عوارض و موارد مصرف داروی مرفین

اعتیاد به مورفین بعد از چند بار تزریق مورفین ایجاد می شود اما بعد از قطع آن نشانه های محرومیت از مورفین به تدریج طی 7 تا 10 روز فروکش می کند.

مرفین نوعی اپیویید قوی است که از تریاک به دست آمده و مهم ترین ترکیب مؤثر تریاک است. درصد مرفین موجود در تریاک خشک شده ممکن است بین ۴٪ تا ۲۱٪ باشد. مرفین اولین آلکالوئیدی ست که در سال ۱۸۰۳ از تریاک استخراج شد. مکانیسم تأثیر آن از طریق تأثیر بر دستگاه عصبی مرکزی است که احساس درد را کاهش می دهد. مرفین دارویی به شدت اعتیادآور به شمار می اید. تحمل دارویی و وابستگی جسمی و روحی به آن به سرعت ایجاد می شود.

اغلب مردم وقتی اسم مورفین به گوششان می خورد به یاد تریاک و اعتیاد می افتند اما بهتر است بدانیم که از داروی مورفین در علم پزشکی برای تسکین درد در مواقع بعد از عمل جراحی استفاده ی فراوان می شود. داروی مورفین از تریاک خشک شده گرفته می شود و از دیرباز در طب سنتی برای آرام کردن و از بین بردن دردهای شدید استفاده داشته است اما ایراد اصلی مصرف مورفین حالت اعتیاد آور این دارو می باشد. به همین دلیل برخی از دولت ها بر خلاف قیمت ارزان مورفین اصلا اجازه ی ورود این دارو را به داخل کشورشان نمی دهند. حال که در ایران از داروی مورفین برای مصارف خاص پزشکی استفاده می شود.

میزان و نحوه مصرف مرفین

موارد منع مصرف و تداخل دارویی داروی مرفین

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی مرفین

عوارض جانبی داروی مرفین

هر دارو به موازات ایجاد اثرات درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

از جمله عوارض جانبی مورفین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

CNS: گیجی، توهم، سبکی سر، سرخوشی، کابوس، اغتشاش شعور، افسردگی، خواب آلودگی

GI: تهوع و استفراغ، یبوست، خشکی دهان، بی اشتهایی، اسپاسم مجاری صفراوی

CV: ادم، تاکیکاردی، طپش قلب، هایپوتانسیون، شوک، ایست قلبی

Other: احتباس ادراری، کاهش لیبیدو (میل جنسی)، اختلال در ادرار کردن، خارش، تعریق، آپنه، تضعیف و ایست تنفسی

منبع: سایت دلگرم