به گزارش سرویس علم پایگاه خبری ساعدنیوز، این شعر کامل از مولانا در قالب غزل شمارهٔ 1262 از دیوان شمس تبریزی است:
گر جان به جز تو خواهد از خویش برکنیمش
ور چرخ سرکش آید بر همدگر زنیمش
گر رخت خویش خواهد ما رخت او دهیمش
ور قلعهها درآید ویرانهها کنیمش
گر این جهان چو جانست ما جان جان جانیم
ور این فلک سر آمد ما چشم روشنیمش
بیخ درخت خاکست وین چرخ شاخ و برگش
عالم درخت زیتون ما همچو روغنیمش
چون عشق شمس تبریز آهن ربای باشد
ما بر طریق خدمت مانند آهنیمش
این غزل سرشار از شور و فداکاری عاشقانه است. مولانا در آن از آمادگی برای فدا کردن جان، چهره، و حتی ویران کردن قلعهها در راه عشق سخن میگوید. شمس تبریزی در بیت پایانی به عنوان مرکز جاذبه عشق معرفی میشود، و عاشقان همچون آهنی هستند که بیاختیار به سوی او کشیده میشوند
برای مشاهده سایر مطالب مرتبط با علم اینجا کلیک کنید
4 هفته پیش
4 هفته پیش