به گزارش سرویس فرهنگ و هنر پایگاه خبری ساعدنیوز، احمد شاملو در مراسم سوگ فروغ فرخزاد شعری تأثیرگذار و پرشور خوانده بود که همچنان در تاریخ ادبیات ایران طنین‌انداز است. او این شعر را از سروده‌های خود انتخاب کرد و با بغض و اشک، احساسات عمیقش نسبت به فروغ را بیان کرد.
شعری که او خوانده، چنین شروع می‌شود:
«به جست‌وجوی تو بر درگاهِ کوه میگریم...
در آستانه‌ی دریا و علف...»
این شعر از دفتر «ابراهیم در آتش» انتخاب شده و سراسر لبریز از حسرت، اندوه و ستایشی عمیق نسبت به فروغ است. شاملو با این خوانش احساسی، به نوعی جایگاه والای فروغ در شعر معاصر ایران را ستود و همچنین فقدان او را به مثابه ضایعه‌ای برای ادبیات فارسی به تصویر کشید.
به جست و جوی تو
بر درگاه کوه میگریم
در آستانه دریا و علف
به جستجوی تو
در معبر بادها می گریم
در چار راه فصول
در چار چوب شکسته پنجره ئی
که آسمان ابر آلوده را
قابی کهنه می گیرد
به انتظار تصویر تو
این دفتر خالی
تاچند
تا چند
ورق خواهد زد؟
*
جریان باد را پذیرفتن
و عشق را
که خواهر مرگ است
و جاودانگی
رازش را
با تو درمیان نهاد
پس به هیئت گنجی در آمدی
بایسته وآزانگیز
گنجی از آن دست
که تملک خاک را و دیاران را
از این سان
دلپذیر کرده است
*
نامت سپیده دمی است که بر پیشانی آفتاب می گذرد
- متبرک باد نام تو
و ما همچنان
دوره می کنیم
شب را و روز را
برای مشاهده سایر اشعار با سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز همراه باشید.
