یکی از پمادهای پر مصرف برای درمان خارش یا التهابات پوستی پماد فلوئوسینولون است و حاوی کورتون است. اما به دلیل کورتونی که دارد نباید در صورت، کشاله ران یا زیر بغل استفاده شود، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. این پماد در دسته داروهای کورتیکواستروئید های موضعی طبقه بندی می شود و با کاهش تولید پروستاگلاندین ها و لکوترین ها در بدن کار می کند.این دو ماده شیمیایی باعث تورم و خارش در بدن می شوند. استفاده از پماد فلوئوسینولون برای برخی از افراد که شرایط پزشکی خاصی دارند می تواند مضر باشد و باعث عوارض جانبی شدیدی شود. اگر دچار هرگونه عفونت، دیابت، سوختگی یا اسیب دیدگی، نازکی پوست و حساسیت به استروئید ها هستید می بایست قبل از تجویز با پزشک خود مشورت کنید.
موارد مصرف داروی فلوئوسینولون
- درمان علامتي اختلالات آلرژيك
- درمان التهابي پوست نظير اگزما
- انواع درماتيت
- پسوريازيس
- نيش حشرات
- برطرف ساختن قرمزی ناشی از التهاب
- روشن شدن پوست
- مانع از ایجاد پوسته در محل التهاب
- کاهش لک بر روی پوست
عوارض مصرف داروی فلوئوسینولون
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه ای بروز نمی دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می روند. در صورت بروز مستمر هریک از عوارض می بایست به پزشک اطلاع داده شود:
- احساس سوزش یا تیر کشیدن
- نازک شدن پوست
- احساس کشش دائمی
- درماتیت تماسی آلرژیک
- آکنه
- روزاسه
- رشد مو در محل استفاده
این دارو ممکن است از طریق پوست وارد جریان خون بشود. لذا اگر دچار علائمی شدید که گمان کردید با مصرف این دارو در ارتباط می باشد، فورا با پزشک خود مشورت کنید.
سخن آخر
بدلیل کم بودن متابولیسم پوستی فلوئوسینولون و امکان جذب سیستمیک قابل توجه، عوارضی نظیر سندرم کوشینگ، افزایش قند خون و در درازمدت تضعیف محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – فوق کلیه محتمل می باشد. بروز عوارض جانبی موضعی مانند تشدید عفونت های درمان نشده، نازک شدن پوست، درماتیت تماسی، اختلالات التهابی در ناحیه صورت بویژه در خانم ها و آکنه در محل کاربرد فرآورده نیز گزارش شده است.