چرا بعضی ها از قیافه و اندام خود متنفر هستند؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، اختلال بدریخت انگاری بدن (بدشکل انگاری بدن) یک اختلال روانشناختی است که ذهن فرد مبتلا مدام درگیر عیب و نقص در ظاهرش است که به نظر دیگران شاید آن عیب و نقص خیلی جزیی بوده یا حتی قابل تشخیص نباشد.

ولی فرد مبتلا به دلیل آن عیوب، احساس شرمساری و اضطراب کرده و از موقعیت های اجتماعی دوری می کند.

اگر فردی به اختلال بدریخت انگاری بدن مبتلا باشد وسواس شدیدی نسبت به ظاهر و بدنش خواهد داشت. مرتب جلوی آینه خود را چک خواهد کرد، مدام ظاهرش را مرتب و آرایش کرده و به دنبال اطمینان خاطر میگردد و گاهی اوقات این کار روزانه ساعت ها طول میکشد.

افراد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری زمان زیادی را صرف نگرانی درباره عیب های ظاهری شان می کنند. معایبی که اغلب از نظر دیگران قابل تشخیص نیستند.

ابتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن به این معنا نیست که فرد مبتلا مغرور و از خود راضی است. درحالیکه این اختلال می تواند بسیار آزاردهنده باشد و زندگی فرد مبتلا را تحت تأثیر قرار دهد.

علائم و نشانه های اختلال بدریخت انگاری بدن چیست؟

بیش از حد نسبت به ظاهر خود حساس هستند:

در اختلال بدریخت انگاری بدن، بیمار نمی تواند درباره بخشی از بدن خود که آن را دوست ندارد فکر نکند. آنها روی چیزهای خاصی تمرکز دارند، مانند جوش روی پوست، شکل دماغ، چشم، لب، گوش و دست های خود.

از ظاهر خود ناراحت هستند:

در این اختلال بیمار نسبت به ظاهر خود تقریبا همواره احساس نگرانی، استرس و اضطراب دارد.

دائما ظاهر خود را درست می کند:

در اختلال بدریخت انگاری بدن، افراد بارها و بارها ظاهر خود را بررسی می کنند. برای مثال، به دفعات در آیینه نگاه می کند، از دیگران سوال می کند و دائما تلاش می کند ظاهر خود را درست کند.

سعی می کند دیده نشود:

اختلال بدریخت انگاری بدن در برخی از بیماران به حدی پیشرفته است که نمی خواهند کسی آنها را ببیند.

از بدن خود تصویر نادرستی دارد:

بیماران نمی توانند بدن خود را آنگونه که واقعا هست ببینند. اشکالاتی که آنها به آن توجه می کنند چیزهایی هستند که دیگران شاید به سختی متوجه آن شوند. بیماران مطمئن هستند که زشت هستند، در حالی که این طور نیست.

عوارض ابتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن:

اشتغال دائمی به ظاهر و نواقص آن باعث ایجاد مشکلات زیر در بیمار می شود:

• احساس شرم، گناه و زشتی
• منزوی شدن به خاطر ترس از دیده شدن
• افسردگی
• اضطراب و استرس بیش از حد
• تمایل به مصرف مواد مخدر و الکل
• تن دادن به جراحی های زیبایی بدون وجود الزام واقعی
• ابتلا به اختلال خوردن
• آسیب به خود
• خودکشی

عامل ابتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن چیست؟

هنوز هم باید مطالعات زیادی بر روی علت ابتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن انجام شود. متخصصان بر این باورند که عوامل زیر در ابتلا به آن نقش دارند:

ژن:

این اختلال تا حدی می تواند ارثی باشد.

سروتونین:

سروتونین در مغز به صورت طبیعی یافت می شود. مقدار پایین این ماده می تواند عامل ابتلا به این اختلال باشد.

تفاوت در مغز:

تحقیقات نشان می دهد که برخی از نواحی مغز در بیماران مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن ظاهر و عملکرد متفاوتی دارد.

دنیا برای بیمار مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن چه شکلی است؟

افکار و نگرانی هایی که بخشی از اختلال بدریخت انگاری بدن هستند زمان و انرژی زیادی از بیمار می گیرند. در این اختلال، فرقی نمی کند دیگران چه بگویند، بیمار حس می کند ظاهرش هرگز درست نیست. به دلیل ابتلا به این اختلال بیمار از رفتن به گردش با دوستانش، رفتن به مدرسه و محل کار و دیگر فعالیت های طبیعی یک انسان محروم می شود. این امر به احساس تنهایی، اندوه و افسردگی در او منجر می شود.

برخی از بیماران به امید اصلاح نواقص خود رو به جراحی های افراطی زیبایی می آورند. اما این کار باعث درمان اختلال بدریخت انگاری بدن نمی شود. برای بیمار درک آن دشوار است که آنچه او می بیند اصلا واقعی نیست، بنابراین اصلا چیزی وجود ندارد که با جراحی درست شود. تن دادن به جراحی های افراطی در این دسته بیماران رایج است و این باعث می شود که جسم و روان آنها بیشتر از قبل مورد آسیب واقع شود.

اختلال بدریخت انگاری بدن چطور تشخیص داده می شود؟

درمانگر یا روانشناس می توانند این اختلال را در بیمار تشخیص دهند. آنها سوالاتی از بیمار می پرسند که پاسخ به آن ابتلا به این اختلال یا اختلال دیگری را مشخص می کد.

درمان اختلال بدریخت انگاری بدن:

این اختلال از طریق روش های زیر درمان می شود:

رفتاردرمانی شناختی (CBT):

CBT نوعی گفتگو درمانی است. این روش به بیمار کمک می کند که دریابد نحوه فکر کردن او بر احساسش تاثیر می گذارد. در CBT بیمار می آموزد که به افکارش توجه کند. آنها یاد می گیرند افکاری را که به آنها حس بدی می دهد را کنترل کنند. در این روش بیمار نحوه نگاه کردن خود به بدنش را تغییر می دهد. به تدریج و با حمایت مشاور و اطرافیان، بیمار یاد می گیرد که کمتر بر روی نواقص ظاهری خود تمرکز کند. در اثر درمان، بیمار یاد می گیرد که چک کردن و درست کردن مداوم ظاهر خود را ترک کند.

دارو:

در درمان اختلال بدریخت انگاری بدن از داروهایی استفاده می شود که به کارکرد سروتونین کمک می کنند. این داروها به نام داروهای SSRI خوانده می شوند. این دارو به بیمار کمک می کند که وسواس فکری نسبت به ظاهر خود را کنار بگذارد و پیشرفت بهتری در CBT داشته باشد.

در بیشتر بیماران ترکیبی از هر دو روش به بهبودی بیمار کمک می کند.

من دچار اختلال بدریخت انگاری بدن هستم، چه باید بکنم؟

اگر تصور می کنید دچار این اختلال هستید:

• با والدین، درمانگر، پزشک یا بزرگسالی که به او اعتماد دارید صحبت کنید. افکار خود را با او در میان بگذارید.
• از آنها برای یافتن یک درمانگر یا مشاور کمک بگیرید.
• جلسات درمانی خود را تکمیل کنید. درمان این اختلال به زمان و تلاش شما نیاز دارد.
• با درمانگر خود صادق باشید. اگر احساس افسردگی می کنید به او اطلاع دهید.
• اجازه دهید دیگران به شما کمک کنند. این به شما کمک می کند که بدانید تنها نیستید.
• صبور باشید. درمان این اختلال زمان زیادی نیاز دارد. درمان خود را با جدیت دنبال کنید و تسلیم نشوید.