آشنایی با آداب و رسوم عروسی شیراز

آداب و رسوم عروسی شیراز

در سراسر دنیا، خوشحالی و مبارکی جشن عروسی به یک شکل است. تبادل حلقه، سرو شام در شب عروسی، خواستگاری، هدیه دادن گل و موزیک از مشترکات این مراسم در بیشتر مناطق ایران و دنیا می باشد. رسم و رسوم روستا، شهر یا کشور و ناحیه جغرافیایی از عوامل موثر در چگونگی برگزاری جشن ازدواج می باشد.در ادامه به برگزاری عروسی و آداب و رسوم برگزاری آن در شهر شیراز اشاره می کنیم.

خواستگاری یا دلالگی؟!

شاید برایتان سوال پیش بیاید که دلالگی یعنی چه؟ در زمان گذشته در شیراز به خواستگاری، دلالگی می گفتند. در صورتی که خانواده پسر دختری را در نظر داشتند، کار راحت بود. ولی اگر دختری را در نظر نداشته باشند، باید به خانه های مختلف برای دلالگی یا خواستگاری بروند. در صورتی که وصلت قطعی شد، خانواده عروس خانم علاوه بر چای، شربت هم می آورند. اما در صورتی که وصلت منتفی باشد خانواده عروس خانم به آوردن چای بسنده می کنند. در واقع آقا داماد مستقیم متوجه جواب نمی شود. بعد از این مرحله اگر هر دو خانواده راضی به این وصلت باشند، مجددا خانم های خانواده عروس می آیند تا عروس خانم را ببینند. بین یکی از این دیدارها، داماد نیز همراه خانواده می رود تا با عروس خانم ملاقات داشته باشد. بعد از آن خانواده عروس، در مورد خانواده داماد تحقیق می کنند و در صورتی که همه شرایط خوب پیش می رفت آنگاه قرار و مدار مراسم بله برون گذاشته می شود.

بله برون

خانواده عروس حتماً درباره داماد و خانواده اش تحقیق می کنند. یک روز هم سرزده به خانه ی داماد می روند و به دنبال آن مراسم بله برون انجام می شود. در این مراسم تنی چند از بزرگترهای دو خانواده در منزل عروس دور هم جمع می شوند تا درباره مهریه، پول حمام، لباس و سایر مسائل ضروری صحبت کنند. اگر طرفین شرایط خاصی داشته باشند در همین مجلس مطرح می شود تا به توافق برسند. یک نفر هم آنچه را که مطرح شده روی کاغذ می آورد و در اصطلاح می گویند رُقعه اش نوشته شد. سپس روزی تعیین می شود و به اتفاق عروس به بازار وکیل می روند و پارچه های مورد نیاز را می خرند.

رخت برون

در این مجل، دوستان عروس و داماد شرکت دارند که به آنها «سوری» می گویند. سوری های داماد یک خیاط را همراه می آورند تا اندازه عروس را بگیرد و پارچه هایی را که خریده اند، با خود ببرد. پذیرایی از مدعوین به عهده مادر عروس است. مادر داماد نیز همراه پارچه، مقداری نقل و هدیه که در اصطلاح به آن گـُل می گویند، با خود می آورد. در این مجلس زن ها دایره می زنند و واسونک می خوانند:

خانم عروس روی تخت، دور تختش گل زنید همه تون گویید مبارک، قیچی بر تختش زنید و...

عقد کنون

در فارس برای عقد و عروسی ساعت سعد را انتخاب می کنند و دو نوبت عقد می گیرند. یکی عقد خصوصی است که تنها عده ای از نزدیکان عروس و داماد شرکت دارند و معمولاً خطبه عقد در همین مجلس خوانده می شود و دیگری مجلس عقد که همه دوستان و آشنایان دو خانواده در آن شرکت دارند. روز عقد خانواده داماد همه چیز را به خانه عروس می برند و تنها از بردن ذغال و تنباکو خودداری می کنند چون معتقدند که تنباکو تلخی به همراه دارد و ذغال سیاهی.

دست بوسون

معمول است که بعد از عقد داماد با یکی دو نفر از نزدیکانش به خانه مادرزن برود و دست او را ببوسد. مادرزن هم روی او را می بوسد. مادرزن در این روز هدیه ای به دامادش می دهد.

عروسی

روز قبل از عروسی حجله می بندند و برنج پاک می کنند. این مراسم با شادی و شعف و خواندن واسونک همراه است. برای آوردن عروس، عده ای به خانه عروس می روند. در این مجلس با شربت و پالوده از سورها پذیرایی می شود. رسم است که یاران داماد چیزی را از خانه عروس بردارند که ممکن است لیوان، قاشق یا استکان باشد.

وقتی خواستند عروس را ببرند پدر عروس تا قباله را از یاران داماد نگیرد، اجازه بردن عروس را نمی دهد. وقت ِ رفتن، خواهران داماد زیر بغل عروس را می گیرند و آینه سنگی بزرگی در برابر او گرفته و به طرف خانه داماد حرکت می کنند. اهالی محل روی سر آنها گلاب می پاشند. نرسیده به خانه داماد، داماد به پیشواز عروس می آید و عروس را با خود به خانه می برد. در حجله، بزرگتر خانواده دست عروس و داماد در دست هم می گذارد. باید دست داماد روی دست عروس قرار گیرد تا همیشه بر عروس مسلط باشد.

در حجله انگشت های کوچک عروس و داماد را با گلاب می شویند و عروس و داماد سکه هایی را که از قبل در دست دارند در ظرفی که زیر دستشان است، می اندازند. این گلاب را معمولاً پای درخت سبزی می ریزند. داماد در حجله، هدیه ای به نام «روزگشا» به عروس می دهد. در حجله بر سر عروس و داماد نقل می ریزند.

صبح روز بعد، داماد به دیدن مادرزن می رود و ضمن بوسیدن دست او، او را به خانه خود می آورد. هدایایی را که برای عروس و داماد می آورند، صبح عروسی به همه نشان می دهند. در شیراز به این هدایا، «گـُل» می گویند.

گل عروسی

کسانی که می خواهند برای عروس و داماد هديه ای بفرستند هديه خود را که گل عروسی خوانده می شود در همين روز می فرستند. هدايا معمولاً وسايل خانه و يا سکه طلا و يا اشياء لوکس و گرانقيمت است .

تهیه جهاز

خانواده عروس در خلال عقد تا عروسی دست اندر کار تهیه جهیزیه دختر هستند. اگر چه ممکن است از زمان کودکی دختر، چیزهایی برای او به مرور ایام خریده و تهیه کرده باشند ولی خرید درست جهیزیه در فاصله عقد و عروسی صورت می گیرد.

معمولاًجهیزیه شامل

اسباب سفره که خود شامل : سفره, یک دست بشقاب، کارد و چنگال و ....
اسباب آشپزخانه که شامل : قابلمه، جارو، و ....
اسباب حمام که شامل : حوله، بقچه و سوزنی، لگنچه و تاس و ....
وسایل خانه شامل : یخچال، پنکه، قالی و ...
لوازم آرایش که شامل همه لوازم و وسایل آرایش خود عروس است به علاوه خلعت برای داماد که شامل : یک قواره کت و شلوار، جوراب و ...
تهیه وسایل عروسی نیز به عهده داماد است که در خلال عقد و عروسی به فکر تهیه وسایل پذیرایی برای برگزاری عروسی است. برای برگزاری مجلس عروسی ساعت را خوب می کنند. بعد از طرف خانواده داماد محل و مکان و روز و ساعت برگزاری به اطلاع خانواده عروس می رسد و ضمناً تعداد مهمانانی که می آیند، دقیقاً تعیین و روشن می شود.
خانه داماد نیز برای مراسم عروسی آذین بندی می شود چراغانی می کنند و حصین (گلدان های سفالی) که معمولاً دارای گل شمعدانی است دور حوض می گذارند کف حیاط فرش می گسترند بعد از حضور همه مدعوین به دنبال عروس می روند. موقع بردن عروس به خانه داماد واسونک هایی خوانده می شود که این گونه است :

اومدیم و اومدیم و می گویین خوش اومدین
گل به دس دسمال به جیب و شاد و خرم اومدیم
گل و خی چادر به سرکن گل هوای رفتنه
قوم و خویشونش خبر کن وخت رخصت دادنه

معمولاً زنان هنگام ورود به خانه عروس کل می زنند و زنانی که در خانه عروس یعنی از یاران نزدیک او هستند با کل جواب می دهند. بعد بزرگتری که همراه داماد است از پدر و مادر عروس اجازه می خواهند که او را با خود ببرند عروس دست پدر و مادر خود را می بوسد و خداحافظی می کند بعد عروس را از زیر قرآن می گذرانند . هنگامی که عروس به خانه داماد وارد می شود یک نفر ظرفی را که درآن عسل است جلو عروس می آورند عروس انگشتش را کمی درآن زده به در خانه می کشد و وارد می شود.
سینی دیگری که یک جلد قرآن مجید و یک ظرف و یک کاسه آب که برگ سبز یا شاخه گل در آن می افکنده اند و یا نارنجی که روی آب کاسه افتاده جلوش آورده می شود. عروس قرآن را می بوسد و از زیر آن می گذرد و دیگران ظرف نقل را روی سرش می پاشند. بعد کاسه آب را که نارنج یا برگ سبز یا شاخه گل در آن شناور است پیش پایش می گذارند تا عروس از روی آن رد شود. عروس باید طوری عبور کند که پایش به ظرف اصابت کند و ظرف واژگون شود.

ممکن است گوسفندی را هم جلو پایش سرببرند و در این هنگام نقل و سکه روی سر عروس و داماد می ریزند و این واسونک ها خوانده می شود:

یی عروسی ما آوردیم ده دوازه سالشه
سوریا گویین مبارک هرچی می خواین جازشه

پاگشا

بعد از يکی دو هفته پدر و مادر عروس، عروس و داماد و بستگان نزديک آنها و خود را به افتخار و شادمانی زندگی عروس و داماد و به عنوان پاگشا دعوت می کنند مراد از پاگشا گشوده شدن پای عروس و داماد در زندگی مشترک برای رفتن به خانه بستگان است که از آن جمله اند پدر و مادر هريک از آنان و به ترتيب بقيه اقوام نيز آنها را پا گشا می کنند و در آخر هم عروس و داماد نيز همه آنها را دعوت می کنند که به اين دعوت دست بوسان می گويند.

عقائدی نيز درباره عروسی وجود دارد که از آن جمله اند:

ساعت عقد و عروسی را بايد خوب کرد. شب شنبه نبايد عروسی کرد. شب دوشنبه برای عروسی بسيار خوب است و يمن دارد. قدم عروس ممکن است برای داماد خوب يا بد باشد. اگر خوب است برای داماد و خانواده اش خوشی و بهروزی به همراه دارد و الا برعکس. زمين زير پای آدم عزب می لرزد. عقد و عروسی سنت پيغمبری است .

آشنایی با آداب و رسوم محلی استان مرکزی