رفرنس یا منبع مقاله
دانشجویان در طول دوره تحصیلی خود مقاله و پایان نامه ارائه می کنند که هر دو جز آثار علمی رسمی و ثبت شده می باشند که باید مطابق با استاندارد های خاصی نگارش شوند. کلیه تحقیقات علمی که به صورت مقاله, کتاب, پایان نامه ثبت می شوند دارای بخش های مشترکی هستند که حتما باید نگارش شود برای مثال بخش های عنوان, مقدمه, چکیده و رفرنس در کلیه تحقیقات ضروری می باشد و حتما باید آورده شود. برای نگارش هر بخش نیاز به اصول و قواعد خاصی دارید که باید آنها را رعایت کنید تا مقاله و پایان نامه شما استاندارد های کافی برای ثبت رسمی دارا باشد. برای نگارش رفرنس های مقاله چندین روش مختلف وجود دارد که در این بخش آنها را بررسی خواهیم کرد.
انواع شیوه های ارجاع دهی و رفرنس نویسی در زبان انگلیسی
چندین روش مختلف برای استناد به منبع وجود دارد. درگذشته هر موضوع و تخصصی قانون ارجاع مخصوص به خودش را داشت، اما امروزه در بین دانشگاه ها و کالج ها گرایش بیشتری برای انتخای یک متد و روش برای این کار وجود دارد.
محبوب ترین انواع ارجاع دهی و رفرنس نویسی در انگلیسی شامل APA، Chicago، Harvard و MLA میشود. این روش ها به طور گسترده در بسیاری از تخصص های علمی مورد استفاده قرار می گیرند.
رفرنس نویسی APA
این روش جز محبوب ترین روش های رفرنس نویسی در مقالات و پایان نامه ها می باشد که طرفداران زیادی دارد و اغلب از این نوع سبک رفرنس نویسی برای رشته های علوم اجتماعی و روانشناسی استفاده می شود که در این نوع سبک رفرنس نویسی باید به دو مشخصه نویسنده و تاریخ اشاره شود. اگر بخواهیم در رابطه با چگونگی عملکرد این نوع از رفرنس دهی برای شما بگوییم باید در جریان باشید که در این روش باید از هر چهار طرف کاغذ به اندازه یک اینچ فاصله باشد و فونت مورد تائید آنها Times New Roman می باشد. کسانی که از این روش استفاده می کنند معمولا به صورت مختصر اطلاعاتی از منبع را در داخل متن عنوان می کنند اما شرح کامل را به قسمت انتهای مقاله اختصاص خواهند داد. همچنین اگر در حال استفاده از مقاله ای با دو نویسنده هستید نیاز است که نام هر آنها در داخل یک پرانتز در داخل متن نوشته شود اما در صورتی که مقاله مورد نظر شما بیش از دو نویسنده داشته باشد به نوشتن نام اولین نویسنده و کلمه «همکاران» بسنده کنید. تصویر زیر نمونه از رفرنس نویسی به سبک APA می باشد که به صورت فارسی و انگلیسی اشاره شده است.
رفرنس نویسی هاروارد (Harvard)
روش رفرنس دهی هاروارد یکی از روش های متداول ترین و بسیار کارآمد برای دانشجویان به حساب می آید برای اینکه بتوانید از این روش استفاده کنید باید در جریان باشید که به طور کلی در این نوع از رفرنس دهی از دو نوع استناد می شود:
استناد در متن که زمانی که از یک نقل قول در متن های خود استفاده کرده اید که بلافاصله پس از اتمام جمله باید در داخل پرانتز نام نویسنده و سال بیان آن نوشته شود.
در صورتی که از فهرست منابع استفاده می کنید باید اطلاعات کاملی از آن را در قسمت منابع بیان نمائید. در رشته اقتصاد بیشتر از این سبک رفرنس دهی استفاده می شود.
رفرنس نویسی ونکور (Vancouver)
برای اینکه بتوانید از رفرنس نویسی ونکوور استفاده کنید باید در جریان باشید که این روش با هدف ایجاد قوانینی برای فرمت مقالاتی که به مجلات علمی ارسال می شود به وجود آوردند. اگر بخواهیم در رابطه با نحوه چگونگی رفرنس دهی برای شما بگوییم باید در جریان باشید که:
- معمولا رفرنس مورد نظر به صورت شماره در بالای متن آورده می شود.
- شماره رفرنس ها باید قبل از کاما، ویرگول و… آورده شود.
- اگر دو رفرنس برای یک جمله به کار گرفته اید باید شماره هر دو رفرنس در قسمت انتهایی جمله آورده شود.
برای اینکه بتوانید رفرنس ها را در انتهای مقاله بیان کنید باید ترتیب نوشتن آنها را در نظر بگیرید. حتی اگر جدول و اشکال مختلفی را به کار گرفته اید شماره گذاری آنها در انتهای مقاله باید براساس اولین شماره ای که در متن به آن جدول یا شکل اختصاص داده اید باشد. در شاخه هایزشکی و پیراپزشکی کاربرد دارد.
رفرنس نویسی MLA
سبک MLA عموماً برای نوشته های مربوط به شاخه ی ادبیات و علوم انسانی، مورد استفاده قرار می گیرد. یعنی بیشتر زمان هایی که منبع ما از نوع کتاب است، از این روش استفاده می کنیم. این روش از استناد، برای هر منبع، نیاز به دو قسمت دارد. یک قسمت در متن اصلی و یک قسمت به انتهای نوشته یعنی بخش منابع یا ارجاعات. در متن اصلی دقیقاً بعد از تمام شدن متن استناد شده از کتاب، در داخل پرانتز، نام خانوادگی نویسنده با یک فاصله و شماره ی صفحه قید می شود؛
رفرنس نویسی AMA
این سبک از استناد برای مقالات و تحقیقات پزشکی استفاده می شود. در این روش رفرنس نویسی به هر منبع یک شماره نسبت داده می شود و با آوردن این شماره ها در متن نوشته، به منبع مورد نظر اشاره می کنیم. در بخش منابع یا ارجاعات هم یک لیست شماره گذاری شده از رفرنس ها به همراه کلیه ی اطلاعات، در اختیار خواننده قرار می دهیم.
رفرنس دهی IEEE
این سبک رفرنس نویسی اکثر مواقع برای مقالات در زمینه ی مهندسی و علوم کامپیوتر، استفاده می شود. در این سبک ارجاع دهی، در متن از اعداد استفاده می کنیم و در انتها از فهرست منابع را، لحاظ می نماییم.
- در این روش جمله ای که از یک منبع مشخص گرفته شده است، در داخل براکت با شماره به منبع ارجاع داده می شود. دقت نمایید که شماره ارجاع دهی در آخر جمله قرار داده می شود و نقطه پایان جمله پس از ارجاع قرار می گیرد.
- تمامی ارجاعات به یک منبع در کل متن، فقط با یک شماره یکسان ارجاع داده می شود.
- هنگامی که لازم باشد به صورت همزمان به چند منبع ارجاع داده شود، شماره آنها در داخل یک براکت قرار گرفته و با کاما جدا می شود. و اگر شماره آنها پشت سر هم باشد، یک خط منها بین شماره اول و آخری قرار داده می شود. مثل: [1,3,5] یا [5-1].
- مرجع دهی درمتن باید بترتیب از ۱ و فصل اول شروع شود. صفحات قبل از فصل اول مرجع نمی گیرد. در صورتیکه در ادامه متن مجددا نیاز به مرجعی دارید که قبلا استفاده شده است، همان شماره قبلی را استفاده کنید.
- شماره مرجع پس از یک فاصله در کروشه قرار می گیرد. اگر در وسط جمله باشد، مجددا یک فاصله بعد از کروشه نوشته می شود. اگر در آخر جمله باشد، بدون فاصله بعد از کروشه نقطه گذاشته می شود.
- معمولا نیازی به درج نام نویسنده در متن نیست مگر تاکید خاصی باشد.
- از بکار بردن لقب ها مانند دکتر، پروفسور و یا آقای … خودداری نمائید.
- چنانچه مایل بودید نام نویسنده مرجع را در متن بیاورید و در صورتیکه حداکثر دو نفر باشند، نام هر دونویسنده را را بنویسید. ولی اگر بیش دو نفر هستند، فقط نام نویسنده اول و همکاران “et al.” را ذکر کنید.
