سیتی یکی از قدیمی ترین و بزرگ ترین بانک های جهان بوده که در تاریخچه ی ۲۰۰ ساله ی خود انواع فرازها و فرودها را تجربه کرده است. سیتی (Citi) برند یکی از بزرگ ترین گروه های مالی و اعتباری جهان به نام Citigroup است که از ادغام چندین شرکت بزرگ خدمات بانکی تشکیل شد. گروه سیتی بیشتر با برند سیتی شناخنه می شود و مرکز مدیریت آن در نیویورک سیتی، مکان تأسیس اولین شعبه، قرار دارد. گروه کنونی در سال ۱۹۹۸ از ادغام سیتی کورپ با غول خدمات مالی تراولرز تشکیل شده، اما تراولرز در سال ۲۰۰۲ از گروه جدا شد. سیتی کورپ هولدینگی است که یکی از قدیمی ترین بانک های نیویورک یعنی سیتی در زیرمجموعه ی آن قرار دارد.
سیتی در فهرست بزرگ ترین بانک های آمریکایی در مکان سوم قرار دارد و در کنار جی پی مورگان چیس، بانک آو امریکا و ولز فارگو، مربع غول های مالی آمریکا را شکل می دهد. البته سیتی در بین بانک های جهانی در رتبه ی ۱۱ از لحاظ ابعاد و دارایی قرار دارد. سیتی از آن دسته بانک هایی است که به عنوان مؤسسه های مالی مهم از لحاظ سیستمی شناخته می شود. طبق تعریف، مؤسسه هایی از لحاظ سیستمی مهم و حیاتی هستند که ورشکستگی آن ها باعث ایجاد یک بحران مالی شود. درواقع ابعاد و سرمایه ی تحت کنترل این مؤسسه های مالی به قدری عظیم است که تأثیری متقابل در بخش های متعدد مالی کشورها دارد.
تاریخچه تأسیس سیتی
آمریکا در ابتدای قرن ۱۹ بانکی به نام Bank od the United States داشت که در شهرهای بزرگ کشور همچون بوستون، بالتیمور، فیلادلفیا و نیویورک فعالیت می کرد. تاجران نیویورکی اعتقاد داشتند فعالیت با این بانک در شهر آن ها دشواری های متعددی دارد. آن ها نامه ای به رئیس جمهور وقت، مدیسون، نوشتند و درخواست راه اندازی یک بانک جدید را در نیویورک سیتی مطرح کردند. درخواست آن ها ابتدا از سوی برخی مقام های دولتی و محلی رد شد، اما به هرحال راهکارهای جایگزین برای راه اندازی بانکی در نیویورک سیتی، مطرح شدند.
جورج کلینتون، معاون اول رئیس جمهور وقت آمریکا در سال ۱۸۱۱، پیشنهادی برای تاجران شهر داشت و هیئت مدیره ای متشکل از همکاران خودش در کنار تاجران نیویورکی را برای بانک جدید پیشنهاد داد. او خودش را نیز به عنوان اولین مدیر بانک جدید در نیویورک تصور می کرد. به هرحال تاجران با پیشنهاد جدید موافقت کردند و در ۱۶ ژوئن سال ۱۸۱۲، City Bank of New York تأسیس شد. کلینتون سه ماه بعد به خاطر حمله ی قلبی از دنیا رفت، اما داستان بانک نیویورک سیتی تا بیش از دو قرن بعد، ادامه یافت.
سیتی بانک در همان سال ابتدایی فعالیت با پروژه ای عظیم روبه رو شد که به خاطر جنگ میان بریتانیا و آمریکا پیش آمد. برتانیایی ها در سال ۱۸۱۲ با هدف ایجاد اختلال در تجارت آمریکا و فرانسه، با آمریکا وارد جنگ شدند. آن ها در سال ۱۸۱۴، پایتخت وقت آمریکا، واشینگتن دی سی را اشغال کرده و به بسیاری از ساختمان های مهم شهر حمله کردند. سیتی بانک نیویورک در آن سال متعهد شد که درصورت نفوذ اشغال گران به شهر، منابع مالی را محافظت کند.
مدیران سیتی طبق تعهد برای حفظ منابع مالی مشتریان خود، کمیته ای را برای اقدام اورژانسی در صورت اشغال نیویورک سیتی تشکیل دادند. همین حرکت آن ها موجب جلب اعتماد دولت آمریکا شد و سیتی را به نوعی به صندوق امانت و سپرده گذاری دولت تبدیل کرد که یک سوم دارایی های فدرال نیویورک در آن نگه داری شد. کمک هزینه های ۲۰۰ و ۵۰۰ هزار دلاری که سیتی در دو مرحله به دولت آمریکا پرداخت کرد نیز سهم عمده ای در جلب اعتماد آن ها داشت.
جان جیکوب آستر، یکی از مهم ترین مشتریان سیتی بود که در سال ۱۸۲۰ به آن ها پیوست. او از تاجران ثروت مند آمریکایی محسوب می شد که در بازار پارچه ی خز فعالیت می کرد. او به دلایل نامشخص، ثروت خود را در سال ۱۸۱۱ از بانک یونایتد استیتس خارج کرد. او سپس به سیتی پیوست و در دهه های بعد به عنوان یکی از مهم ترین مشتریان و حتی ناجی بانک شناخته می شد. فهرستی که در سال ۱۸۴۵ از ثروتمندترین افراد نیویورک منتشر شد، دارایی آستر را حدود ۲۵ میلیون دلار در آن زمان تخمین می زد.
سیتی اولین ساختمان خود را در پلاک ۳۸ وال استریت تأسیس کرده بود. در دهه ی ۱۸۴۰، اولین بازسازی ها روی ساختمان انجام شد و نامش نیز به ساختمان ۵۲ تغییر یافت. درواقع سیتی را می توان یکی از اولین ساکنان مهم وال استریت دانست که تاریخچه ی تأثیرگذار مالی این منطقه از آمریکا را شکل داد.
اولین مدیر سیتی که سابقه ی بانک داری داشت، گورهام وورث بود. او سال ها به عنوان صندوق دار در بانک های متعدد آمریکایی فعالیت کرده بود و در سال ۱۸۲۵ به سیتی پیوست. گورهام دو دهه بعد به مقام مدیریت کل سیتی رسید و تا سال ها به عنوان یکی از ستون های اصلی فعالیت بانک شناخته می شد. بسیاری از همکاران گورهام و همچنین رسانه های وقت نیویورک، او را از مورد احترام ترین بانک داران می دانستند. موزز تیلور یکی از تأثیرگذارترین افراد تاریخ سیتی بود که در سال ۱۸۳۷ و در جریان بحران مالی به بانک ملحق شد. او کمک شایانی به توسعه ی پایگاه مشتریان سیتی کرد و درنهایت به مدیر کل تبدیل شد.
جنگ داخلی و توسعه بین المللی سیتی
سیتی به عنوان هشتمین بانک قدیمی نیویورک شناخته می شود. آن ها خدمات وام را به تاجران متعدد ارائه می کردند و سیاست های قابل توجهی برای حفظ نقدینگی خود داشتند. تیلور سیاستی را در بانک پیاده کرده بود که شرکت های را ملزم به ذخیره ی دارایی اصلی خود در سیتی می کرد. آن ها درمقابل وام های کوتاه مدتی را از بانک دریافت می کردند. همین رویکرد باعث شد تا سیتی در دوران بحران های اقتصادی وال استریت نیز توانایی خدمت رسانی به مشتریان خود را داشته باشد.
جنگ داخلی آمریکا از سال ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ به دلیل اعلام استقلال ۱۱ ایالات جنوبی از دولت مرکزی جریان داشت. آبراهام لینکلن، رئیس جمهور وقت آمریکا از بانک های متعدد در فیلادلفیا و نیویورک و بوستون درخواست کمک مالی کرد. سیتی یکی از بانک های حامی دولت بود که وامی به ارزش ۵۰ میلیون دلار با تکیه بر ذخایر طلا، به لینکلن پرداخت کرد.
با پیشرفت جنگ داخلی، جریان داشتن اسناد مالی گوناگون از بانک ها در چرخه ی اقتصادی، چالش هایی را به همراه داشت. کنگره ی آمریکا در سال ۱۸۶۳ قانونی برای شکل دهی به ارز واحد ملی تصویب کرد و سیتی نیز اجرای آن را پذیرفت. درنتیجه ی پیوستن سیتی به تفاهم نامه های جدید مالی، نام بانک نیز به National City Bank of New York تغییر کرد. آن ها به خاطر پیوستن به تفاهم نامه های جدید، تعهدات متعددی را نیز پذیرفتند، اما به هرحال پرستیژ بالایی به خاطر پذیرفته شدن از سوی دولت آمریکا کسب کردند.
یکی از مهم ترین رخدادهای قرن ۱۹، پیاده سازی اولین خط تلگراف از میان اقیانوس اطلس بود. موزز تیلور یکی از سرمایه گذاران شرکت تلگراف لندن بود که پس از چند تلاش ناموفق، بالاخره در سال ۱۸۶۶ اولین خط بین اقیانوسی را پیاده سازی کرد. ارتباط مستقیم نیویورک و لندن به وسیله ی همین خط ممکن شد که تبادل اطلاعاتی آسان تر را برای سیتی نیز به همراه داشت.
فرایند جابه جایی سیتی و دارایی هایش به ساختمان جدید، یکی از رخدادهای تاریخی در وال استریت محسوب می شود. بازسازی ساختمان از سال ۱۹۰۷ شروع شد و در ۱۶ دسامبر ۱۹۰۸ به پایان رسید. در تاریخ ۱۹ دسامبر همان سال، حدود ۴۰۰ کارمند سیتی، دفاتر، اسناد، ماشین های تایپ و دیگر دارایی ها را از ساختمان ۵۲ به ۵۵ منتقل کردند. دو خط حفاظتی در دو طرف کارمندان توسط پلیش شکل گرفت و ۷۰ میلیون دلار پول نقد به همراه ۵۰۰ میلیون دلار اوراق قرضه بین دو ساختمان جابه جا شد. ساختمان جدید در ۲۱ دسامبر ۱۹۰۸ به روی عموم باز شد.
اولین شعبه های بین المللی سیتی با شروع قرن بیستم و تحت فشار یکی از مهم ترین مشتریان یعنی شرکت فولاد آمریکا راه اندازی شدند. این شرکت از سیتی که سابقه ی خوبی در فعالیت های بین المللی داشت تقاضا کرد تا شعبه های خود را به کشورهای دیگر توسعه دهد. شرکت مذکور متعهد به سرمایه گذاری عظیم در شعبه های بین المللی شد. با شروع اولین فعالیت ها، دیگر کسب وکارهای عظیم و ثروتمند آمریکایی هم سرمایه های خود را به شعبه های بین المللی سرازیر کردند.
سیتی در سال ۱۹۱۱ یک زیرمجموعه ی سرمایه گذاری راه اندازی کرد که تحت تأثیر فعالیت های رقبایی همچون First National Bank تصمیم به راه اندازی آن گرفته بود. شرکت جدید به نام National City Company فعالیت خود را با سرمایه گذاری را در شهرهای بزرگ آمریکا و حتی کشورهای دیگر همچون کوبا شروع کرد. اوراق قرضه ای که توسط شرکت سرمایه گذاری جدید خریداری می شدند، به مرور در دسترس عموم نیز قرار گرفتند. تبلیغات سرمایه گذاری و خدمات بانکی نیز از همان سال با قدرت بیشتری در سیتی انجام شد.
توسعه سیتی و مدرن سازی زیرساخت در قرن بیستم
مدیران سیتی با توسعه ی بین المللی و افزایش دارایی ها، نیاز به تشکیل ساختارهای منسجم را حس می کردند. اولین حوزه ی بهینه سازی از نظر آن ها، شرایط کارمندان و ذی نفع های بانک بود. ساختارهای افزایش حقوق براساس شایستگی و همچنین سیستم ارزیابی دوره ای، از اولین تصمیم های اساسی با هدف بهینه سازی ساختار نیروی انسانی بود.
سیتی در سال ۱۹۱۵ سهام کنترلی بانک IBC را خریداری کرد. بدین ترتیب زیرمجموعه های اروپایی بانک مذکور نیز تحت کنترل سیتی درآمدند. در آن سال ها بخش اعظمی از اروپا درگیر جنگ بود، اما سیتی تصمیم گرفت تا شبکه ی فعالیت و خدمات خود را در آن قاره توسعه دهد. اولین شعبه ی جدید در جنوا ایتالیا راه اندازی شد و بروکسل، آنتورپ، بارسلونا و مادرید مقاصد بعدی بودند. سیتی بانک برنامه های جذب سرمایه ی شرکت های خارجی را در آمریکا اجرا می کرد.
حضور سیتی در شهرهای بزرگ جهان و فعالیت در بازارهای تأثیرگذار، در دهه ی ۱۹۲۰ نتایج خوبی را برای بانک به همراه داشت. آن ها توانایی مدیریت برنامه های جذب سرمایه ی شرکت های خارجی را داشتند و اوراق قرضه ی شرکت ها را در آمریکا عرضه می کردند. شرکت های بزرگ استرالیایی و شیلیایی، از اولین مشتریان بین المللی بودند که سرمایه پذیری در آمریکا را به کمک سیتی انجام دادند. شرکت های متعدد معدن کاوی مس در خود آمریکا نیز در آن سال ها از مشتریان سرمایه پذیری سیتی بودند.
سیتی در سال های ابتدایی دهه ی ۱۹۲۰ تصمیم گرفت تا بانک داری انفرادی را نیز به خدمات خود اضافه کند. آن ها چند بانک فعال در این حوزه را در نیویورک خریداری کردند و شبکه ی شعبه های خود را گسترش دادند. قوانین جدید، توسعه ی ساختار خدمت رسانی به مشتری های فردی را برای بانک سیتی ممکن می کرد. درنتیجه آن ها شبکه ی خود را به مناطق دیگر همچون منهتن، بروکلین، کویینز و برونکس هم توسعه دادند و پنجمین شبکه ی بزرگ داخلی بانک های آمریکا را شکل دادند.
بحران مالی دهه ی ۱۹۳۰ آمریکا، سیتی بانک را نیز مانند دیگر مؤسسه های مالی و اعتباری تحت فشار قرار داد. اگرچه بانک نیویورکی زیرساخت عظیم و دارایی های قابل توجهی داشت، باز هم هجوم مردم و شرکت ها برای خروج دارایی های خود، چالش هایی را برای سیتی ایجاد کرد. به هرحال پس از گذشت بحران نیز هنوز ضربه هایی به ساختار سیتی وارد می شد و مدیران را مجبور به کاهش هزینه ها و حتی کاهش حقوق خودشان کرد. البته در آن سال ها شعبه های خارجی سیتی نقش مهمی در درآمدزایی بانک ایفا می کردند.
پاریس در دهه ی ۱۹۳۰ یکی از مهم ترین مراکز فعالیت سیتی بود. مشتریان بزرگ اروپایی برای تبادل مالی و دیگر خدمات اعتباری، با شعبه ی پاریس ارتباط برقرار می کردند. با شروع جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط آلمانی ها، فعالیت های شعبه ی پاریس به شهری کوچک تر منتقل شد و حدود ۲۵۰ کارمند، به هتلی در له پوی رفتند که به عنوان شعبه ی جدید سیتی در پاریس شناخته می شد.
جنگ جهانی دوم با اعزام تعداد زیادی از کارمندان سیتی به جبهه های جنگ همراه بود. درنتیجه مدیران تصمیم گرفتند تا کارمندان زن را برای پر کردن جای خالی همکاران خود استخدام کنند. البته کارمندان و مدیران زن قبلا هم در دفاتر سیتی مشغول به کار بودند، اما دوران جنگ، سرعت استخدام آن ها را افزایش داد. افزایش استخدام با پیاده سازی برنامه های آموزشی نیز همراه بود. سیتی با همکاری IBM برنامه هایی را نیز برای آموزش کار با سیستم های مدرن برای زنان پیاده سازی کرد. تا پایان سال ۱۹۴۲، زنان ۴۳ درصد از نیروی کار سیتی را تشکیل می دادند. این آمار در سال ۱۹۴۰، تنها ۲۳ درصد بود.
با پایان جنگ جهانی دوم، برنامه های جدیدی از سیتی اجرا شدند تا افزایش حضور عمومی و همچنین توسعه ی پایگاه مشتریان را به همراه داشته باشند. از پروژه های مهم می توان به کمپین های تلبیغاتی عظیم با همکار هنرمندان مشهور از سرتاسر جهان اشاره کرد. به علاوه در سال های پایانی دهه ی ۱۹۴۰، صنایع حمل ونقل رشد خوبی را تجربه می کردند و سیتی به افزایش سرمایه گذاری مجاب شد. سیتی با اوج گیری صنعت حمل ونقل، حضوری جدی را با سرمایه گذاری عظیم در آن رقم زد.
با شروع دهه ی دوم قرن بیستم، فعالیت های جذب نیرو و استخدام سیتی نیز افزایش یافت. آن ها حتی طرح هایی برای کمک به بازمانده های جنگی پیاده سازی کردند و آموزش و استخدام فشرده را در دستور کار قرار دادند. از پروژه های مهم دیگر سیتی بانک می توان به توسعه ی فعالیت به مناطق جدید جهان همچون آفریقا و غرب آسیا اشاره کرد. مصر، لیبی، لبنان و عربستان سعودی از کشورهایی بودند که در سال های پس از جنگ جهانی دوم به مجموعه ی مناطق تحت پوشش سیتی اضافه شدند. درواقع خرابی های ایجادشده در اروپا باعث شده بود تا مدیران بانک نیویورکی به توسعه ی بیشتر در کشورهای جدید مشغول شوند.
با شروع جنگ سرد، نبردهای ارزی میان شوروی و آمریکا نیز شدت می گرفت. سیتی برای حفظ سلطه ی خود بر بازارهای اروپایی، لندن را به عنوان مرکز فعالیت بین المللی انتخاب کرده بود و تبادل دلار در خارج از آمریکا را از شعبه ی خود در این شهر مدیریت می کرد.
افزایش خدمات و فعالیت ها در نیمه ی دوم قرن بیستم، مدیران سیتی را ملزم به اضافه کردن دفتر جدید برای بانک کردند. در دهه ی ۱۹۵۰، بسیاری از شرکت های بزرگ از منطقه ی سنتی اقتصادی نیویورک به میدتاون منهتن نقل مکان می کردند. مدیران سیتی نیز که ساختمان مشهور ۵۵ را برای مدرن سازی فعالیت ها مناسب نمی دیدند، تصمیم به راه اندازی مرکز جدیدی در نیویورک سیتی گرفتند. ساختمان جدید در پلاک ۳۹۹ پارک اونیو خریداری و به جدیدترین سازوکارهای ارتباطی و مدیریت بانک داری مجهز شد.
با توسعه ی ساختارها ی مدرن کسب وکار، مدل های سنتی بانک داری دیگر پاسخ گوی نیاز مشتریان نبود. دراین میان ارائه ی خدمات اعتباری به مشتریان فردی اهمیت بالایی داشت. درنتیجه ی همین نیازها، کارت های بانکی اعتباری به سیستم بانک داری اضافه شدند که اولین نمونه از آن ها Everything Card نام داشت. برنامه های برندسازی و توسعه ی خدمات اعتباری در سیتی در دهه های بعد با قدرت پیگیری شد و متخصصان متعددی از شرکت های بزرگ آمریکایی به سیتی پیوستند. تا سال ۱۹۹۴، سیتی به بزرگ ترین ارائه دهنده ی کارت های اعتباری در جهان تبدیل شده بود که ۵۰ میلیون مشترک کارت اعتباری داشت.
تحول ساختاری سیتی در دنیای دیجیتال
در سال ۱۹۶۷ جورج مور به عنوان رسیس هیئت مدیره و والتر وریستون به عنوان رئیس کل سیتی مشغول به کار بودند. آن ها از شرکت مشاوره ای مک کنزی و شرکا درخواست کردند تا بررسی کلی روی بازدهی بانک داشته باشد. مک کنزی اعلام کرد که سیتی از تمامی ظرفیت های درآمدی خود بهره نمی برد و نیاز به تغییر ساختار دارد. به علاوه مدیریت کافی نیز در تمامی بخش ها اعمال نمی شد و همراه با تحول و گسترش فعالیت ها نبود. به علاوه فعالیت های بین المللی سیتی یکی از موضوعات چالش برانگیز آن ها در دهه ی ۱۹۶۰ بود.
مدیران سیتی پس از شناسایی چالش های عملکردی، تصمیم به تغییر رویکرد و بهینه سازی گرفتند. آن ها ابتدا در سال ۱۹۶۸ هولدینگی را به نام First National City Corporation راه اندازی کردند که بعدا کل بانک به زیرمجموعه ی آن تبدیل شد. در سال ۱۹۶۹، اولین تحول های ساختاری از هولدینگ در ساختار مدیریتی اجرا شدند. رویکرد بانک از آن سال به جای تمرکز روی مراکز خدمت رسانی و موقعیت های جغرافیایی، روی انواع مشتریان معطوف شد.
کارت های بانکی Citicard در سال ۱۹۷۴ به برنامه های توسعه ای سیتی افزوده شدند. مشتریان با استفاده از آن ها می توانستند انواع خدمات نقد کردن اعتبار، اطلاع از باقی مانده ی حساب و بسیاری فعالیت های دیگر را انجام دهند. در آن زمان بیش از ۲،۸۰۰ ترمینال در شعب سیتی و بیش از ۲،۰۰۰ مرکز در فروشگاه های نیویورک، از کارت های ستی پشتبیانی می کردند که یکی از بزرگ ترین شبکه های ترمینال کامپیوتری را در آن سال شکل می داد.
اوج گیری دنیای فناوری در دهه های پایانی قرن بیستم، برای سیتی نیز مزایای متعددی را به همراه داشت. آن ها که از ابتدای قرن به عنوان یکی از بزرگ ترین بانک های بین المللی با توانایی های مالی بالا شناخته می شدند، با استفاده از ساختارهای مدرن ارتباطی، خدمات خود را با سرعت و کیفیت بیشتری به مشتریان ارائه می کردند.
ادغام طلایی سیتی
جان رید، رئیس هیئت مدیره ی سیتی بانک در سال ۱۹۹۸ یک شام کاری تاریخی با مدیر اجرایی تراولرز، استنفورد آی ویل، از مؤسسه های مالی مهم آمریکا داشت. موضوع ملاقات دو مدیر، ادغامی به ارزش حدود ۱۴۰ میلیارد دلار بود. ادغام دو شرکت با هدف توسعه ی خدمات و استفاده از سابقه و اعتبار تراولرز در خدمات اعتباری و بیمه انجام شد. سیتی کورپ و تراولرز گروپ بر سر مالکیت ۵۰:۵۰ روی شرکت جدید توافق کردند. گروه جدید به نام Citigroup شروع به کار می کرد. اخبار نهایی ادغام در ششم آوریل ۱۹۹۸ به صورت عمومی اعلام شد.
شکل گیری گروه جدید سیتی، شروعی بر توسعه های بیشتر فعالیت در سطوح بین المللی بود. بانک سرمایه گذاری Schroders یکی از اولین مؤسسه های مالی بود که به زیرمجموعه ی گروه سیتی پیوست. با شروع قرن ۲۱، سرمایه گذاری در لهستان نیز به عنوان یکی از فعالیت های اصلی گروه بانک داری سیتی انجام شد. بانک Handlowy در سال ۱۸۷۰ راه اندازی شده بود و در سال ۲۰۰۱ به زیرمجموعه ی سیتی پیوست. ادغام با تراولرز، طول عمر زیادی نداشت، اما سیتی را وارد حوزه ی خدمات بیمه کرد.
همکاری سیتی با تراولرز عمر زیادی نداشت. در سال ۲۰۰۲، مدیران سیتی تصمیم گرفتند تا تراولرز را از گروه خود خارج کنند. درآمد آن گروه وابستگی زیادی به دوره های زمانی داشت و مثلا به خاطر حادثه ی ۱۱ سپتامبر، سقوط شدیدی را تجربه کرد. درنتیجه ارزش سهام تراولرز، موجب کاهش ارزش سیتی نیز می شد. درنهایت بخش های مهمی از خدمات بیمه ای سیتی از بین رفتند و تنها خدمات بیمه ی عمر به صورت محدود در سیتی ماندگار شد.
سال های اخیر و وضعیت کنونی سیتی
سیتی در سال ۲۰۰۵ یکی از مهم ترین زیرساخت های خود را با هدف خدمت رسانی به مناطق محروم بین المللی راه اندازی کرد. Inclusive Finance بنیاد جدیدی بود که با این هدف راه اندازی شد و اکنون در بیش از ۴۰ کشور جهان فعالیت می کند. خدمات مالی خرد (Microfinance)، حوزه ی تمرکز اصلی بنیاد سیتی هستند و امروز به بخشی ادغام شده در ساختار مالی بین المللی تبدیل شده اند.
سیتی با خدمات گوناگون همچون سرمایه گذاری و خدمات تراکنش محلی، سرمایه گذاری شرکتی و راهکارهای مدیریت سرمایه، تخصیص اعتبار، سپرده گذاری، بیمه و محصولات حواله ای، به مناطق محروم در جهان کمک می کند. بنیاد سیتی همچنین نوآوری و عرضه ی محصولات و خدمات مالی جدید را نیز در مناطق تحت پوشش انجام می دهد.
سال های ابتدایی قرن ۲۱، علاوه بر رویکردهای توسعه ای بالا، با رخدادی نگران کننده برای اقتصاد آمریکا همراه بود. توسعه ی سریع و شدید بازارهای داخلی مالی، باعث شد تا فاجعه ی بزرگی در بازارهای مالی آمریکا رخ دهد. سیتی نیز از پس لرزه های بحران ایجادشده در امان نبود و برای جبران خسارت، اوراق قرضه ی عمومی و خصوصی را عرضه و در مدت دو ماه، سرمایه ای بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار را جذب کرد.
بحران مالی آمریکا در سال ۲۰۰۸ شدیدتر و منجر به ورشکستگی مؤسسه ی مالی ۱۵۸ ساله ی لمان برادرز شد. اغتشاشات بیشتر در ماه های بعدی ضربه های متعددی را به بازارهای اعتباری و نقدی آمریکا وارد کرد. دولت آمریکا در میانه ی بحران مالی پیش آمده، با طرحی به نام TARP وارد میدان شد و ۱۲۵ میلیارد دالار سرمایه به ۹ بانک بزرگ آمریکایی تزریق کرد. سیتی در ماه اکتبر ابتدا ۲۵ میلیارد و در ماه نوامبر، ۲۰ میلیارد دلار کمک هزینه از دولت دریافت کرد.
با شروع سال ۲۰۰۹، آثار بحران اقتصادی کم کم از اروپا دور می شد. سیتی در ژانویه ی آن سال اعلام کرد که قصد دارد تا با تغییر ساختار کلی، تمرکز خود را روی کسب وکارهای اصلی خود معطوف کند و به مرور فعالیت های جانبی را کاهش دهد. یک ماه بعد، کمیته ی خدمات مالی ایالات متحده جلسه ی استماعی را برای بررسی کمک های پرداخت شده به مؤسسه های مالی برگزار کرد که مدیرعامل سیتی، وکرام پندیت نیز در آن حضور داشت. جلسه ی مذکور به خاطر فشار عمومی مبنی بر اشتباه بودن پرداخت کمک هزینه از سوی دولت برگزار شد. مدیرعامل سیتی در ابتدای جلسه با اظهارنظری مهم، موضع خود را مشخص کرد. او گفت که تا زمان رسیدن شرکتش به سودآوری، حقوق یک دلار را برای خود در نظر می گیرد.
کمک هزینه هایی که دولت آمریکا به سیتی کرده بود، به عنوان سرمایه گذاری در این بانک ذخیره شده بودند. سیتی پس از گذشت بحران مالی علاوه بر پرداخت بدهی های عمومی خود، هزینه ها را به صورت سهام به دولت بازگرداند که در مجموع سود ۱۲ میلیارد دلاری را به همراه داشت. مدیرعامل سیتی در سال ۲۰۱۰ از صبر و بردباری مردم آمریکا در بازپرداخت کمک ها قدردانی کرد و شرکتش را سازمانی متفاوت با دو سال قبل دانست. به هرحال سیتی پس از بحران مالی به مؤسسه ی مالی بزرگ تری با ساختار مستحکم تر بدل شد. سیتی بانک با دریافت کمک از دولت آمریکا، بحران مالی ۲۰۰۸ را پشت سر گذاشت.
با شروع دهه ی ۲۰۱۰، کمک به کسب وکارهای نوپا بخش مهمی از فعالیت های سیتی را به خود اختصاص داد. کسب وکارهای کوچکی که در مناطق محروم فعالیت می کنند، در جذب سرمایه چالش های زیادی دارند. سیتی به همراه بنیاد خیریه اش (Citi Foundation) در سال ۲۰۱۰ کمک هزینه ای به نام Communities at Work راه اندازی کردند که سرمایه گذاری ۲۰۰ میلیون دلاری را برای مؤسسه های مالی مرتبط با فعالان در مناطق محروم فراهم می کرد.
از سازمان های همکار با سیتی و بنیاد سیتی در توزیع کمک هزینه های کارآفرینی می توان به IFF اشاره کرد که در پروژه هایی با ارزش مجموع حدود یک میلیارد دلار مشارکت می کند و تاکنون ۴۱ هزار شغل ایجاد کرده است. ACCION Texas یکی دیگر از همکاران سیتی است که وام و پشتیبانی کسب وکاری را برای کارآفرینان ضعیف فراهم می کند. افراد هدف این برنامه، کارآفرینانی هستند که توانایی دریافت کمک هزینه های مالی را از روش های مرسوم ندارند.
شعبه های بانک داری هوشمند، از برنامه های مهم سیتی محسوب می شوند که در ابتدای دهه ی ۲۰۱۰ اجرا شد. پیاده سازی این شعبه ها از ایده ای شروع شد که با هدف فعالیت جدی تر در بازار ژاپن شکل گرفت. مدیران با دسته بندی مشتریان احتمالی به گروه های چهار گانه، نیاز آن ها را در شعبه های بانک بررسی و خدمات متناسب را برای انواع دسته بندی سنی مشتریان پیاده سازی کردند. به عنوان مثال در شعبه های مذکور علاوه بر خدمات حضوری، انواع ابزارهای ارتباط الکترونیکی و دریافت خدمات دیجیتال نیز در اختیار مشتریان قرار می گیرد. شعبه های جدید باعث شدند تا سیتی از رتبه ی ۵۷ برترین بانک ها در ژاپن در سال ۲۰۰۹، به رتبه ی اول در سال ۲۰۱۰ برسد. تا آوریل سال ۲۰۱۱، ۴۸ شهبه ی بانک داری هوشمند در ۱۱ کشور و منطقه ی دیگر راه اندازی شد.
سیتی برای توسعه ی خدمات خود به همه ی مناطق ممکن در جهان، بانک داری اسلامی را نیز به ساختار خود اضافه کرد. آن ها با همکاری هیئت مدیره ای از متخصصان اسلامی، اولین شعبه ی خود را در بحرن تأسیس کردند. سیتی در شعب بانک داری اسلامی، با تکیه بر اصول و قوانین مذهبی، محصولات و خدمات مالی خود را طبق اعتقادات اسلامی بازتعریف کرد. خدمات بانک داری اسلامی سیتی در سال های بعد به کشورهای مالزی، اندونزی، پاکستان و ترکیه هم صادر شدند.
سیتی (Citigroup) طبق آخرین آمار درآمدی نزدیک به ۷۳ میلیارد دلار را در سال ۲۰۱۸ ثبت کرد. آن ها درحال حاضر ۲۰۴ هزار کارمند دارند و برند سیتی در رتبه بندی اینتربرند در جایگاه ۴۵ باارزش ترین برندهای جهان جای دارد. درحال حاضر مایکل کوربت به عنوان مدیرعامل سیتی فعالیت می کند که با دریافت حقوق سالیانه ی حدود ۲۴ میلیون دلار، حدود ۴۸۶ برابر حد متوسط کارمندان شرکت، درآمد دارد!
تاریخچه شرکت HSBC، بزرگترین بانک انگلیسی
