به گزارش سرویس جامعه ساعدنیوز، ناصرالدینشاه قاجار (1210–1275 خورشیدی) چهارمین پادشاه سلسله قاجار بود که نزدیک به پنجاه سال، از 1227 تا 1275 خورشیدی، بر ایران حکومت کرد. او در دورهای به قدرت رسید که کشور با ضعف ساختار اداری، فشار قدرتهای خارجی و عقبماندگی علمی و اقتصادی روبهرو بود. ناصرالدینشاه نخستین پادشاه ایرانی بود که به اروپا سفر کرد و با برخی جلوههای تمدن جدید مانند عکاسی، تئاتر، روزنامه و فناوریهای نو آشنا شد. در زمان او اصلاحاتی مانند تأسیس دارالفنون، گسترش چاپ و روزنامهنگاری و ورود برخی مظاهر مدرنیته به ایران آغاز شد، هرچند این اصلاحات محدود و ناپایدار باقی ماند.
در عین حال، دوره حکومت ناصرالدینشاه با استبداد، امتیازدهی به بیگانگان و نارضایتی عمومی نیز همراه بود. قراردادهایی مانند امتیاز تنباکو و نفوذ گسترده روس و انگلیس، مخالفتهای مردمی و روحانیان را برانگیخت و به جنبشهای اعتراضی انجامید. سرانجام ناصرالدینشاه در سال 1275 خورشیدی در حرم شاه عبدالعظیم به دست میرزا رضای کرمانی ترور شد. مرگ او پایان یکی از طولانیترین دورههای پادشاهی در تاریخ ایران بود و حکومتش تأثیر عمیقی بر شکلگیری جریانهای فکری و سیاسی منتهی به انقلاب مشروطه گذاشت.
برای مشاهده سایر مطالب جامعه ساعدنیوز در ارتباط باشید.
