آرتروز گردن که به آن استئوآرتریت گردن نیز گفته می شود، عارضه ای است که طی آن استخوان ها، دیسک ها و مفاصل گردن تغییراتی پیدا می کنند. آرتروز گردن می تواند به علت فرایند طبیعی فرسایش بدن در اثر پیر شدن به وجود آید. در اثر سن، دیسک های ستون فقرات گردن فرسوده شده، مایعات خود را از دست داده و خشک می شوند. آرتروز گردن معمولا در افراد میانسال و سال خورده به وجود می آید.
در نتیجه ی تحلیل رفتن دیسک و دیگر غضروف ها، استخوان های اضافی به نام استئوفیت در گردن به وجود می آیند که می توانند باعث تنگ شدن کانال نخاعی و یا محل های خروج ریشه های عصبی گردند که به این عارضه تنگی کانال نخاع گردنی می گویند.
آرتروز گردن در اکثر موارد باعث درد و گرفتگی در گردن می شود. گر چه این عارضه پیش رونده نیست، ولی جراحی می تواند در موارد شدید موثر باشند.
علت ها و دلایل آرتروز گردن
با بالا رفتن سن، استخوان ها و غضروف های تشکیل دهنده ستون فقرات و گردن به تدریج دچار فرسایش می شوند و باعث ایجاد ارتروز گردن می گردد. تغییرات ایجاد شده در این حالت شامل موارد زیر است:
از بین رفتن سطح آب دیسک ها:
عملکرد دیسک ها مشابه بالش هایی است که در بین مهره های ستون فقرات قرار گرفته و حرکت هموار آنها بر روی یکدیگر را امکان پذیر می کند. با رسیدن به سن ۴۰ سال، دیسک های ستون فقرات اکثر افراد به تدریج خشک شده و جمع می شوند. به این ترتیب استخوان ها در هنگام حرکت بیشتر با یکدیگر تماس داشته و به هم ساییده می شوند.
برآمدگی یا فتق دیسک:
افزایش سن می تواند سطح خارجی دیسک های ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد. به این ترتیب اغلب در این شرایط ترک خوردگی بر روی استخوان ها ایجاد شده و این شرایط باعث مشاهده برآمدگی (فتق) دیسک می شود. این برآمدگی گاهی اوقات می تواند به کانال نخاعی یا ریشه های عصب در ستون فقرات فشار وارد نماید.
زائده های استخوانی:
از بین رفتن دیسک اغلب باعث تولید استخوان اضافی در راستای یک تلاش نامناسب برای تقویت ستون فقرات می شود. این زائده های استخوانی گاهی اوقات کانال نخاعی یا ریشه های عصب را گاز گرفته و به آنها فشار وارد می کنند.
سفت شدن رباط ها:
رباط ها بافت های ریسمان مانند هستند که اتصال استخوان ها به یکدیگر را امکان پذیر می کنند. به هر حال، رباط های ستون فقرات می توانند با افزایش سن به تدریج سفت شده و باعث کاهش انعطاف پذیری گردن شوند.
عوامل افزاینده احتمال ابتلا به آرتروز گردن
به غیر از عامل سن، فاکتورهای ریسک متعدد دیگر نیز می توانند احتمال ابتلا به آرتروز گردن را افزایش دهند. این فاکتورها به شرح زیر هستند:
- بی تحرکی و چاقی
- آسیب دیدگی قبلی گردن یا ستون فقرات
- جراحی قبلی گردن یا ستون فقرات
- آرتروز شدید
- لغزش دیسک
- حمل کردن مکرر وزنه های سنگین
علائم و نشانه های آرتروز گردن
علائم آرتروز گردن عبارت اند از :
- گرفتگی و درد گردن
- سر درد و سرگیجه که منشا آن ها در گردن است
- درد در شانه و بازو ها
- عدم توانایی چرخاندن سر و یا خم کردن گردن که می توانند در رانندگی اختلال ایجاد کنند.
- احساس یا صدای ساییدگی به هنگام چرخاندن گردن
علایم آرتروز گردن ( ساییدگی مهره گردن) با استراحت بهبود پیدا می کنند. این علائم در اوایل و اواخر روز بیش ترین شدت را دارند.
اگر آرتروز گردن باعث فشار آمدن به نخاع شود (تنگی کانال نخاع گردنی)، عارضه ای به وجود می آید که به آن میلوپاتی گردنی گویند. علائم آرتروز به همراه میلوپاتی گردنی عبارت اند از :
- خارش، بی حسی و یا ضعف در بازو ها، دست ها و یا پا ها
- عدم وجود هماهنگی و دشواری در راه رفتن
- انعکاس های غیر طبیعی
- گرفتگی های عضلانی
- عدم توانایی کنترل مثانه و روده ها
یکی از عوارض احتمالی دیگر برای علت آرتروز گردن ، رادیکولوپاتی گردنی است، عارضه ای که در آن خار های استخوانی به ریشه های عصبی خارج شونده از ستون فقرات، فشار وارد می کنند. بارز ترین علامت این عارضه، تیر کشیدن یک یا هر دو دست است.
تشخیص آرتروز گردن
پزشک معمولا با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم آرتروز گردن و همچنین بررسی کردن سوابق پزشکی بیمار، شروع می کند. پس از آن یک معاینه ی فیزیکی، با گردن، پشت و شانه ها، انجام می شود. همچنین ممکن است پزشک، انعکاس ها و قدرت دست ها و بازو ها را بررسی کرده، به دنبال نا توانی های حسی کشته و راه رفتن بیمار را مشاهده کند.
آزمایشات دیگری که ممکن است برای تشخیص آرتروز گردن صورت بگیرند عبارت اند از عکس برداری های پزشکی از قبیل اشعه ی ایکس، سی تی اسکن و MRI. اسکن ام آر آی (MRI) از آهن ربا های بزرگ، امواج رادیویی و یک کامپیوتر، برای ارائه ی بهترین تصویر از بدن، استفاده می کند. بیمار همچنین ممکن است به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود.
انواع آرتروز در گردن
آرتروز گردن تخریب مفاصل ، مهره ها و دیسک ها در قسمت گردنی ستون فقرات است. با فضای دیسک کمتری بین آنها ، مهره ها ممکن است به یکدیگر ساییده شوند.این مشکل می تواند باعث از بین رفتن قطعات ریز استخوان و شناور شدن در مایع سینوویال شود . مایع سینوویال مایع غلیظی است که مفاصل را روان می کند و به آنها کمک می کند تا حرکت نرم داشته باشند.گاهی اوقات این فرآیند رشد استخوانی را در امتداد لبه هایی به نام خار استخوان یا استئوفیت تحریک می کند. از آنجا که دیسک بین مهره ها اکنون نازک تر است ، مهره ها به یکدیگر نزدیکتر می شوند. این امر فضای کمتری برای اعصاب ستون فقرات که از نخاع خارج می شوند باقی می گذارد. علائم آرتروز گردن شامل درد ، سفتی و التهاب است. آرتروز در گردن درد بعد از فعالیت وخیم تر میشود .
آرتریت روماتوئید در گردن
آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به لایه مخاطی حمله می کند. این مشکل غالباً از مفاصل کوچکتر دست و پا شروع می شود و با پیشرفت بیماری می تواند به سایر قسمت های بدن مانند گردن گسترش یابد. این بیماری معمولاً تا سالها پس از بروز علائم آرتروز اتفاق نمی افتد.گردن درد علامت اصلی آرتریت روماتوئید در گردن است ، شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است در پشت گردن خود احساس درد مبهم یا ضربان دار در اطراف پایه جمجمه داشته باشید. تورم و سفتی مفصل می تواند حرکت از یک طرف به طرف دیگر را دشوار کند.تفاوت بین آرتریت روماتوئید گردن درد و آسیب گردن در این است که سفتی و درد ناشی از آسیب می تواند به تدریج در طی چند روز یا هفته بهبود یابد.آرتریت روماتوئید در گردن ممکن است بهتر نشود. در صورت عدم درمان می تواند بدتر شود. حتی اگر علائم بهبود یابد ، التهاب ، تورم و سفتی می تواند با آرتریت روماتوئید در گردن برگردد.
اسپوندیلوآرتریت در گردن
انواع دیگر آرتروز گردن شامل آرتریت پسوریازیس و اسپوندیلیت آنکیلوزان است که هر دو نوعی آرتروز به نام اسپوندیلوآرتریت محسوب می شوند.این یک اصطلاح برای بیماری های التهابی است که مفاصل را درگیر می کند ، مفاصل قسمتهایی است که رباط ها و تاندون ها را به استخوان ها متصل می نماید.آرتریت پسوریازیس نوعی آرتروز است که اغلب همراه با پسوریازیس ، یک بیماری التهابی پوستی است. برای برخی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریازیس ، این وضعیت شامل ستون فقرات است که بر گردن تأثیر می گذارد.درد وقتی اتفاق می افتد که التهاب به مفاصل بین مهره ها برسد. این درد می تواند فقط در یک طرف بدن ، گردن و پایین و بالای کمر دهد. اسپوندیلیت آنکیلوزان نوعی آرتروز است که به استخوان های ستون فقرات و لگن و همچنین مفاصل محیطی ضربه می زند. علائم و نشانه های اولیه ممکن است شامل درد و سفتی در ناحیه کمر و باسن باشد ، به خصوص صبح و بعد از بی تحرکی.خستگی و گردن درد در این بیماری شایع است. علائم این مشکل ممکن است در فواصل نامنظم بدتر شود ، بهبود یافته یا متوقف شوند.
آرتروز لگن و ران و درمان آن
