گیرند تا از استقلال خود دفاع کنند و می خواهند بر محیط اطراف خود کنترل داشته باشند. لباس، یکی از چیزهایی است که می توانند مسئولیت آن را به عهده بگیرند. انتخاب آن چه بپوشند، به کودکان کمک می کند تا این که چه کسی هستند را مشخص کنند”.
“اگر دامن تور توری ام را نپوشم، نمی آیم”
بهتر است بحث و جدلتان را خودتان انتخاب کنید. برخی از کودکان به سادگی فکر می کنند که لباس پوشیدن جالب است. بنابراین زمانی که فرزندتان به لباس عجیبی اصرار می کند، مسافت را در نظر بگیرید. الیزابت پانتلی، مادر چهار فرزند و نویسنده ی “راه حل ایجاد نظم بدون گریه” می گوید ” اگر فقط برای شام به خانه ی مادربزرگ می رویم، دامن تورتوری ممکن است کاملا مناسب باشد اما نه برای فروشگاه”.
درباره ی محدودیت های خود قاطع باشید. ممکن است بگویید “این دامن تورتوری را برای به فروشگاه رفتن می توانی بپوشی اما برای زمین بازی نه”. سپس دلیلتان را توضیح دهید- ممکن است خراب یا کثیف شود.
“تمام طول روز می خواهم لباس خوابم را بپوشم”
پانتلی می گوید “در آوردن لباس کودک در صبح از کار های روزمره همیشگی است. اگر به او اجازه دهید تمام آخر هفته را با لباس خواب بگذراند، ممکن است برای پوشیدن آن از دوشنبه تا جمعه نیز اصرار کند”. یک برنامه ی صبحگاهی تنظیم کنید: بیدار شدن، لباس پوشیدن، صبحانه خوردن، مسواک زدن- و هفت روز هفته آن را انجام دهید. کودکان کوچک از عجله کردن متنفر هستند بنابراین مطمئن شوید که برای آماده شدنش در صبح، به او وقت کافی را می دهید.
خصوصا اگر کند و آهسته است، بهتر است احساساتش را تصدیق کنید اما استوار بمانید. مثلا بگویید “می دانم که نمی خواهی لباس خواب داینایسوریت را در بیاوری-خیلی گرم و راحت هستند- اما وقت آماده شدن برای مدرسه است”. همچنین به عنوان آخرین چاره برای درمان این نوع وسواس در لباس پوشیدن، ممکن است با او شرط و شروطی بگذارید. گولد می گوید “به او پیشنهاد دهید که لباس خوابش را زیر عرق گیرش به عنوان زیر بلوزی بپوشد. با هم توافق می کنید اما این پیام را هم به او می رسانید که پوشیدن لباس خواب به عنوان لباس بیرون درست نیست”.
“می خواهم تا حد ممکن لباس های متفاوتی بپوشم”
آیا فرزندتان در طول روز بیشتر از یک خواننده پرطرفدار در کنسرتش لباس عوض می کند؟ فرزندتان رهبر آواز خوانان نیست، ممکن است به سادگی مهارت های بدست آمده جدیدش را تمرین کند. پانتلی می گوید “برخی کودکان زمانی که اول مراحل لباس پوشیدن را خوب یاد می گیرند، این کار را می کنند”. همچنین ممکن است دوست داشته باشد ظاهر های متفاوتی را تجربه کند.
او وقت زیادی را با بچه ها در مدرسه و زمان بازی می گذراند، و فرصت چک کردن اینکه چه چیز هایی پوشیده اند را دارد. گولد می گوید “به او توضیح دهید که مردم در صبح فقط یک دست لباس برای روزشان را بر می دارند. سپس مطمئن شوید تا به او فرصت هایی برای خوب لباس پوشیدن بدهید”. یک جعبه از لباس های کنار گذاشته شده ی خواهر و برادر بزرگ تر یا مادر و پدر را نگه دارید و به او اجازه دهید تا آزادانه تصور و خیال پردازی کند.
