ایمپلنت دندان درست همانند دندان طبیعی عمل می کند و می توانید با آن هر غذایی را که با دندان های طبیعی خود میجوید، بجوید. با این حال متأسفانه در صورت عدم مراقبت مناسب، دندان ایمپلنتی همانند دندان طبیعی دچار عفونت می شود. عفونت بافت های پیرامون ایمپلنت می تواند منجر به لق شدن و از دست دادن آن شود.
عفونت بافت هایی که پیرامون ایمپلنت دندان قرار دارند، نوعی بیماری لثه است که به عنوان پری ایمپلنتیت شناخته می شود. عفونت ممکن است در نتیجه استعمال دخانیات، و ضعف بهداشت دهان، دیابت، ضعف سیستم ایمنی، ناهمراستایی دندان ها، عادات بدی مانند دندان قروچه و یا واکنش آلرژی به ایمپلنت اتفاق افتاده باشد. این وضعیت اگر به موقع درمان نشود پیشروی کرده و منجر به تحلیل رفتن استخوان فک می شود که در نتیجه آن ایمپلنت از جای خود در می آید.
اما از کجا بدانیم دندان ایمپلنتی عفونت کرده است.
نشانه های هشدار دهنده عفونت ایمپلنت دندان
ویژگی های عفونت ایمپلنت دندان شبیه بیماری لثه است و در آن یک یا چند مورد از علایم و نشانه های زیر مشاهده می شود:
• لق شدن یا تکان خوردن ایمپلنت
• قرمزی یا باد کردن لثه پیرامون ایمپلنت
• احساس طعم ناخوشایند در دهان
• بوی بد دهان
• درد تیر کشنده یا احساس ناراحتی در این ناحیه
• درد گنگ و مبهم در هنگام لمس
• ترشحات چرکی از این ناحیه
• نمایان شدن رزوه های ایمپلنت
• سخت شدن جویدن
روش های جلوگیری از عفونت ایمپلنت معمولا پس از کاشت دندان توسط جراح به بیمار توصیه می شود که شامل حفظ بهداشت دهان و دندان، حفظ رژیم غذایی و مراجعه منظم به دندانپزشک است. البته درصورتیکه دندانپزشک تشخیص دهد احتمال عفونت ایمپلنت وجود دارد؛ بسته به سطح عفونت، ممکن است دهانشویه های مخصوصی را تجویز نماید و یا ترکیبی از گزینه های دیگر را به منظور حفظ ایمپلنت توصیه نماید. روش های جلوگیری از عفونت ایمپلنت ممکن است شامل مصرف آنتی بیوتیک ها، لیزر درمانی همراه با ضدعفونی سطحی ناحیه ایمپلنت شده، ضد عفونی کردن تمام بافتها یا درمان ضد میکروبی باشد.
در صورتیکه که باکتریها در اثر بیمارهای مختلف یا عدم رعایت بهداشت دهان و دندان به ناحیه ی اطراف ایمپلنت نفوذ نمایند؛ احتمال عفونت ایمپلنت افزایش می یابد. اگر استخوان اطراف ایمپلنت نیز عفونی شود، خطر شکست روش کاشت ایمپلنت وجود خواهد داشت.
چگونه میتوان عفونت ایمپلنت را بهبود بخشید؟
- در خانه استراحت کرده و از انجام فعالیتهای بدنی خودداری نمایید.
- از کیسه یخ استفاده نمایید.
- غذاهای نرم بخورید.
- آنتی بیوتیک های تجویز شده را مصرف نمایید.
- بهداشت دهان و دندان خود را حفظ کنید.
- با دقت مسواک بزنید.
- غذاهای سرشار از ویتامین A و C بخورید. چرا این که این ویتامین ها به روند بهبودی کمک میکنند.
عفونت بعد از جراحی ایمپلنت دندان
عفونت می تواند اندکی پس از انجام جراحی ایمپلنت ایجاد شود ، به خصوص اگر دستورالعمل های مراقبتی پس از ایمپلنت دندان رعایت نشود درصد احتمال ابتلا به عفونت ایمپلنت دندان افزایش می یابد.
مرحله ی اول انجام ایمپلنت دندان شامل حفر سوراخ در فک برای قراردادن پایه ی ایمپلنت به عنوان جایگزینی برای ریشه دندان می باشد. این عمل به طور بالقوه ناحیه ی ایمپلنت شده را در معرض میکروب ها و باکتری هایی قرار می دهد که می تواند پیش زمینه ی ابتلا به عفونت ایمپلنت باشد. اگر این اتفاق بیفتد ، معمولاً دوره ی کوتاهی از مصرف آنتی بیوتیک ها توسط متخصص ایمپلنت تجویز می شود.
در برخی موارد عفونت جزئی در لثه ها ممکن است نشانه ای برای بهبودی باشد. در این شرایط جراح ایمپلنت به راحتی پیچ تیتانیوم را محکم می کند و احتمالاً یک دوره آنتی بیوتیک را برای بیمار تجویز می کند. اساسا پایه ی سلامتی دهان و دندان، سالم بودن لثه هاست. به همین دلیل درمان بیماری های لثه (پریودنتال) مقدم بر سایر درمان های دندانپزشکی مانند ایمپلنت دندان، ترمیم دندان و پر کردن دندان، درمان ریشه دندان یا عصب کشی و انواع روکش مانند کامپوزیت دندان و لمینت دندان می باشد. (کامپوزیت دندان یک روش عالی برای ترمیم دندانهای خرد شده ، لکه دار یا آسیب دیده و همچنین بستن فاصله بین دندان هاست و در مواردی که حداقل مشکلات دندانپزشکی وجود داشته باشد ، یک روش ایده آل برای مشکلات جزئی دندانپزشکی است. لمینت دندان برای افرادی که دارای دندانهای دو رنگ هستند و یا دندانهایشان کج، دارای طول بلندتر یا کوتاهتر از سایر دندان ها است توصیه می شود همچنین برای افرادی که قسمتی از دندانشان ساییده شده و یا دندانها در یک ردیف قرار ندارند پیشنهاد می شود.) به بیان ساده تر برای درمان مشکلات دندانپزشکی در مرحله ی اول باید وضعیت لثه های بیمار مورد بررسی قرار گیرد و در صورت نیاز درمان های لازم انجام گیرد زیرا در صورت وجود مشکل لثه ای و عدم درمان آن، سایر درمان های دندانپزشکی هم دوام نخواهند داشت.