آشنایی با رشته ورزشی بسکتبال با ویلچر

ورزش بسکتبال با ویلچر

• بسکتبال با ویلچرنوعی بسکتبال است که توسط افراد دچار ناتوانی های جسمانی از جمله مبتلایان به آسیب نخاعی بازی می شود .
• شرکت کنندگان در این بازی بر روی ویلچرهایی می نشینند که به طور اختصاصی ، برای این ورزش طراحی وساخته شده اند.
• برای ارزیابی توانایی های عملکردی بازیکنان تمام تیم هایی که بالا تر از سطح تفریحی باهم رقابت می کنند ، از یک سیستم طبقه بندی استفاده می کنند که بر اساس آن مقیاس از 1 تا 4 یا 5 نمره دهی می شوند .
• درجاهایی که تیم ها تحت یک نظام جامع گروه بندی می شوند ، بطوری که ورزشکارانی که توانائی بدنی خوبی دارند به عنوان کلاس 5 گروه بندی می شوند.
• افراد مبتلا به بالاترین درجه ناتوانی (مانند پاراپلژی های کامل در زیر قفسه سینه ) در کلاس 1 قرار می گیرد .
• کلاس بندی برای بسکتبال با ویلچر بر طبق قوانین و مقررات بین المللی انجام می شود و بر این اساس ، گروهها در یکسری از نکات قابل اجرا در زمین بازی محدودیتهایی خواهند داشت.
• درهر حال ، هم اکنون ، تنها ورزشکارانی مجاز به رقابت در سطوح بین المللی هستند ، که دارای معلولیت باشند .

• در بسکتبال با ویلچر ، بیشتر قوانین کلی بازی و امتیازدهی به همان شکل بسکتبال افراد سالم است ، حلقه در ارتفاع 10 فوتی ( حدود 5/2 متری ) قرار دارد و زمین بسکتبال نیز استاندارد است .
• اما استثناتی در قوانین لحاظ شده که با توجه به استفاده ی ورزشکاران از ویلچر در نظر گرفته شده اند . به عنوان مثال ،" travelling " در بسکتبال با ویلچر زمانی اتفاق می افتد که ورزشکار پس از دریافت توپ و یا دریبل زدن ، بیش از دو بار به چرخ های ویلچر خود دست بزند .
• بنابراین فرد قبل از اینکه دوباره به چرخ های ویلچر خود دست بزند ، باید حرکت کرده ، توپ را به زمین زده و آن را شوت کند .

قوانین بسکتبال با ویلچر

طبقه بندی بازیکنان

بر اساس قوانین بسکتبال با ویلچر ، کلاس بندی بازیکنان در این رشته ی ورزشی به شرح زیر انجام می شود :

کلاس یک - کسانی که حرکت خود را به دلیل آسیب نخاعی با منشاء T7 یا بالاتر ، بطور کامل از دست داده ا ند و یا کسانی که ناتوانی آنها به نوعی است که عملکرد ماهیچه های بدنشان مشابه با افراد دچارناتوانی با منشاء ضایعه T 7 و یا بالاتر می باشد .

کلاس دو- کسانی که حرکت خود را به دلیل آسیب نخاعی با منشاء T8 بطور کامل از دست داده ا ند و یا دچار افت کامل هستند و شامل آسیب دیدگان ناحیه ی L2 نیز هستند که ممکن است در ناحیه ی باسن و ران قدرت حرکتی داشته باشند .

همچنین در این کلاس افراد قطع عضو از ناحیه ی دو ران و بصورت دو طرفه قرار می گیرند.

کلاس سه - تمام ناتوانی های جسمی دیگری که به علت فلج اندامهای پائین تنه یا فلجهای ناقص با منشاء L3 و پائین تر ایجاد شده اند و همه ی افراد دچار قطع عضو در اندامهای پایین تنه نیز در این کلاس قرار می گیرند ، البته به جز کسانی که مبتلا به قطع عضو دو طرفه هستند ( کلاس دو را ملاحظه کنید ) .

توازن تیم ها

برای هر کلاس شرکت کننده ، یک ارزش عددی یا فاکتورعددی به شرح زیر در نظر گرفته خواهد شد .

به این ترتیب که :

برای بازیکن کلاس یک : عدد 1 ، برای بازیکن کلاس دو:عدد 2 و برای بازیکن کلاس 3 :عدد 3 منظور خواهد شد .بطور کلی در یک مسابقه ، در هیچ زمانی از بازی نباید هر تیم بازیکنانی داشته باشد که نمره ی کل تیم را به بیشتر از حداقل دوازده (12) برسانند .

ویلچرهای مخصوص مسابقه

1. ارتفاع صندلی ویلچرهای مخصوص این ورزش نباید از 21 اینچ ( 54 سانتیمتر) تجاوز کند .
2. ارتفاع جاپائی یا اولین نقطه تماس به ترتیب نباید بیشتر از 4 ( حدود 11 سانتیمتر ) و 7 یا 8 اینچ ( حدود 18 تا 20 سانتیمتر ) از زمین باشد .
3. ورزشکاران به دلایل پزشکی و درمانی مجاز به استفاده از تشکچه هستند.
4. همچنین می توانند یک فوم لاستیکی نسبتا" سبک ( با ضخامت حداکثر 2 اینچ یعنی حدود 5 سانتیمتربرای بازیکنان کلاس 3 و و 4 اینچ یعنی حدود 10 سانتیمتر برای سایر بازیکنان ) استفاده کنند .
5. تسمه ی پاشنه با پهنای 5/1 اینچ ( حداقل ) باید به میله ی جاپائی متصل شود . هر صندلی باید مجهز به یک میله یا سایر وسائل حفاظتی باشد تا اطمینان حاصل شود که هیچگونه آسیبی از جانب زمین بازی به بازیکن وارد نشود .