قوریگل در زبان ترکی به معنی تالاب خشک است. این تالاب در نزدیکی بستان‌آباد واقع شده و در ردیف آب‌های راکد آذربایجان به شمار می‌رود. گفتنی است شهر بستان‌آباد در محل شهر باستانی و گمشده «اوجان» بنا شده است. اوجان پایتخت ییلاقی در دوره ایلخانان مغول بوده، که بعدها در اثر حوادث روزگار به کلی منهدم شده است. این منطقه که از جاهای دیدنی استان آذربایجان شرقی محسوب میشود، در مسیر ارتباطی جاده ابریشم قرار داشته، همواره پرجمعیت بوده و دارای چمنزارهای وسیع و سرسبز و چشمه‌های آب معدنی است.
به‌دلیل اینکه تالاب قوریگل در مجاورت کوه‌ها و ارتفاعات برفگیر دامنه شرقی گردنه شبلی قرار گرفته، و به‌دلیل تامین آب از محل آب‌های جاری از بارش برف و باران و نیز تعدادی چشمه زیرزمینی که در کف تالاب جریان دارند، همواره در تمام فصول سال پرآب است. یکی از ویژگی‌های کم نظیر این تالاب در مقایسه با سایر دریاچه‌های منطقه این تالاب آب شیرین بودن آن بوده و در صورت تصفیه قابل شرب است. در حال حاضر این آب برای آبیاری کشتزارهای روستاهای پیرامون دریاچه یعنی روستاهای ارشتناب، رامناب و یوسف آباد، به مصرف می‌رسد.
گونه‌های جانوری که زیستگاه آنها در این تالاب و محوطه آن است، انواع مختلفی را شامل میشود. برای مثال، در دهه‌های قبل این منطقه محل عبور و زیستگاه قوچ و میش‌های ارمنی بوده که با قوچ و میش‌های منطقه سهند در ارتباط بودند؛ ولی امروزه، به‌علت توسعه حوزه شهری و احداث صنایع مختلف در مسیر این ارتباط به کلی از بین رفته است. از جمله گونه‌های جانوری حاضر در منطقه تالاب می‌توان به پستاندارانی چون جربیل ایرانی، موش کشتزار، موش مغان، گرگ، روباه و سمور سنگی اشاره کرد. علاوه بر این، حدود 92 گونه پرنده نیز در این تالاب شناسایی شده‌اند که از جمله آنها می‌توان به اردک سرسفید، اردک مرمری و اردک بلوطی اشاره کرد. برخی دیگر از گونه‌های خرندگان و دوزیستان مانند انواع مارها از جمله گرزه مار، مار پلنگی، کور مار و مار چلیپر، مارمولک‌ها، قورباغه‌ها و ماهی‌ها در تالاب زندگی می‌کنند. تالاب قوری گل به‌لحاظ پوشش گیاهی نیز از تنوع بالایی برخوردار است؛ در این رابطه، بیش از 280 گونه گیاهی درتالاب بین‌المللی قوری گل تشخیص داده شده که 89 درصد آن درحوزه تالاب روییده و بقیه را گیاهان آبزی و نیمه آبزی تالاب و حوزه بلافصل آن تشکیل می‌دهند. گیاهان غوطه‌ور در آب تالاب به‌عنوان یکی از جذاب‌ترین جاذبه‌های تالاب به شمار می‌روند که گونه‌هایی مانند بارهنگ آبی، آلاله آبی، قوشاب شانه‌ای، انواع جلبک و فیتوپلانکتون را در بر می‌گیرد. اهمیت ویژه این تالاب موجب شده که این منطقه، به منطقه شکار ممنوع تبدیل شود.
