به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت،
نفس کشیدن و نفس نفس زدن
هنگامی که عصبی، هیجان زده و ترسیده اید، تنفس شما سطحی و تند می شود. شانه های شما تا گوش هایتان بالا می آید و عضلات گردن و شانه هایتان سفت و محکم می شوند. اگر مضطرب شوید نفس نفس زدن را شروع می کنید: هوا را به درون ریه های خود می مکید و با بازدم های کوتاه و سریع بیرون می دهید. احساس سرگیجه به شما دست می دهد و احساس می کنید بر خودتان کنترل ندارید. انگشتانتان سوزن سوزنی می شود و دهانتان بی حس می گردد.
هم? این موارد واکنش های یکسانی هستند که بدن انسان به موقعیت های استرس زا یا ترسناک نشان می دهد. این موارد طبیعی هستند، اما بدن نمی تواند برای مدت طولانی به این وضعیت ادامه دهد و به سرعت انرژی خود را از دست می دهد. در زایمان هدف شما آن است که انرژی خود را تا حد امکان حفظ کنید. همچنین می خواهید مقادیر زیادی اکسیژن را به نوزاد خود برسانید تا به او کمک کنید که بتواند فشار و استرس تولد را تحمل کند. تنفس در حال ترس و اضطراب به شکل نفس نفس زدن، میزان اکسیژن قابل جذب را به شدت کاهش می دهد، حال آنکه در طی زایمان شما و نوزادتان به شدت به اکسیژن نیاز دارید.
الگوهای تنفس برای زایمان
اکنون چشمان خود را برای یک لحظه بسته و بر تنفس خود تمرکز کنید.
دقت کنید که تنفس تان چقدر منظم است. هوا را به درون ریه های خود می کشید، سپس یک توقف کوتاه دارید تا اینکه نهایتاً بازدم را بیرون بدهید. طول مدت و عمق دم های شما با بازدم هایتان یکسان است. پس از هر بازدم یک توقف کوتاه دیگر دارید تا اینکه ریه های شما دَم بعدی را به درون خود بکشند.
در زایمان می خواهید و باید تنفس خود را منظم نگه دارید. اجازه ندهید "دَم" از "بازدم" طولانی تر شود. اگر هم مدت زمان دم و بازدم متفاوت باشند، بازدم باید طولانی تر از دَم باشد. هنگامی که انقباض های بسیار شدید دارید تنفس شما ناچار سطحی تر می شود. این مسئله تا زمانی که تنفس شما آنقدر سریع نشود که به شکل نفس نفس زدن مضطربانه درآید ایرادی ندارد.
تکنیک های ساده تنفس
به واژ? "Relax" به معنای آرامش دقت کنید. این واژه دو بخش دارد: "Re" و "Lax". اکنون این تمرین را امتحان کنید: هنگام دَم بخش "Re" را در ذهن خود مرور کنید؛ و هنگام بازدم بخش "Lax" را به ذهن بیاورید. اجازه ندهید ذهن شما تکرار واژ? "ریلکس" را بطور منظم با دم و بازدم فراموش کند. هنگام بازدم سعی کنید هم? تنش های بدنتان را خارج کنید. بر عضله هایی تمرکز کنید که می دانید همواره در زمانی که دچار استرس می شوید محکم و سفت می شوند. به خاطر داشته باشید: در هر بازدم واژ? "lax" را در ذهن خود تکرار کنید. شما باید مراقب بازدم های خود باشید؛ "دَم" خودبخود تنظیم می شود!
یا می توانید نفس کشیدن شمرده را امتحان کنید. هنگامی که دَم را به درون ریه های خود فرو می برید آرام تا سه یا چهار (یا هر عددی که به نظرتان می رسد برای شما مناسب است) بشمارید؛ و هنگامی که بازدم را بیرون می دهید باز هم تا سه یا چهار بشمارید. البته ممکن است به این نتیجه برسید که بهتر است در زمان "دَم" تا سه و در زمان "بازدم" تا چهار بشمارید.
سعی کنید "دَم" را از بینی فرو دهید و "بازدم" را از دهان بیرون کنید. هنگامی که بازدم را بیرون می دهید دهان خود را بسیار نرم بگیرید. به خاطر داشته باشید: "دم" از طریق بینی و "بازدم" از طریق دهان. همچنین بسیاری از خانم ها احساس می کنند که بهتر است بازدم را صدادار بیرون بدهند: با "اوه ه ه ه" یا "آه ه ه ه". ما بین انقباض ها کمی آب مزمزه کنید تا دهان شما را مرطوب نگه دارد.
پشتیبانی و کمک به تنفس
هنگامی که انقباض های دردناک دارید خسته شده اید و احساس می کنید که زایمان پایان ندارد منظم نگه داشتن تنقس تان و حفظ آرامش در هر بار بازدم بسیار دشوار خواهد بود. در اینجاست که کمک و پشتیبانی "همراه شما" برای تنفس تان ضروری است. او می تواند همراه شما نفس بکشد تا تنفس شما را به صورت ثابت و یکنواخت نگه دارد. شما باید تماس چشمی با یکدیگر داشته باشید و در چشمان هم نگاه کنید؛ و او باید دستان شما را بگیرد یا دستانش را روی شانه های شما قرار داده و به آرامی به طرف شانه های شما خم شود. آنگاه هنگامی که او هوا را از بینی خود به ریه هایش وارد می کند و سپس بازدم را به آرامی بر صورت شما می دمد، شما نیز می توانید از الگوی تنفس او پیروی کنید. این کار را در دوران بارداری با یکدیگر تمرین کنید. این کار در آغاز کمی عجیب خواهد بود و ممکن است هر دوی شما احساس خجالت داشته باشید، به خنده بیافتید یا با هم هماهنگ نشوید. با این حال هنگامی که در حال زایمان قرار گرفته اید و گمان می کنید دیگر نمی توانید ادامه دهید نفس کشیدن مشترک با همسرتان می تواند یک گزین? عالی باشد.
نفس کشیدن و فشار دادن و بیرون راندن کودک
در مرحل? دوم زایمان در حال فشار دادن به کودک هستید تا او را به دنیا پرتاب کنید! بسیاری از خانم ها می خواهند که در زمان فشار دادن کودک نفس خود را حبس کنند. این کار ایرادی ندارد البته فقط تا زمانی که به سمت وسط دو پای خود فشار بدهید نه اینکه نفس خود را حبس کرده و به سمت ته حلق خود فشار بیاورید!
شاید بهتر باشد هنگامی که احساس می کنید انقباض بعدی در حال آغاز است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که کودک را فشار می دهید نفس خود را به آرامی بیرون بدهید یا بدمید. این کار از آسیب رسیدن به حلق شما جلوگیری می کند، تضمین می کند که نفس کشیدن شما به درستی و سلامت انجام می شود و منجر به فشاری موثر و مفید به کودک خواهد شد. اگر از اپیدورال استفاده کرده اید و متوجه نمی شوید که چه زمانی باید کودک را فشار بدهید هنگامی که ماما به شما می گوید یک انقباض در حال شروع شدن است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که نفس خود را بیرون می دهید ذهن خود را روی کودک متمرکز کرده و فشار بدهید.
گاهی اوقات به خانم ها گفته می شود که نفس خود را حبس کرده و تا حداکثر زمانی که ممکن است فشار بدهند. این اید? خوبی نیست. با این کار خود و کودکتان را از اکسیژن محروم می کنید و انرژی تان را هم به سرعت از دست می دهید. در هر انقباض هر چند بار که احساس می کنید مناسب است کودک خود را فشار دهید. معمولا چهار یا پنج بار فشار دادن در هر انقباض مناسب است.
نفس کشیدن و فشار ندادن
گاهی اوقات خانم ها پیش از آنکه گردن رحم کاملاً متسع شده باشد، احساس می کنند باید بر کودک فشار وارد کنند. در این حالت ماما از شما خواهد خواست که کودک را فشار ندهید تا گردن رحم زمان کافی برای متسع شدن به دست بیاورد. این کار فوق العاده دشوار خواهد بود! می توانید روی چهار دست و پا زانو بزنید کفل و واژن خود را در هوا بگیرید و صورت خود را روی زمین بگذارید؛ در این صورت راحت تر می توانید از فشار وارد آوردن به کودک خودداری کنید. هنگامی که یک انقباض آغاز می شود چهار نفس کوتاه بکشید، یک دم سریع را به سینه فرو ببرید، چهار نفس کوتاه دیگر بکشید و همین طور ادامه دهید. همچنین می توانید در حالی که نفس های کوتاه را فرو برده و بیرون می آورید جمل? "من نباید فشار بدهم" را در ذهن خود تکرار نمایید. مابین انقباض ها به طور طبیعی نفس بکشید.
