به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.
پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟
در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین ها و توکن هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این وجود که بسیاری از آن ها ویژگی های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.
اما کوین چیست؟
کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن همه تراکنش ها قابل رویت اند). در این زنجیره داده ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می دهد. برخی از کوین ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده اند. کوین ها دارای ویژگی های مشابهی با پول هستند:
قابل تعویض اند
قابل تقسیم اند
قابل پذیرش اند
قابل انتقال اند
ماندگار هستند
و عرضه محدودی دارند
مشخصه های اصلی کوین ها عبارتند از:
به بلاک چین باز عمومی متصل اند: به هرکسی این امکان داده می شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.
از کوین ها در چه مواردی استفاده می شود؟
معمولاً از کوین های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می شود. نمونه ای از این کوین ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین ها می توان به چند مورد زیر اشاره کرد:
برای انتقال پول (می توانید با استفاده از کوین ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می توان آن ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
یک نوع “واحد” محسوب می شود (می توانید کالاها یا خدمات را براساس آن ها قیمت گذاری کنید)
برای مثال، می توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می توانید این ارز دیجیتال را برای مدت زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی های بیشتری هستند. برای مثال:
اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می شود (به عنوان سوخت تراکنش ها). بر روی شبکه Ethereum می توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این ها هزینه های ماینینگ را تامین می کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش ها مشغول اند).
در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.
اگر ایده ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین شده دش در اختیاردارند، می توانند روی دهند که آیا این به روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.
توکن
توکن دارایی دیجیتالی است که می تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک چین دیگر ایجاد می شوند. توکن ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می کنید. شما نمی توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن های دیجیتالی مشابه هستند و از آن ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می شود. ایجاد یک توکن آسان تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده تر کرد.
انواع توکن
توکن ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه بندی گنجانده می شوند که شامل:
توکن های امنیتی
این نوع از توکن ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت ها، جریان های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن ها شبیه به سهام، اوراق قرضه یا مشتقات هستند.
توکن های کاربردی
این دسته از توکن ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می کند. همچنین می توان از آن ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.
توکن های پرداختی (کریپتوکارنسی ها)
معمولاً توکن های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه های توسعه ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش های مالی فراهم می شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.
نتیجه گیری
در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین ها، ارزهایی هستند که می توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن ها می توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین ها به طور مستقل عمل می کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.
