به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، کودکان فرهنگ سوم به توجه و کمک بیشتری برای دوستیابی در کشور جدید نیاز دارند. دوستی هدیه باارزشی است که می تواند به کودک کمک کند که فرهنگ را سریع تر فرابگیرد و احساس تعلق به جامعه داشته باشد. از این رو، دوستیابی کودک مهاجر از ضرورت زیادی برخوردار است.
داشتن دوستان متعدد به سلامت روان کودکان کمک زیادی می کند. داشتن یک دوست تاثیر زیادی در رفتارهای مثبت و منفی کودک دارد و این امر در مورد کودکان مهاجر اهمیت بیشتری دارد.
تحقیقات نشان می دهند کودکانی که دوستی در اطراف خود ندارند، از عزت نفس پایین تری برخوردار هستند، توانایی کمتری برای سازگاری با سختی ها و تغییرات زندگی دارند و بیشتر از دیگران قربانی قلدری در مدرسه و جامعه می شوند.
داشتن یک دوست در کشور غریب همان چوب جادویی است که به فرزندتان کمک می کند شرایط را بهتر و سریع تر بپذیرد، در آشنایی با زبان و فرهنگ سریع تر پیشرفت کند و آینده بهتر و شادتری در انتظار او باشد.
راهکارهای دوست یابی کودک مهاجر:
زمانی که به عنوان خانواده مهاجرت می کنید یکی از بزرگترین نگرانی هایتان کمک به سازگاری کودک با شرایط جدید و احساس شادی او در کشور مقصد است. فرقی نمی کند فرزندتان چند ساله باشد، او خانواده، دوستان و امنیت خود را در وطن جا گذاشته است. بنابراین، یافتن یک شبکه حمایتی جدید برایش لازم است. با کمک راهکارهای زیر می توانید به دوست یابی کودک مهاجر خود کمک کنید.
به او در شناخت خویشتن کمک کنید:
شخصیت هر کودکی منحصر به فرد است. برخی از آنها تعاملات اجتماعی را ترجیح می دهند در حالی که برخی دیگر دوست دارند در خانه بمانند. از او بپرسید دوستی در گروه های بزرگ را ترجیح می دهد یا دوستی های یک نفره؟ دوست دارد در محوطه ای بزرگ به توپ ضربه بزند یا در خانه بماند و با پازل و کتاب های نقاشی سرگرم باشد؟ مایل است دوستی از مدرسه داشته باشد یا کسی که پس از مدرسه با او وقت بگذراند؟ او را وادار نکنید کسی باشد که نیست. اگر به یک نوع روش دوستی علاقه دارد، مهم نیست. لذت بردن از همراهی دیگران اهمیت دارد، شکل آن مهم نیست. شناخت خویشتن به فرزندتان کمک می کند که دوستی را انتخاب کند که واقعا با شرایط روحی او هماهنگی دارد و هر دو از بودن در کنار یکدیگر لذت می برند.
قبل از مهاجرت تحقیق کنید:
در عصر شبکه های اجتماعی، تقریبا هر مقصدی که مایل به مهاجرت به آن باشید دارای گروه های فعال مهاجران است. این گروه ها می توانند منبع خوبی برای کسب اطلاعات باشند. پیش از رسیدن به مقصد، می توانید در این گروه ها عضو شوید، والدین نزدیک به محل زندگی آینده خود را بیابید و حتی قبل از رسیدن به مقصد برای آشنایی بچه ها با یکدیگر برنامه ریزی کنید. این گروه ها منبع خوبی برای کسب اطلاعات در مورد محل زندگی، مدارس خوب، امکانات برای کودکان و هزاران سوال دیگری است که ممکن است داشته باشید.
شرکت در کلاس:
برای خردسالان و کودکان پیش دبستانی، کلاس ژیمناستیک و موسیقی بهترین جا برای دوست یابی کودک مهاجر است (شاید حتی برای والدین). برای کودکان بزرگ تر، تیم های ورزشی را امتحان کنید. سعی کنید فعالیتی را انتخاب کنید که فرزندتان پیش از این در وطن انجام داده است و به آن علاقه دارد تا در شروع کلاس اعتماد به نفس لازم را داشته باشد.
مکان خوبی را برای زندگی انتخاب کنید:
بودجه، متراژ و فاصله تا محل کار معمولا اولین چیزهایی است که برای انتخاب محل سکونت در خارج از کشور در نظر می گیرید. اما مدرسه بچه ها را فراموش نکنید. جایی را به عنوان محل زندگی خود انتخاب کنید که به مدرسه کودکان نزدیک باشد. بدین ترتیب، شانس زیادی وجود دارد که محل زندگی دوستانش در مدرسه نیز در همان منطقه باشد. این به دوست یابی کودک مهاجر کمک می کند و شانس تعامل با دوستان و بازی کردن را بیشتر می کند.
وارد گروه های مهاجران شوید:
در شهرها معمولا انجمن های خانوادگی مهاجران وجود دارد. می توانید انجمن یا به اصطلاح پاتوق ایرانی ها را در شهر خود پیدا کنید و نه تنها به دوست یابی کودک مهاجر بلکه به ایجاد شبکه دوستی جدید برای خودتان کمک کنید.
کودک را بیرون بفرستید:
این پیشنهاد برای دوست یابی کودک مهاجر به محل زندگی شما بستگی دارد. اگر در محله امن و مناسبی زندگی می کنید کودک را بیرون از خانه ببرید تا با دیگر کودکان آشنا شوید. می توانید فرزندتان را به استخر یا زمین بازی محل زندگی خود ببرید. عقب بروید و اجازه دهید فرزندتان با دیگر کودکان آشنا شود. برای نوجوانان، رفتن به کافه ها، استخر، مجموعه های ورزشی و گیم نت ها مکان خوبی برای آشنایی با دیگران است.
به شکل گیری شبکه دوستی کمک کنید:
سعی کنید سایر والدین در مدرسه و دیگر فعالیت هایی که فرزندتان در آن شرکت می کند را بشناسید. همسالانش را روزی برای بازی در خانه دعوت کنید تا یکدیگر را بهتر بشناسند. اگر تولدش نزدیک است، همسالانش را دعوت کنید و جشنی برپا کنید.
فرهنگ را به او بیاموزید.
سخت ترین بخش دوستی، فراتر رفتن از جمله «سلام، میای با هم دوست بشیم؟» هست. بعدش چی باید بگوید؟ در مورد چه چیزهایی حرف بزنند؟ اصلا بازی های محبوب بچه های این کشور چیست؟ چه انیمیشن هایی این روزها روی پرده است و همه از آن حرف می زنند؟ کدام شخصیت کارتونی محبوبیت دارد؟ ورزش محبوب بین بچه ها چیست؟ فرزندتان را با این اطلاعات آشنا کنید و او را برای ادامه مکالمه مجهز سازید.
دوستان در وطن را فراموش نکنید:
از شبکه های اجتماعی برای تداوم ارتباط فرزندتان با دوستانش در وطن کمک بگیرید. این امر به خصوص در روزهای اول مهاجرت و در شرایطی که قصد بازگشت به وطن پس از چند سال را دارید اهمیت دارد.
بزرگش نکنید:
یکی از مهم ترین چیزهایی که باید در مورد دوست یابی کودک مهاجر در ذهن داشته باشید این است که تنها چیزی که کودک در این موقعیت بدان نیاز ندارد احساس فشار بیشتر از سوی شماست. مهم نیست فرزندتان در خانه چقدر اعتماد به نفس دارد، این احتمال وجود دارد که در شهر و مدرسه جدید بیشتر از قبل درونگرا و خجالتی باشد. دوست یابی را به یک مشکل برای او تبدیل نکنید و دائما در این مورد سر او غر نزنید و سوال نپرسید. در زمان خودش، بالاخره او هم جایی در بین همسالانش پیدا می کند. پس آرام باشید، خوشحال زندگی کنید و به او فرصت دهید.
مهاجرت برای همه ما سخت است، به خصوص برای کودکانی که در حال یادگیری فرهنگ، اصول و آداب و شکل دهی به شبکه دوستی هستند. تا جایی که می توانید از او حمایت کنید و نگران نباشید. بالاخره کسی را برای دوستی پیدا خواهد کرد.
