بیماری آسم (Asthma) نوعی از بیماریهای ریه بوده که بر مسیر جریان هوا که وظیفه حمل هوا به داخل ریه را برعهده دارد تاثیر گذاشته، باعث تنگ شدن و تورم این مسیر شده، مخاط این ناحیه را افزایش می دهد و تنفس فرد مبتلا را سخت کرده و وی را دچار تنگی نفس، خس خس و سرفه می نماید.
عواملی که باعث ابتلا به آسم و حملات آسمی می شوند، شامل:
- مواد آلرژی زای موجود در هوا
- محرک های آسم
- عفونت های تنفسی از قبیل سرماخوردگی و …
- فعالیت های جسمانی (در آسم های ناشی از ورزش)
- هوای سرد
- هوای آلوده و پر دود
- بعضی از داروهای خاص همچون مسدود کننده های بتا،
- آسپیرین، بروفن و ناپروسکن
- ناراحتی های روحی و استرس
- سولیفیتها و مواد نگه دارنده موجو در بعضی از غذاها
- بیماری ریفلاکس معده و مری (GERD)
- چرخه قاعدگی در بعضی از زنان
- بنابراین پرهیز وکنترل موارد فوق حملات آسم را کاهش میدهد.
داروهای آسم براساس شدت علائم
با توجه به انواع آسم، بر اساس شدت علائم، درمان های متفاوتی برای هر کدام از آن صورت می گیرد که در ادامه به آنها پرداخته ایم.
آسم متناوب خفیف: در این نوع آسم از آگونیست های بتا ۲ کوتاه اثر، مانند: اسپری سالبوتامول استفاده می شود.
آسم پایدار خفیف: در این نوع آسم از آگونیست های بتا ۲ کوتاه اثر، مثل: اسپری سالبوتامول و کورتیکواستروئید های استنشاقی مثل اسپری بکلومتازون استفاده می شود.
آسم پایدار متوسط: در این نوع آسم از آگونیست های بتا ۲ کوتاه اثر، مثل: اسپری سالبوتامول و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی مثل: اسپری بکلومتازون با دوز کم و آگونیست های بتا ۲ طولانی اثر مانند سالمترول استفاده می شود.
آسم پایدار شدید: در این نوع آسم از آگونیست های بتا ۲ کوتاه اثر مثل اسپری سالبوتامول و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی با دوز زیاد مثل: اسپری بکلومتازون و آگونیست های بتا ۲ طولانی اثر مانند سالمترول استفاده می شود.
آسم پایدار بسیار شدید: در این نوع از آسم فرد به حداکثر دوز کورتیکواستروئید پاسخ نمی دهد و آگونیست های بتا ۲ کوتاه اثر مثل: اسپری سالبوتامول و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی با دوز بالا مثل: اسپری بکلومتازون و آگونیست های بتا ۲ طولانی اثر مثل: اسپری سالمترول استفاده می شود و علاوه بر آن برای بیمار کورتیکواستروئید خوراکی مانند قرص پردنیزون تجویز می شود.
بهترین انتخاب اسپری تنفسی برای شما چیست؟
اسپری های تنفسی به راحتی در دست جای می گیرند و قابل حمل هستند و نقش انتقال دارو به ریه ها را به عهده دارند. انواع زیادی از این اسپری های تنفسی در دسترس هستند که می تواند باعث جلوگیری از نشانه های بیماری آسم شود. پیدا کردن مناسب ترین اسپری و استقاده صحیح از آن به شما کمک می کند تا داروی لازم را دریافت کرده و از حملات بیماری آسم جلوگیری کنید.
به طور کلی دو نوع اسپری تنفسی برای بیماران مبتلا به آسم در بازار موجود است: اسپری های پیشگیری کننده و اسپری های تسکین دهنده
در ادامه به بررسی این دو نوع اسپری و موارد استفاده آن ها می پردازیم:
اسپری های آسم پیشگیری کننده
اسپری تنفسی پیشگیری کننده از التهاب راه های تنفسی جلوگیری می کند. این اسپری کمک می کند تا دارو در مسیر درست راه تنفسی شما قرار گیرد و در جای درست اثر کند.
اگر طبق تجویز پزشک خود روزانه از اسپری پیشگیری کننده استفاده می کنید، به روش درستی از آن استفاده کنید تا راه تنفسی شما کمترین حساسیت را به آن نشان دهد. با این روش بهتر می توانید در مقابل حملات آسم مقاومت کنید.
استفاده از اسپری پیشگیری کننده به شما کمک می کند تا از علائم اولیه جلوگیری کنید و دیگر نیازی به اسپری تنفسی تسکین دهنده نداشته باشید.برای اینکه اسپری پیشگیری کننده بیشترین تاثیر را بر شما بگذارد باید طبق تحویز پزشک خود روزانه از آن استفاده کنید؛ حتی اگر در طول روز مشکل تنفسی برایتان پیش نیاید. این کار به این علت است که تاثیر محافظتی این نوع اسپری پس از استفاده دوره ای طولانی به وجود می آید.
اسپری های تسکین دهنده آسم
زمانی که دچار حمله آسم می شوید اسپری تسکین دهنده آبی می تواند دارو را مستقیما به شش شما منتقل کند و به این جهت عضلات اطراف راه های تنفسی شما را به سرعت ریلکس می کند.در این صورت راه های تنفسی راحت تر باز می شوند و تنفس دوباره را آسانتر می کنند. پس از استفاده از این اسپری در طول چند دقیقه احساس بهتری در تنفس خود دارید.اسپری آسم تسکین دهنده انواع مختلفی دارد که نوع و طریقه مصرف آن را پزشک برای شما مشخص می کند.
بیماری آسم چه عوارضی بر بدن دارد؟
آسم راه ورود هوا به درون ریه ها را مسدود می کند. هوا یکی از مهمترین مواردی است که تمامی موجودات زنده بدان احتیاج دارند. اگر هوا به اندازه کافی به بدن نرسد اسیبهای زیادی به مغز وارد می شود. افرادی که از بیماری های تنفسی مانند آسم رنج می برند معمولا سطح هوشیاری بسیار پایینی دارند. همچنین تمامی ارگانهای بدن برای زنده ماندن و ادامه فعالیت به اکسیژن نیاز دارند. اگر هوا به خوبی در بدن جریان پیدا نکند کلیه ها، قلب و تمامی ارگانها به مرور زمان آسیب می بینند.
علاوه بر این موارد، افراد مبتلا به آسم معمولا خواب کافی ندارند. زیرا نمی توانند به خوبی نفس بکشند. همین امر بر توانایی های آنها اثر می گذارد و آنها را کاهش می دهد. این افراد نمی توانند به خوبی ورزش کنند و به زودی اضافه وزن پیدا می کنند.
عوامل خطر آسم
برخی از عواملی که می توانند خطر ابتلا به آسم را افزایش دهند، عبارتند از:
- اضافه وزن
- سیگاری بودن
- سابقه خانوادگی
- قرار گرفتن در معرض دود دست دوم
- قرار گرفتن در معرض دود ناشی از انواع دیگر آلودگی ها
- سابقه بیماری آلرژیک دیگر، مانند درماتیت آتوپیک یا رینیت آلرژیک (تب یونجه)
- قرار گرفتن در معرض محرک های شغلی مانند مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی و آرایشگاه
بیماری تنگی نفس و راه درمان آن
