به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، صَدّام حُسین عبدالمجید تِکریتی (عربی: صدام حسین عبد المجید التکریتی ؛ 28 آوریل 1937 – 30 دسامبر 2006) سیاستمدار عراقی بود که در فاصلهٔ سال‌های 1979 تا 2003 رئیس‌جمهور عراق بود. وی یکی از اعضای برجستهٔ حزب بعث عراق محسوب می‌شد و نقشی کلیدی در کودتای سال 1968 داشت که منجر به حکومت درازمدت حزب بعث شد.
صدام در حالی قدرت را به دست گرفت که ملت عراق در میان بحران‌های عمیقی گرفتار شده بودند. عراق بسیار پیش‌تر از صدام، بین گروه‌های اجتماعی، قومی، مذهبی و اقتصادی - اجتماعی تقسیم شده بود. سنی دربرابر شیعه، عرب علیه کرد، رئیس قبیله در مقابل بازرگان شهری و کوچ‌نشین ضد روستایی. ثبات قدرت در کشوری که توسط چند دستگی‌ها و درگیری‌های سیاسی به هم ریخته بود، نیازمند پیشبرد استانداردهای زندگی بود.
صدام با جدیت، نوسازی اقتصاد عراق را به همراه تشکیل یک دستگاه امنیتی قدرتمند برای جلوگیری از بروز کودتا در ساختار قدرت و جلوگیری از شورش‌های مردمی پیگیری می‌کرد. او که همیشه به دنبال گسترش محبوبیت خود بین عناصر جامعه عراق و بسیج قشر توده به پشتیبانی از خویش بود، به دقت روی برنامه‌های توسعه و رفاه اجتماعی نظارت می‌کرد.
در مرکز این استراتژی، نفت عراق واقع شده بود. صدام حسین در تاریخ 11 خرداد 1351 (1 ژوئن 1972) فرایند سلب مالکیت شرکت‌های نفتی غربی را که امتیاز انحصاری نفت عراق را در اختیار داشتند آغاز کرد. یک سال بعد بهای نفت در بازارهای جهانی بر اثر شوک نفتی سال 1352 (1973) به شدت افزایش یافت و صدام توانست از رهگذر سود بالای نفت، مقاصد جاه‌طلبانه خویش را با شدت بیشتری دنبال کند.
