به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، تنوع غذایی نیز نقش موثری در تحریک اشتهای کودکان دارد و باید متنوع ترین غذاها برای صبحانه در نظر گرفته شود. بنابراین چه خوب است که والدین اگر هم خودشان تمایلی به خوردن شیربرنج، خوراک لوبیا، عدسی، فرنی، حلیم، آش شله قلمکار، تخم مرغ آبپزشده و... ندارند ولی برای کودکشان این نوع غذاها را تهیه کنند و در طول هفته در وعده صبحانه آن ها بگنجانند تا به این ترتیب تمام گروه های غذایی را مصرف کنند.
سن دو تا شش سال، سنی است که بیشتر کودکان دچار مشکل حساسیت در انتخاب غذا هستند و برخی از آن ها هم به دلیل هله هوله خوری تمایلی به صرف غذا ندارند. مشکل اغلب والدین در این سنین بدغذایی فرزندشان است و گاها برخی از آن ها از این مشکل کودکشان به ستوه آمده اند. با آنکه بارها متخصصان تغذیه تاکید کرده اند ذائقه کودک در دو سال اول زندگی شکل می گیرد و بعد از شروع تغذیه تکمیلی به تدریج باید تمامی گروه های غذایی را در برنامه غذایی کودک گنجاند تا طعم و مزه انواع غذاها را بچشد و به آن عادت کند، ولی متاسفانه این امر خیلی جدی گرفته نمی شود و طبیعی است که پس از آن با جملاتی این چنینی کودک مواجه شوید که من گوشت دوست ندارم، هویج یا قارچ نمی خورم، این غذا چیه من اینو نمی خوام و.... این مساله زمانی بدتر می شود که کودک وزن گیری خوبی نداشته باشد و در سنین رشد املاح و ریزمغذی های موردنیاز بدن را دریافت نکند.
اگر کودک شما هم مشکل حساسیت در انتخاب غذا دارد و دامنه انتخاب غذایی او محدود است، توصیه های دکتر پیام فرح بخش را برای شکل گیری بهتر ذائقه کودک و تمایل او به خوردن غذا به کار بگیرید. در این مبحث صرفاً به توصیه های برای ترغیب کودک به خوردن صبحانه پرداخته می شود. دکتر فرح بخش، متخصص تغذیه و رژیم درمانی معتقد است اغلب ما بزرگسالان شاید به دلیل مشغله ذهنی و انجام روتین برخی کارها که به شکل عادت شده، فراموش می کنیم رنگ و لعاب بشقاب و لیوان و موادخوراکی تا چه حد می تواند روی کودک تاثیرگذار باشد و تمایل او به خوردن غذا را افزایش دهد. از طرفی دیگر، از این مساله هم غافل هستیم که در دنیای کودکان، لقمه های آماده کوچک و تزیین شده نان با پنیر و گردو یا پنیر و خیار و گوجه فرنگی یا حتی ساندویج تخم مرغ بیش از نان و پنیر و گردویی که در بشقاب بر سر سفره صبحانه گذاشته می شود، برای کودک جذابیت دارد و او را به خوردن صبحانه ترغیب می کند.
به گفته وی تنوع غذایی نیز نقش موثری در تحریک اشتهای کودکان دارد و باید متنوع ترین غذاها برای صبحانه در نظر گرفته شود. بنابراین چه خوب است که والدین اگر هم خودشان تمایلی به خوردن شیربرنج، خوراک لوبیا، عدسی، فرنی، حلیم، آش شله قلمکار، تخم مرغ آبپزشده و... ندارند ولی برای کودکشان این نوع غذاها را تهیه کنند و در طول هفته در وعده صبحانه آن ها بگنجانند تا به این ترتیب تمام گروه های غذایی را مصرف کنند. در حال حاضر از روی تکرار و عادت، سفره صبحانه شامل نان، پنیر، کره، خامه و عسل یا انواع مرباست و کمتر در این وعده غذایی از غذاهای نامبرده و حتی خیار و گوجه فرنگی و سبزیجات دیگر استفاده می شود. علاوه بر این، یک لیوان آب پرتقال تازه نیز اشتهای کودک را برای خوردن صبحانه افزایش می دهد.
این عضو هیات علمی دانشگاه در ادامه به والدینی که فرزند زیر شش سال دارند، توصیه کرد که میز صبحانه به ذائقه خود والدین چیده نشود و اگر پدر یا مادر مثلاً علاقه ای به خوردن شیر ندارند، دلیل بر این نیست که کودک هم چنین عادت غذایی داشته باشد. وی همچنین یادآور شد کودکان بدغذا، والدین بدغذایی هم دارند و اگر پدر و مادری همه غذاها را بخورند، کمتر با حساسیت کودک در انتخاب غذا روبرو خواهیم بود. به گفته فرح بخش اگر والدین علاقه ای به مصرف غذای خاصی ندارند، نباید این مساله را در حضور کودک مطرح کنند چون با بیان این مساله، این آموزش را به فرزندشان می دهند که این غذا بد است و نباید آن را خورد و متاسفانه گاها والدین ناخودآگاه بی آنکه بدانند با گفتن این حرف ها، پیام هایی را به کودک می رسانند که ذائقه او را تغییر می دهد مثلاً چون مادر تمایلی به خوردن گوشت قرمز ندارد، در حضور کودک مدام عنوان می کند که اصلاً گوشت قرمز دوست ندارم و کودک از حرف های مادر این پیام را دریافت و در وجود خود نهادینه می کند که او هم گوشت دوست ندارد!
این متخصص تغذیه و رژیم درمانی همچنین تاکید کرد در حال حاضر اغلب کودکان به خصوص زیر شش سال صبح ها دیر از خواب بیدار می شوند که همین مساله هم می تواند دلیلی بر بی تمایلی آن ها به خوردن صبحانه باشد و بهتر است که والدین صبح ها سر ساعات مشخصی کودک را از خواب بیدار کنند و از او بخواهند که حتماً صبحانه بخورد. دکتر پیام فرح بخش در نهایت توصیه کرد که والدین نباید کودک را به حال خود رها کنند چون اگر کودکی طعم انواع غذاها را تا سن دو سالگی امتحان نکند، بعد از آن کمی سخت است که بخواهید ذائقه کودک را به خوردن آن عادت دهید به خصوص از سن دو تا 4 سالگی که جزو سنین لجبازی کودکان هم محسوب می شود و کار کمی دشوارتر خواهد شد. بنابراین باز هم تاکید می شود والدین سعی کنند همه گروه های غذایی را جداگانه تا قبل از دو سالگی به کودک بدهند تا ذائقه او به طعم و مزه انواع خوراکی ها عادت کند.
