دلایل بی حس نشدن دندان چیست؟

بی حسی دندان لازم است ؟

بواسطه بی حسی که اغلب به صورت موضعی انجام می شود، در درمان، لثه و دندان درد حس نخواهد شد و از این رو دندانپزشک به راحتی به کار خود مشغول می شود. بی حسی با دو روش موضعي و تزريقي انجام می شود؛ روش موضعی تنها زمانی استفاده میگردد که دندانپزشک قصد دارد قسمت کوچکی از ناحیه دندان را تحت درمان قرار دهد. این کار بواسطه اسپری، مایع و یا ژل صورت می گیرد. همچنین تزریق مایع بی حسی از طریق یک سوزن به لثه فرد وارد شده و بوسيله يك سوآپ در محل مورد نظر ماليده مي شود. در روش بی حسی تزریقی که برای درمان های اساسی استفاده می شود، در فك بالا اين تزريق در محل نزديك به ناحيه مورد درمان وارد و برای فك پايين در ناحیه انتهایی فک، براي ايجاد بلاك عصبي مورد ماده بی حسی تزریق می گردد.

از عمده ترین ترس افراد از بی حسی در دندان پزشکی، ترس از عدم کنترل درد در صورت و بی حس نشدن دندان ها است. اصولاً به مراجعین اطمینان داده می شود که هرگاه احساس درد شدید دندان داشتند با علائم مختلف مانند بالا بردن دست یا تغییر در ظاهر چشم خود به دندانپزشک اطلاع می دهد که درد دارد تا ادامه درمان متوقف شود و بی حسی بیشتری به دندان های بیمار تزریق شود.

بی حسى دندانپزشكى به طور کلی برای درمان هاى پیچیده تر مورد استفاده قرار می گیرد. بی حسى تزریق می شود و در عرض چند دقیقه بیمار باید در ناحیه ای که قرار است پروسه اى بر روى آن انجام شود کاملا احساس بى حسى کند. با این حال، گاهی اوقات حتى با بهترين ماده ى بى حسى به راحتی حس بيمار از بین نمی رود.

دلایل بی حس نشدن دندان

دندانپزشکان بی تجربه

حقیقت این است که همه ى دندانپزشکان در اعمال بی حسى دندانپزشکی ماهر نیستند. اگر تجربه کرده اید که دندانپزشک شما در اجرای چنین بی حسى موضعی دندانپزشکی بسیار ضعیف است، پس بهتر است نزد دندانپزشک ديگرى برويد. تزریق بی حسى دندانپزشكى نیاز به یک روش خاص دارد. همچنین انواع خاصی از بی حسى دندانى وجود دارد که نیاز به یک روند تزریق بسیار آهسته و ثابت دارند. در صورتی که محلول به سرعت تزریق شود، ممکن است كارايى لازم را نداشته باشد.

دندانپزشک ممکن است به سادگی منطقه دقیقى که نیاز به تزریق بی حسى دارد را گم كند و این اتفاق به طور کلی زمانی مى افتد که دندانپزشک تلاش می کند منطقه دندان های عقب پایین را بى حس كند. در اين حالت حتی لب هاى شما نيز بی حس مى شود. این حالت زمانی است که دندانپزشک تلاش می کند تا عصبى را بى حس کند که حس دندان های مربوطه را تامين می کند. اگر روش عادى جواب ندهد ، برخی از دندانپزشکان با تجربه می توانند روش “Akinosi” (تکنیک بی حسى دهان بسته یا بی حسى مندیبل) و یا روش “Gow-Gates” (بی حسى بلوك مندیبل) را انجام دهند. با این حال، اعمال هر دوى این تکنیک ها نیاز به یک دندانپزشک واقعا ماهر دارد، و معمولا تنها زمانی استفاده می شود که بلوک كردن عصب آلوئولار پایین موفق نشود.

اضطراب و استرس

استرس و اضطراب می تواند باعث بی حس نشدن دندان شود. صحبت قبل از جلسه درمان در مورد نحوه و زمان بی حسی کمک زیادی می تواند به بیمار در مورد رفع نگرانی های او کند. البته روش های جدید و استفاده از مواد بی حسی جدید خصوصاً در مورد دندان های مولر فک پائین پیشرفت های قابل توجهی حاصل شده است.

اعتیاد و بی حس نشدن دندان

شیوع بی حس نشدن دندان در افراد معتاد به مواد مخدر و الکل شایع تر است. همچنین کوکائین با اثر روی دستگاه (CNS) یا دستگاه عصبی مرکزی باعث تغییر در حس درد می شود لذا در این افراد نیاز به بی حسی بیشتر و کامل تر با روشهای گوناگون و استفاده از دارو درمانی قبل و بعد از بی حسی دندانپزشکی است.

ایا دندان عقل باعث نامرتبی دندان ها میشود؟

راهکارهای رسیدن به بی حسی کامل

راهکارهائی برای رفع مشکل بی حس نشدن دندان ها در ادامه آمده است:

• روز قبل استراحت کافی داشته باشید.
• زمان کار دندانپزشکی خود را در مواقع پراسترس تنظیم نکنید.
• هر نگرانی و اضطرابی دارید قبل از کار به دندانپزشکی خود اطلاع دهید و افکار منفی را از خود دور کنید.
• توصیه می شود یک ساعت قبل از درمان یک مسکن ساده مثل ایبوپروفن 400 میلی گرم استفاده کنید.

بوی بد دندان روکش شده و علت آن

در چه مواردی از آمپول های مخصوص بی حسی استفاده می شود؟

از دید بعضی ها، ما در دندان پزشکی دو نوع آمپول داریم؛ آمپول های معمولی و آمپول های مخصوص. واقعیت این است که برای بی حسی دندانی، دو نوع آمپول وجود دارد. یکی لیدوکایین با تنگ کننده های عروقی (اپی نفرین) است و دیگری آمپول های بی حسی بدون اپی نفرین. در مواردی باید از داروهای بی حسی موضعی حاوی تنگ کننده های عروق اجتناب کرد یا حداقل میزان ممکن را استفاده کرد؛ این موارد عبارتند از:

۱) بیمارانی که فشارخون سیستولیک آنها بیش از ۲۰۰ میلی متر جیوه یا فشارخون دیاستولیک آنها بیش از ۱۱۵ میلی متر جیوه باشد،

۲) بیمارانی که پرکاری تیرویید کنترل نشده دارند،

۳) کمتر از ۶ ماه از سکته مغزی یا قلبی شان گذشته یا آنژین صدری ناپایدار دارند و یا ضربان قلبشان نامنظم است یا کمتر از ۶ماه از انجام جراحی پیوند شریان کرونری قلب (بای پس) آنها گذشته،

۴) بیمارانی که تحت بی هوشی عمومی با ترکیب های هالوژن هستند.