قانون تجارت فعلی ایران قبل از انقلاب اسلامی در 12 اردیبهشت 1331 به تصویب رسیده و مشتمل بر شانزده فصل است. از آنجایی که صرفاً فصول 1، 2، 4 و فصل 6 تا 9 قانون تجارت ایران در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد، سایر فصول تحت قانون شرکت مورد بحث قرار خواهند گرفت.
فصل اول قانون تجارت ایران فصل اول به تعریف بازرگانان و معاملات بازرگانی اختصاص دارد که عناصر تشکیل دهنده یک تاجر را روشن می کند و توضیح می دهد که چگونه یک معامله باید به عنوان یک معامله تجاری تلقی شود.
حقوق تجارت در ایران طبق ماده 1 قانون تجارت ایران، تاجر شخصی است که شغل عادی او معاملات تجاری است. با در نظر گرفتن تعریف ارائه شده، اشخاص حقیقی و حقوقی هر دو به عنوان یک تاجر در نظر گرفته می شوند که بدین معنی است که مدیران یا مدیران عامل شرکت ها به عنوان تاجر شناخته نمی شوند که به نمایندگی و به نام شرکت فعالیت می کنند. همچنین در مواردی که شخص حقیقی یا حقوقی تاجر محسوب می شود باید مکلف به ثبت نام خود در اداره ثبت و دارا بودن دفاتر تجاری و همچنین اعلام ورشکستگی باشد اما احراز هویت شخص. طبیعی یا قانونی به عنوان یک تاجر باید به تشخیص خود دادگاه باشد.
وکیل دادگستری
البته در مورد پرونده خود باید به یک وکیل با تجربه اعتماد کنید، زیرا می تواند مشاوره حقوقی لازم را در اختیار شما قرار دهد. وکیل با تجربه در این کار، یک فرد حقوقی مورد اعتماد است که عمدتاً روی پرونده هایی که با چک سروکار دارد تمرکز می کند و بهتر می تواند شما را راهنمایی کند.
آنها در حقوق مدنی، حقوق تجارت، حقوق شرکت ها، حقوق املاک، حقوق ارث و حقوق خانواده تخصص لازم را دارند. بنابراین برای حل و فصل پرونده ها به شما مشاوره خوبی می دهند.
یک وکیل خوب علاوه بر ارائه خدمات حقوقی کلی برای عملیات تجاری، فرآیندهای قضایی و داوری، بیش از همه بر مشاوره حقوقی در زمینه های تخصصی از جمله چک و طلاق تمرکز دارد.
اصل اساسی یک وکیل خوب پاسخگویی به خواسته های مشتریان و ارائه راه حل های حقوقی با توجه به نیازهای هر یک از آنها است. آنها همیشه نه تنها به جنبه حقوقی بلکه هر جنبه دیگری که مورد علاقه مشتری است را مورد تاکید قرار می دهند.
معامله تجاری چیست؟
مواد 2 و 3 قانون تجارت ایران، معاملات تجاری را مشخص می کند. در این راستا به طور کلی دو نوع معامله وجود دارد که باید به عنوان معامله تجاری شناخته شود: معامله تجاری ذاتی که در آن مهم نیست که توسط یک تاجر انجام شود یا نه. بنابراین همه باید مجاز به انجام آن اقدامات به عنوان معامله تجاری مانند خرید یا تحصیل هر نوع اموال منقول، به منظور فروش یا اجاره، خواه در حالت اولیه یا غیر آن، تجارت حمل و نقل از هر نوع از طریق زمین، دریا یا هوا، تجارت مرتبط با مزایده و غیره این معاملات به نام معاملات تجاری تبعی است که در آن یک یا هر دو طرف قرارداد تاجر هستند.
فصل دوم قانون تجارت ایران همانطور که قبلاً ذکر شد یکی از تعهدات تاجر باید نسبت به دفاتر تجارتی و ثبت در اداره ثبت باشد که در فصل دوم قانون تجارت ایران آمده است. چه نوع کتاب های تجاری وجود دارد؟ مطابق ماده 6 قانون تجارت ایران، هر تاجری مکلف به نگهداری دفاتر زیر است مگر اینکه تاجران خرد: مجله دفتر کل فهرست کپی کتاب شایان ذکر است مالیات باید طبق دفاتر تجاری فوق محاسبه شود و حفظ آنها به معنای تاجر بودن دارنده آن نیست. فصل چهارم قانون تجارت ایران با توجه به اینکه سایر فصول قانون تجارت ایران در مورد موضوعات مطرح شده در قانون شرکت می باشد، به چک بانکی، سفته و اوراق بهادار در ایران می پردازیم. با توجه به اینکه در مورد چک های بانکی نیز دولت ایران قانون صدور چک را در ۲۷ تیر ۱۳۵۵ تصویب و در ۲۳ آبان ۱۳۹۷ اصلاح کرد. چرا باید تاریخ صدور را روی اسناد تجاری بنویسیم؟ ناشر موظف است تاریخ صدور را بر روی اسناد تجاری بنویسد زیرا تشخیص ظرفیت وی در این زمینه در تاریخ صدور مهم است. علاوه بر آن در بیشتر مواقع تاریخ تحویل اسناد تجاری باید از تاریخ صدور محاسبه شود. فصل ششم تا نهم قانون تجارت ایران این فصول مربوط به نمایندگان تجاری است و انواع آنها را روشن می کند. بنابراین، مسئولیت، مأموریت و غیره هر نوع نماینده تجاری را درک خواهید کرد.
قانون تجارت در ایران نیز به موضوعات زیر تقسیم می شود:
- تعریف تاجر در ایران
- فعالیت های تجاری در ایران
- کتابهای تجاری در ایران
- چک، سفته و اوراق بهادار در ایران
- آژانس در قانون ایران