به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، دوران نوجوانی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین دوران زندگی است و بخش عمده شخصیت در این دوران شکل می گیرد. اغلب والدین از نحوه صحیح ارتباط با نوجوانان آگاه نیستند و به همین دلیل کوچکترین حرف یا رفتارشان، سبب بروز واکنش های تند و غیر قابل پیش بینی از جانب نوجوان می شود. نحوه برقراری ارتباط کلامی با نوجوان، اولین قدم برای درک متقابل است.
مهمترین تحولات جسمی و روحی در این دوران شکل می گیرد. دراین ایام، نوجوان و والدین شاهد تغییرات اساسی در ظاهر و روان نوجوان هستند. نوجوان درتلاش است تا بین تصوری که از خود دارد و تصوری که دیگران از او دارند، هماهنگی ایجاد کند. گاهی اوقات طرد شدن از سوی اجتماع یا اطرافیان، می تواند سببب شود که نوجوان از هیچ راهی نتواند احساس هویت کند.
تغییرات هورمونی، جسمی، تغییر نگرش نسبت به خود و اطرافیان، تلاش برای اثبات خود، رهایی از دوران کودکی از جمله مهمترین تغییرات دوران نوجوانی محسوب می شوند.
نحوه تربیت و پرورش نوجوان از دوران کودکی، در کسب مهارت های مواجهه با این دوران بسیار تاثیر گذار است. از طرفی محیط خانواده و مدرسه نیز می تواند بستر رشد روحی و عقلی نوجوان را فراهم کند؛ یا موجب سرخوردگی او شود. از آنجایی که تمام والدین خواهان موفقیت و پیشرفت فرزندان هستند، نحوه برقراری ارتباط با آنان بسیار حایز اهمیت است و می تواند نقش تعیین کننده ای در آینده آنان داشته باشد. در ادامه به چند نکته اساسی برای نحوه ارتباط با نوجوانان اشاره شده است
نکات مهم برای ارتباط با نوجوانان:
شنونده خوبی باشید:
اگر فرزندتان می خواهد، در زمان های نادر، با شما درباره چیزی حرف بزند، به او گوش دهید. حتی اگر خانه آتش گرفته است، صبر کنید و بدون قضاوت به او گوش دهید. این قانون را رعایت کنید، دوبرابر آنکه حرف بزنید، گوش دهید.
به حریم شخصی او احترام بگذارید:
زمانی که فرزندتان احترام شما به در بسته اتاقش و صحبت های تلفنی او را می بیند، تمایل بیشتری پیدا می کند که شما را به دنیای خود راه دهد.
به او استقلال بدهید:
وقتی او را قضاوت نکنید و به او استقلال بیشتری بدهید، نوجوان راحت تر می تواند با شما حرف بزند.
زمان و مکان درست را انتخاب کنید:
وقتی هر دو پس از یک روز طولانی خسته هستید، زمان خوبی برای حرف زدن در مورد یک موضوع سخت نیست.
مرز تعیین کنید:
انتظارات و مرزهای شما باید دقیق باشد. فرزندتان باید از قبل بداند که چه کارهایی ممنوع و چه کارهایی مجاز است. در مورد قوانین خانه همیشه یکسان عمل کنید. این قوانین نباید در شرایط مختلف قابل مذاکره و اغماض باشند.
مراقب حرف هایتان باشید:
جتی اگر ناراحت و عصبانی هستید، نباید از کلمات بد برای گفتگو و ارتباط با نوجوانان استفاده کنید. احترام باید در خانواده برای تمام اعضا اجرا شود.
موارد مهم را برای خودتان مشخص کنید:
برای بهبود رابطه خود با فرزندتان لازم است مراقب میزان محدودیت ها باشید. اگر عادت دارید برای تمام مسائل جزئی با فرزندتان بحث کنید، برای مسائل مهم و جدی نمی توانید او را قانع کنید. سعی کنید از اشتباهات جزئی بگذرید تا والدینی غرغرو و سمج به نظر نیایید.
عذرخواهی کنید:
اگر در موضوعی پیش داوری داشته اید، اشتباه کرده اید یا درک نادرستی داشته اید، از فرزندتان عذرخواهی کنید. فرزندتان یاد می گیرد که اگر اشتباهی داشت، غرورش را کنار بگذارد و عذرخواهی کند.
نکاتی برای نصیحت کردن نوجوانان:
بحث و ناراحتی تقریبا در هر خانه ای پیش می آید، اما بیشتر زمانی این اتفاق می افتد که شما و فرزندتان به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک نباشید. چطور می توان بدون بحث و دعوا فرزندتان را از مشکلی برحذر و او را نصیحت کنید.
قوی شروع کنید:
روانشناسان معتقدند سه دقیقه اول هر گفتگویی ادامه آن را مشخص می کند. گفتگو را با صدایی آرام و همراه با احترام شروع کنید. بدین ترتیب، به احتمال زیاد ارتباط با نوجوانان بهتر پیش خواهد رفت.
اجازه دهید فرزندتان حرف بزند:
زمانی که موضوع بحث مشخص شد، اجازه دهید او اول از خودش دفاع کند. اگر او حق حرف زدن و دفاع کردن از خود را داشته باشد، بهتر ممکن است به نصیحت والدین گوش دهد.
حرف هایش را قطع نکنید:
احتمالا دلایل و حرف های فرزندتان قانع کننده نیست. در این حالت وسوسه می شوید که به هر جمله اش واکنش نشان دهید. مطمئن باشید که بدین ترتیب، واکنش او نیز این است که حرف های شما را قطع می کند و با صدای بلندتری به حرف هایش ادامه می دهد. بدین ترتیب، بحث بالا می گیرد. اگر هر دو تمایل دارید وسط حرف های دیگری بپرید، زمانی را مشخص کنید که هر طرف حق دارد فقط دو دقیقه حرف بزند.
به لحن و زبان بدن خود دقت کنید:
برای ارتباط با نوجوانان باید مراقب نحوه حرف زدن خود باشید. او از شما الگوبرداری می کند. اگر داد بکشید و انگشتتان را به طرف او نشانه بروید، او نیز تصور می کند حق دارد این کار را انجام دهد. داد زدن، اخم کردن و تکان دادن انگشت، فرزندتان را در موضع دفاعی قرار می دهد و او وارد دعوا می شود. به جای داد زدن، با صدای آرام تر حرف بزنید. حداقلش این است که فرزندتان مجبور می شود گوش دهد تا متوجه حرف های شما شود.
چیزی که می خواهید را واضح بیان کنید:
آنچه می خواهید را واضح و دقیق برای فرزندتان توضیح دهید. دلیلش را نیز بیان کنید. برای مثال، فرزندتان می خواهد امشب نیز با دوستانش بیرون باشد. اما شما نمی خواهید به او اجازه دهید. به او بگویید «می دانم دوست داری با دوستانت به کنسرت بروی. اما این هفته هر شب دیر به خانه آمدی و صبح ها نمی توانستی به موقع از خواب بیدار شوی. این نه برای سلامتت و نه و برای مدرسه خوب نیست. شاید دفعه بعد.»
منصفانه بحث کنید:
لقب ندهید. بحث ها و اشتباهات قبلی را بیان نکنید. از بیان عبارت هایی مانند «تو همیشه …»، «تو هیچ وقت …» خودداری کنید. فرزندتان را با دیگران، گذشته خودتان و دوستان و اطرافیان مقایسه نکنید.
نطق نکنید:
برای نصیحت کردن فرزند خود از حرف های مذهبی، سخنانی از بزرگان و حرف های کلیشه ای استفاده نکنید. حرف هایی مانند «خدا گفته است بچه ها باید از والدین اطاعت کنند»، «احترام والدین تا ابد وظیفه فرزندان است.» و مواردی از این دست باعث می شود فرزندتان به حرف های شما گوش ندهد.
برای او خط و نشان نکشید:
به دلیل هورمون ها، بسیار احتمال دارد که فرزندتان با شما بد حرف بزند یا داد بکشد. اگر شما هم داد بزنید و به او بگویید «حق نداری با من این طور حرف بزنی»، او را تحریک می کنید که قدرت خودش را ثابت کند. در عوض رفتار درست را به او نشان دهید. به او بگویید «خوشحال می شوم اگر با احترام با من حرف بزنی.»
وقتی لازم است بحث را قطع کنید:
همیشه این احتمال وجود دارد که در هنگام ارتباط با نوجوانان بحث بالا بگیرد. هر زمان احساس کردید آتش خشم شما و فرزندتان شعله ور شده است، اعلام کنید که این بحث پس از آرام شدن ادامه پیدا می کند.
به جای حرف زدن بنویسید:
وقتی حرف زدن به نتیجه نمی رسد، با پیام دادن احساستان را به روشنی بیان کنید. پیامی که رد و بدل می شود، بهتر از فریادهایی است که بی نتیجه بر سر هم می کشید.
