به هر ماده ای که هنگام ورود به بدن (خوراکی، تنفسی، تزریقی) و یا تماس با پوست موجب اختلال در تندرستی و یا موجب مرگ شود سم می گویند. مسمومیت عبارتست از اختلالات و آسیب‌هایی که توسط مواد سمی در دستگاه های گوناگون بدن ایجاد می شود و ممکن است بطور تصادفی یا در اثر بی احتیاطی و یا در مواردی بصورت تعمدی بوسیله مواد سمی ایجاد گردد. لازم به ذکر است علاوه بر موادی که بطور معمول جزو سموم هستند. برخی از مواد نیز که بطور معمول جزو سموم نیستند مثل داروها که در اثر مصرف بیش از حد و یا نادرست تبدیل به مواد مسموم کننده و زیان آور می شوند. تماس با سموم ممکن است به صورت ناگهانی با عوارض مشهود و سریع و یا تماس تدریجی همراه با بروز مسمومیت های تاخیری باشد. گاهی عوارض مسمومیت مدت‌ها بعد از تماس با عامل مسمومیت بروز می کند.
پارالیدوکسیم یک دوباره فعال کننده کولین استراز است و به عنوان داروی کمکی و نه جایگزین برای آتروپین در درمان مسمومیت با مهارکننده های کولین استراز کاربرد دارد. کاربرد اصلی آن در مسمومیت ناشی از ارگانوفسفره کشنده حشرات و ترکیبات وابسته است. این ترکیبات کولین استراز را فسفریله و غیر فعال می سازند که باعث تجمع استیل کولین و فلج عضلات می گردند.پارلیدوکسیم عمدتاً جهت دوباره فعال سازی کولین استراز و بهبود فلج عضلانی مصرف می شود. این دارو به صورت مساوی آنتاگونیست تمام آنتی کولین استرازهای ارگانوفسفره ای نمی باشد به طوری که میزان دوباره فعال سازی بستگی به طبیعت گروه فسفریل و سرعت غیر برگشت پذیر شدن مهار کولین استراز دارد. این دارو در درمان مسمومیت ناشی از فسفر، فسفات های غیر آلی و ارگانوفسفره های فاقد فعالیت آنتی کولین استرازی تأثیری ندارد و هم چنین در مورد مسمومیت با کربامات حشره کش (مسمومیت با carbaryl) تجویز آن ممنوع است. چرا که می تواند مسمومیت را تشدید کند. از این دارو در درمان مصرف بیش از حد داروهای آنتی کولین استرازی مثل آنهایی که در درمان میاستنی گراویس مصرف می شوند(مثل نئوستیگمین) استفاده می گردد. اگر چه به میزان کمی موثر می باشد و به طور کلی مصرف آن توصیه نمی گردد. این دارو معمولاً به صورت کلرید یا مسیلات داده می شود، اما به شکل نمک های یدید و متیل سولفات نیز داده می شوند. دوزهای تجویزی بر حسب نمک ها بیان می شوند. این دارو را می توان به صورت تزریق آهسته داخل وریدی طی 5 تا 10 دقیقه و انفوزیون داخل وریدی طی 15 تا 30 دقیقه و یا به صورت تزریق زیر پوستی و داخل عضلانی و یا خوراکی تجویز نمود.
دستگاه عصبى مرکزی: گیجی، سردرد، خواب‌آلودگی، تاری‌دید، دوبینی، اختلال تطابق.
گوارشی: تهوع
اسکلتی‌عضلانی: ضعف، سفتى عضلانی.
قلبی‌عروقی: تاکیکاردی.
تنفسی: هیپرونتیلاسیون، اسپاسم حنجره.
پرالیدوکسیم در درمان مسمومیت با کاربامات ها نباید از اکسایم ها استفاده کرد. این دارو در اختلال عملکرد کلیه باید با احتیاط فراوان و با کاهش دوز مصرف شود. در بیماران مبتلا به میاستنی گراو باید با احتیاط حداکثر مصرف شود، چون ممکن است باعث تشدید بیماری شوند. در صورت مصرف سوکسینل کولین، تئوفیلین، آمینوفیلین، باربیتورات ها، فنوتیازین ها و مرفین نباید از این دارو استفاده کرد.
