مُسکن یا درد زُدا دسته‌ای از داروهای بسیار پر کاربرد در پزشکی هستند که برای کاهش درد و کنترل آن استفاده می‌شوند. مسکن‌ها با ساز و کارهای مختلف بر اعصاب مرکزی یا محیطی تأثیر می‌گذارند. داروهای مسکن را می توان به 3 دسته کلی خانواده استامینوفن، خانواده اوپیوئیدی و خانواده NSAID تقسیم کرد. استامینوفن یکی از مهمترین و پرکاربردترین مسکن‌ها است؛ که علاوه بر ویژگی ضد درد دارای خاصیت ضدتب نیز هست. دسته‌ی مهم دیگر مسکن‌ها، اپیوییدها هستند که سردسته آن مورفین و سایر مشتقات تریاک است. این مسکن ها از مشتقات تریاک بوده و در مغز وارد می شوند. NSAIDs یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی داروهایی هستند که به صورت محیطی عمل کرده و مانند مسکن های اُپیوئیدی وارد مغز نمی شوند. بر اساس نوع و شدت درد استفاده از مسکن ویژه توصیه می‌شود.
درمان بیماری مزمن مانند آرتریت
برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط ناشی از شرایط مختلف
برای کاهش درد، تورم و سفتی مفاصل ناشی از آرتریت
قلبی عروقی: ادم محیطی، تپش قلب
سیستم عصبی مرکزی: خواب آلودگی، سردرد، سرگیجه، عصبی بودن، خستگی، گیجی
پوستی: دیافورز، خارش، راش پوستی
دستگاه گوارش: سوء هاضمه، تهوع، یبوست، استفراغ، درد شکم
عضلانی و اسکلتی عصبی: ضعف (5٪)، لرزش (2٪)
چشم: تاری دید
اوتیک: وزوز گوش، اختلال شنوایی
تنفسی: تنگی نفس، نازوفارنژیت
قبل از استفاده از این دارو حتما تداخلات دارویی را چک کنید و در صورتی که تداخلی با دارو هایتان داشت بهتر است این مورد را به پزشک اطلاع دهید و در صورتی صلاحدید این دارو را مورد استفاده قرار دهید.
مادران باردار و مادرانی که به نوزاد خود شیر می دهند نباید از این مسکن ها استفاده کنند زیرا این داروها می توانند بر جنین و نوزاد تاثیرات زیادی داشته باشد و از این رو مشکلاتی را برایشان ایجاد خواهد کرد.
داشتن مشکلات گوارشی و قلبی یکی دیگر از ممنوعیت های استفاده از این دارو می باشد.
افراد مبتلا به بیماری لوپوس نباید از این مسکن برای تسکین دردهایشان استفاده کنند.
