به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،دعوا و مشاجره برخاسته از اختلافات عقیده و سوء تفاهمات میان زوجین می باشد. در واقع زوجین وقتی نتوانند مسئله پیش آمده بین خود را به نحو صحیح مدیریت کنند، ممکن است کار به دعوا بکشد. البته که دعوا و مشاجره تا حدی امری طبیعی بوده و نمی توان خانواده ای را یافت که در آن هیچ اختلافی وجود نداشته باشد. ولی مسئله مهم این است که چگونه با اختلافات و تعارضات برخورد کنیم تا میزان آسیب در حداقل باشد.
به طور کلی دعوا کردن باعث فشار روانی روی طرفین می شود و به جای حل مسئله، مسئله را بغرنج تر می کند و هر دو طرف دعوا آسیب و صدمه می بینند. زن و شوهری که از قبل ازدواج مهارت های حل مسئله را نیاموخته اند نمی توانند در مواجهه با چالش های پیش آمده واکنش های مناسبی از خود نشان دهند و از طرفی نمی توانند چنین مهارتی را به فرزندان خود انتقال دهند.
در این بین در خانواده های دارای فرزند، والدین علاوه بر آسیب به رابطه زناشویی خود، به کودکشان بیشتر آسیب می زنند؛ چرا که کودکان در مقابل مشکلات آسیب پذیرتر هستند. بنابراین آگاهی از روش های کنترل خشم در مقابل کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند.
تاثیر مشاجره والدین بر کودکان
بدون تردید، دعوا و مشاجره والدین علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن روابط زناشویی، بر جنبه های گوناگون روانی کودکان نیز تاثیر بسزایی بر جای می گذارد. بروز احساس گناه در وجود کودک، یکی از مهمترین تبعات مسئله کودکان و دعوای والدین به شمار می رود. گفتنی است که اغلب کودکان به ویژه در سنین پایین، درک و مفهوم صحیحی از تنش های میان والدین پیدا نمی کنند.
بر همین اساس، به علت بروز حس تقصیر، دچار احساس گناه می شوند. چراکه خود را در دعوای پدر و مادر مقصر می دانند. پرورش حس بی اعتمادی، از دیگر تبعات این مسئله می باشد. در هنگام بروز دعوای های پدر و مادر، کودکان در ذهن خود، یکی از پدر یا مادر را مقصر و متهم تشخیص داده که این امر علاوه بر ایجاد اتحاد و همبستگی با والد دیگر، رابطه کودک با والد متهم را تیره و تاره می سازد. این حس بی اعتمادی به تدریج با رشد کودک بزرگ و بزرگتر شده و در مقوله روابط میان زن و مرد و به ویژه ازدواج، باورهای غلط و غالباً نادرستی را در ذهن فرد برجای می گذارد.
بروز رفتارهای پرخاشگرانه و عصیانگر از کودک، از دیگر تبعات بارز دعوای والدین تلقی می شود. کودکان با الگو برداری از دعواهای شکل گرفته، به خوبی پرخاشگری را از والدین خود فرا می گیرند. بر این اساس، این باور در ذهن آنها تقویت می شود که برای غلبه بر مشکلات به جای حل مسئله، باید از روش داد و بی داد، به حل مشکل پیش آمده اقدام نمود. انتقال اضطراب و تنش به کودک و بددهنی، فحاشی و ترس کودک، از دیگر تبعات و آثار نامطلوب دعوای والدین به حساب می آید.
جنگ و جدل زیاد در خانواده، کودک را به حالت آماده باش همیشگی سوق می دهد. کودک یاد می گیرد که همیشه در حال جنگ و نزاع باشد. به عبارتی حتی علت بیرونی نباشد، دنبال علت می گردد. حتی گاهی شرایطی می سازد که منجر به جنگ و جدل شود. جالب اینجاست که حتی توجیه کننده بیرونی نباشد، نزاع درونی وجود خواهد داشت. این افراد حتی ممکن است فرایند جدلی را بطرفی سوق دهند که مسئله بجای حل و فصل، از آن هم که هست شدیدتر شود. البته کل این فرایند بصورت ناخوداگاه رخ می دهد و بصورت ارادی نیست.
راهکارهای مؤثر و مفید
اگرچه ممکن است دعوای والدین متاثر از عوامل و مؤلفه های مختلفی نمود پیدا کند، اما به منظور عدم تاثیر گذاری بر روی روح و روان کودک، مناسب است که والدین در مقابل کودکان خود، از هرگونه دعوا و کشمکش پرهیز نمایند. از طرف دیگر، در مواقع بروز بحث و تنش، والدین نباید در حضور کودک از یکدیگر بدگویی کنند.
مدیریت و کنترل خشم در این موقعیت ها، علاوه بر ایجاد آرامش خاطر در وجود کودک، هرگونه احساس خطر در اطراف او را از بین می برد. بر این اساس، کنترل و مدیریت خشم، یکی از راهکارهای مثمر ثمر و مفید در دعوای والدین تلقی می شود. برای جلوگیری از تحت شعاع قرار گرفتن و بروز آسیب های روحی در کودک، لازم است که پدر و مادرها در هنگام بروز تنش، از انجام رفتارهای جسمی مانند هل دادن، کتک زدن و پرخاشگری کلامی نظیر داد زدن، فحش دادن و مسخره کردن، به ویژه در مقابل کودک خودداری نمایند. بر اساس مطالعات صورت گرفته، پرخاشگری و دعوای والدین، می تواند سبب پرخاشگری کودکان در سنین بزرگسالی شود.
نکات طلایی در پیشگیری از دعوای والدین
توصیه می شود در بروز تنش و آغاز دعوای والدین، به ویژه زمانی که کودک در منزل حضور دارد، پدر و مادر به سبب احترام و ارزش قائل شدن برای فرزند خود، دعوای خود را به زمان دیگری موکول نمایند. در این زمینه باید خاطر نشان نمود که ارزش زندگی مشترک و کانون گرم خانواده و کودکان سالم، از هر ثروتی در این دنیا بیشتر و گزاف تر می باشد. فراگیری مهارت های گفتگوی مسالمت آمیز، شیوه های برطرف ساختن اختلافات و توانایی حل مسئله، در جلوگیری از دعوای والدین کمک شایانی می نماید. مطرح کردن خواسته ها به صورت منطقی با همسر خود، حفظ آرامش و خونسردی در مواقع بروز تنش و تقویت مهارت جرأت مندی، از دیگر نکات مهم و حائز اهمیت در پیشگیری از دعوای والدین به شمار می رود.
