این گونه در سال ۱۹۳۰ کشف شده و اسکافارستوس (ariocarpus scapharostrus) نام گذاری شده است ولی بعدها نامش به اسکافیروسترس تغییر یافته است. زیستگاه این گونه مکزیک نئولیون می باشد که یک منطقه بسیار محدود دره ای با چند تپه می باشد که تپه های آهکی و خاکستری کم ارتفاع می باشند. زیستگاه این گونه در ارتفاع ۹۵۰ تا ۱۴۰۰ متر از سطح دریا قرار دارد. نام این گونه در ترجمه لاتین اسم به معنای قایق و بدنه قایق شکل برگ های آن می باشد. این گونه در معرض انقراض قرار دارد.
تنه گیاه سبز تیره است و از گونه هایی با ریشه غده ای و دیر رشد می باشد. این گونه به سختی قادر به افزایش جمعیت خود در طبیعت می باشد. این گونه به تنهایی زندگی می کند و شکل گیاه روی خاک به حالت دایره ای شکل است. در زیستگاه خود ۳ تا ۶ سانتی متر قطر می گیرد و ۲ تا ۶ سانتی متر ارتفاع می گیرد ولی در گیاهان کاشت شده در گلخانه و پیوند شده ۹ تا ۱۵ سانتی متر ارتفاع می گیرد.
گیاه شناسی کاکتوس آریوکارپوس
این کاکتوس در میان تمامی گیاهان گونه ای منحصر به فرد محسوب میشود علاوه بر این رشد بسیار کمی نسبت به کاکتوس ها و سایر گیاهان دارد و به این صفت دیر رشد بودن در میان کلکسیونر های کاکتوس شناخته شده است و به همین علت زمانی که چنین گیاهی در سایز بزرگ در گلخانه ای دیده میشود نشانه ای از قدیمی و حرفه ای بودن کلکسیون محسوب میشد.
آریوکاپوس ها گلهایی صورتی ، سفید و ارغوانی و حتی زرد دارند که بستگی به نژاد و واریته ی گیاه دارد و گلها از مرکز گیاه خارج میشود و توجه داشته باشید که بذرهای مشکی گیاه که داخل کپسول هستند 3 الی 6 ماه پس از گرده افشانی بیرون می آیند و باید در دمای ظرف بستر بین 34 تا 42 و در رطوبت کشت شوند
گیاهی که به صورت وحشی در طبیعت باشد بسیار ظاهری متفاوت تر با گیاه گلخانه ای دارد. آریوکارپوس وحشی به صورت پخ و فلت در زمین های مسطح و حتی صخره ای زندگی میکند و بعضا برای محافظت از آفتاب هم سطح خاک رشد میکند.
واریته های معروف آریوکارپوس
Ariocarpus agavoides
این گونه در سال ۱۹۴۱ کشف شد، دارای پره های باریکی می باشد. این واریته از ادغام Ariocarpus و Roseocactus به دست آمده است و جز واریته های کم رشد و کمیاب می باشد. گیاهی است کوچک که معمولاً به ۵ سانتی متر می رسد. دارای ریشه غده ای بزرگی می باشد که ریشه آن از خود گیاه بزرگ تر است. دارای گل های صورتی در مرکز گیاه می باشد. و به علت شباهت به گونه های آگاو به این نام معروف شده است.
Ariocarpus fissuratus
یکی از واریته های بسیار زیبا با گستردگی زیاد می باشد. شکل ظاهری چروکیده ای دارد که قطر آن به حدود ۱۲ سانتی متر می رسد. به رنگ های خاکستری مایل به سبز و سبز رنگ دیده می شود. بر روی تنه این واریته پشم های سفید و زرد رنگی مشاهده می شود. این گونه دارای گل های صورتی روشنی است.
Ariocarpus kotschoubeyanus
این گونه همانند Ariocarpus agavoides جزء واریته های مینیاتوری و کوچک محسوب می شود. معمولاً قطر آن به ۵ سانتی متر می رسد. این گونه در سال ۱۸۳۰ توسط بارون فون کاروینسکی کشف شد و در آن سال یک عدد از این گیاه به کلکسیونر ثروتمند فرانسوی به قیمت ۱۰۰۰ فرانک که در آن زمان ارزش چندین کیلو طلا را داشت فروخته شد. این گونه از لحاظ ظاهری شباهت زیادی به Ariocarpus fissuratus دارد البته بسیار کوچک تر از آن واریته است. دارای گل های صورتی کوچکی می باشد.
همراه با A. agavoides این گونه یکی از مینیاتورهای این جنس است. معمولاً بیش از قطر آن حدود ۵ سانتیمتر ظاهر کلی A. fissuratus کوچک است اما توبولها نسبتاً کوچک تر و بیشتر هستند. آنها دارای یک حفره مرکزی پلاستیکی هستند، اما نرم و مرتب و چروک خورده اند. این گیاه معمولاً از یک سبز تیره و نه یک رنگ خاکستری است. گل های صورتی از کوتوله پشمالو مرکزی تولید می شود. این گونه یکی از مواردی است که احتمالاً در مجموعه ها دیده می شود.
Ariocarpus retusus
یکی از بیشترین تنوع و گستردگی را در میان آریو کارپوس ها دارد. قطر آن به ۲۰ سانتی متر می رشد. دارای گلهای سفید رنگی می باشد ولی در بعضی واریته ها گلهای صورتی کمرنگی نیز دیده می شود.
Ariocarpus scapharostrus
جز واریته های بسیار کمیاب می باشد. دارای رنگ سبز پررنگ و تیره ای است. دارای گلهای بنفش زیبایی هست. رشد این گونه بسیار کند است. معمولاً در این واریته ریشه ها از خود گیاه بزرگ تر هستند. شاید ظاهر زیبایی نداشته باشد ولی یکی از زیباترین و گرانترین گونه های گیاهی در دنیا محسوب می شود.
Ariocarpus trigonus
این گونه یکی از بزرگ ترین گونه های آریوکارپوس ها محسوب می شود. قطر آن به حدود ۲۵ سانتی متر می رسد. دارای گلهای درشت و زیبایی به رنگ سفید مایل به زرد است.
خاک و آبیاری:
به خاک بسیار متخلخل و قوی و البته محیط خشک نیاز دارد و آبیاری به شدت کمی نیاز دارد.
تکثیر:
از طریق بذر می باشد و بذرها به شدت سخت جوانه می زنند و برای کاشت بذر باید رطوبت ۹۰ درصد با دما و نور بالا باشد و مخصوصاً نور قوی خورشید برای جوانه زنی نیاز دارد.
نوردهی:
نوردهی باید در مکانی پر نور باشد بهتر است پشت پنجره نور غیر مستقیم باشد.
دما:
دمای بین 10 الی 20 درجه سانتی گراد
کود دهی:
استفاده از کود ضعیف کم نیتروژن در طول فصل رشد می تواند رشد را تشویق کنند.