به گزارش سرویس روانشناسی پایگاه خبری ساعدنیوز، بسیاری از زنان این تجربه را داشتهاند: پس از لحظاتی سرشار از صمیمیت و نزدیکی، زمانی که انتظار دارند با گفتگویی عاشقانه این حس را تداوم ببخشند، با سکوت شریک زندگی خود مواجه میشوند. این سکوت میتواند گیجکننده، نگرانکننده و حتی دلسردکننده باشد. آیا این به معنای عدم علاقه است؟ آیا مشکلی در رابطه زناشویی وجود دارد؟ حقیقت این است که حرف زدن در رختخواب برای مردان و زنان معانی متفاوتی دارد و سکوت مردان بعد از رابطه اغلب ریشههایی فراتر از بیتوجهی دارد. درک روانشناسی مردان در این زمینه، کلید حل این معمای ارتباطی است.
یکی از اصلیترین دلایل این تفاوت، تغییرات هورمونی است که در بدن مردان پس از رسیدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم) رخ میدهد.
افزایش پرولاکتین (Prolactin): پس از ارگاسم، سطح هورمون پرولاکتین در بدن مردان به شدت افزایش مییابد. این هورمون مسئول ایجاد احساس رضایت و خوابآلودگی است. در واقع، پرولاکتین به بدن سیگنال میدهد که فعالیت به پایان رسیده و زمان استراحت فرا رسیده است. این تغییر بیوشیمیایی، تمایل به صحبت کردن را به شدت کاهش داده و جای آن را به نیاز برای خواب و آرامش میدهد.
تأثیر اکسیتوسین (Oxytocin): اگرچه اکسیتوسین به "هورمون عشق و آغوش" معروف است و در هر دو جنس ترشح میشود، اما تأثیر آن میتواند متفاوت باشد. در زنان، اکسیتوسین تمایل به برقراری پیوند عاطفی و گفتگو را تقویت میکند. در مردان، این هورمون در ترکیب با پرولاکتین، بیشتر حس محافظت، رضایت و آرامش پس از یک "ماموریت انجام شده" را القا میکند که لزوماً به گفتگو منجر نمیشود.
از دیدگاه روانشناسی، مغز مردان و زنان در پردازش اطلاعات و تمرکز تفاوتهایی دارند.
تمرکز تکبعدی در مقابل چندوجهی: به طور کلی، مردان تمایل دارند در هر لحظه روی یک کار مشخص تمرکز کنند (Single-Tasking). برای بسیاری از آنها، رابطه جنسی یک تجربه کاملاً فیزیکی و حسی است. پس از پایان آن، مغزشان از حالت "فعالیت فیزیکی" به حالت "استراحت" تغییر وضعیت میدهد. شروع یک گفتگوی عمیق نیازمند یک تغییر فاز دیگر است که ممکن است برایشان دشوار یا ناخوشایند باشد. در مقابل، زنان اغلب قادرند همزمان جنبههای فیزیکی و عاطفی را پردازش کرده و گفتگو را ادامه طبیعی صمیمیت بدانند.
رابطه فیزیکی به مثابه گفتگو: برای بسیاری از مردان، خودِ عمل فیزیکی، اوج ابراز علاقه و صمیمیت است. آنها عشق، علاقه و تعهد خود را از طریق این عمل نشان دادهاند و از دیدگاهشان، "حرف" دیگری باقی نمانده است. در حالی که برای زنان، حرف زدن در رختخواب بخش مهمی از فرآیند تکمیل صمیمیت است.
نباید این دلیل ساده را نادیده گرفت. رابطه جنسی یک فعالیت انرژیبر است و منجر به خستگی فیزیکی میشود. بسیاری از مردان پس از آن صرفاً خسته هستند و نیاز دارند تا انرژی از دست رفته خود را بازیابی کنند. سکوت آنها در این حالت، نه از روی بیمیلی، بلکه از روی یک نیاز طبیعی و فیزیولوژیک به استراحت است. فشار آوردن برای گفتگو در این لحظه میتواند نتیجه معکوس داشته باشد.
"گفتگوی بالشتی" (Pillow Talk) میتواند فضایی بسیار آسیبپذیر باشد. در این لحظات، افراد معمولاً محافظهکاری کمتری دارند. برخی مردان از اینکه مبادا حرفی بزنند که بعداً علیه آنها استفاده شود یا مورد تحلیل و قضاوت قرار گیرد، هراس دارند. آنها ترجیح میدهند با سکوت، از ایجاد هرگونه سوءتفاهم احتمالی جلوگیری کرده و آن لحظه خوب را با یک کلمه یا جمله اشتباه خراب نکنند. این رفتار ریشه در کلیشههای اجتماعی دارد که مردان را به کمتر بروز دادن احساسات تشویق میکند.
سکوت مردان بعد از رابطه به ندرت به معنای نبود عشق یا اهمیت ندادن به شریک عاطفی است. این رفتار ترکیبی پیچیده از عوامل بیولوژیکی، هورمونی، تفاوتهای روانشناختی و نیازهای ساده فیزیکی است. کلید مدیریت این تفاوت، درک متقابل است.
به جای اینکه این سکوت را شخصی برداشت کنید، آن را به عنوان بخشی از طبیعت و روانشناسی مردان بپذیرید. شاید بهترین زمان برای گفتگوهای عمیق و عاشقانه، لحظات پس از صمیمیت نباشد. میتوانید زمان دیگری را برای این کار پیدا کنید؛ مثلاً هنگام صرف صبحانه یا در یک پیادهروی دونفره. درک اینکه مردان و زنان راههای متفاوتی برای ابراز و تجربه صمیمیت دارند، به شما کمک میکند تا رابطه زناشویی سالمتر و شادتری را تجربه کنید و از سکوت، به اندازه کلمات، لذت ببرید.
برای مشاهده سایر مطالب مرتبط با روانشناسی اینجا کلیک کنید
