به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، جمجمه ی انسان از چندین استخوان پهن ساخته شده است که برخی از آنها مانند استخوان آهیانه (پاریتال) و استخوان گیجگاهی (تمپورال) جفت بوده و برخی دیگر مانند استخوان پیشانی (فرونتال) و استخوان پس سری (اکسیپیتال) فرد هستند.
این استخوان ها به گونه ای قرار گرفتند که خطوط بین آنها همانند پازل بر هم منطبق شده و سر انسان را تشکیل می دهند. این خطوط که درزها و یا سوچورهای بین استخوانی نیز نامیده می شوند، در هنگام تولد بسیار نرم و لغزنده هستند. به گونه ای که در این زمان استخوان های سر در اثر فشار های وارده به راحتی می توانند بر روی هم بلغزند و تغییر شکل دهند. با افزایش سن این درزها استخوانی شده و کاملاً سخت می شوند، طوری که پس از آن دیگر استخوان ها قادر به حرکت کردن بر روی هم نخواهند بود. در واقع این خاصیت استخوان های سر نوزاد، یک امر حیاتی در هنگام زایمان و عبور جنین از کانال زایمانی خواهد بود. در پایان دوره بارداری، بزرگترین قطر در اندام جنین، دور سر او است، یعنی سخت ترین بخشی که باید از کانال زایمان عبور کند!!
سر نوزاد در زایمان طبیعی
برای اینکه یک نوزاد تازه متولد شده بتواند به راحتی وارد مجرای تولد شود، نیاز است تا سری به اندازه ی مناسب داشته باشد. همچنین باید آنقدر انعطاف داشته باشد که بتواند از مجرای تولد عبور کند. به همین دلیل جمجمه ی نوزادتان منعطف است و حفره ای در یمان خود دارد. حفره های فوقانی و تحتانی روی سر تقریبا بزرگ هستند. احتمال دارد با لمس کردن سر نوزادتان آن ها را حس کرده باشید.
این نرمی سر نوزاد به طور معمول مایه ی نگرانی نیست و این دقیقا شکل طبیعی سر نوزاد است. استخوان های جمجمه تا ۱۲ الی ۱۸ ماهگی از هم جدا خواهند بود. اما آرام آرام رشد کرده و در بزرگسالی کاملا به هم متصلند. در واقع این حفره ها برای رشد و شکل گیری مغز نیازند.
بدن شما به همراه نوزادتان چند هفته قبل از روز موعود خود را برای آن آماده می کنند. در هفته ی سی و ششم بارداری اکثر نوزادان در حالتی قراردارند که سرشان به سمت پایین قرار گرفته. در این زمان، پشت سرشان به سمت جلوی شکم شماست. این بهترین حالت ممکن برای تولد نوزاد است. چرا که نوزاد به راحتی در انحنای لگن شما قرار می گیرد. بعد از هفته ی سی و هفتم بارداری، نوزاد در لگن به سمت پایین حرکت می کند تا خود را برای تولد آماده کند.
هنگامی که نوزاد در این حالت قرار دارد می تواند روی دهانه ی رحم فشار وارد کند. استخوان جمجمه تغییر شکل می دهد تا بتواند در محیط اطراف خود به خوبی جای بگیرد. این پروسه به آن ها کمک می کند تا خود را برای رد شدن از مجرای تولد آماده کنند.
در حین زایمان
درد انقباضی که درست قبل از زایمان احساس می کنید به دلیل نازک شدن و پاره شدن دهانه ی رحم است. در این فرآیند نوزاد به آرامی در مجرای تولد قرار می گیرد. در مرحله ی دوم زایمان انقباض ها نوزاد را در مجرای تولد هل می دهند. حفره ی روی سر به نوزاد این امکان را می دهد که بتواند از این مجرا عبور کند. با نزدیک شدن پهن ترین بخش سر به باز شدگی واژن، تاج سر آشکار می شود. واژن نیز میزانی کش می آید تا با بیرون آمدن سر همسازی کند.
سر نوزادتان به دلیل تغییراتی که برای سازگاری با محیط و رد شدن از مجرای تولد می کند، ممکن است به شکل یک قیف در بیاید. اما بعد از گذشت ۶ تا ۸ هفته پس از زایمان به حالت اولیه ی خود باز می گردد.حتی در سزارین نیز ممکن است سر نوزاد از قبل شکل قیفی به خود گرفته باشد تا بتواند در لگن مادر جای بگیرد. این اتفاق بیشتر در مواردی که سزارین پیش بینی نشده بود می افتد.
ممکن است نگران باشید نوزادتان در این فرایند درد بکشد. نگران نباشید! جمجمه ی نوزاد شما برای جا گرفتن در مجرای تولد طراحی شده است. احتمال درد کشیدن نوزاد در این فرایند بسیار کم است. هرچند که ما هیچوقت مطمئن نیستیم نوزاد در فرایند تولد چه احساسی دارد. ممکن است تنها کمی فشار حس کند. طبیعیست که هر مادری می خواهد تا جای ممکن درباره ی فرزند دلبندش بداند.
