سایت های همسر یابی با فضای یک گفت و گوی آنلاین، در ظاهر تلاش می کنند شرایطی مشابه روند خواستگاری و آشنایی اولیه را ایجاد کنند و این که شما بتوانید با پر کردن یک فرم و ثبت نام اولیه شریک یک عمر زندگی خود را انتخاب کنید، اما این روند چقدر کارشناسی شده و مورد تایید روان شناسان و مشاوران خانواده است؟ آیا اصلا چنین امکانی وجود دارد که شما از طریق یک گفت و گوی اینترنتی و پر کردن یک فرم اطلاعات بتوانید همسر مورد علاقه تان را به طور کامل بشناسید؟
چرا همسریابی اینترنتی؟
جامعه امروز ما درباره ازدواج با بحران به تاخیر افتادن ازدواج و نبود انگیزه برای ازدواج مواجه است. بحرانی که در نتیجه آن، سن ازدواج بالا رفته و البته دوام زندگی ها هم کمتر شده است. از سوی دیگر در دوره ای زندگی می کنیم که مرزهای دنیای مجازی و واقعی کمرنگ شده و ارتباطات افراد با یکدیگر هم گسترده تر از قبل است و هم محدودتر. در دنیای واقعی، ارتباطات افراد محدود است چون جوامع بسته تر، خانواده ها کم جمعیت تر و روابط قوم و خویش و همسایه کمتر از گذشته است، و ارتباطات گسترده تر شده چون دنیای مجازی گاهی به مثابه دنیای واقعی، افراد را به هم مرتبط و با هم آشنا می کند.
سهم زیادی که فضای مجازی در زندگی هر یک از ما دارد و همچنین بحرانی که برای ازدواج ذهن جوانان را مشغول کرده است باعث توجه بیشتر به سایت های همسریابی و فضاهای مجازی این چنینی می شود. فضاهای مجازی نیاز زندگی مدرن هستند و نمی توان آن را نفی کرد. آنچه که مهم است استفاده هدف دار است.
دردسرهای شناخت اینترنتی
یکی از مشکلات ازدواج های اینترنتی، کسب شناخت است. هیچ وقت در ازدواج نمی شود به یک روش شناخت اکتفا کرد؛ چون مشخص نیست الزاما آن روش اطلاعات درستی به ما بدهد یا نه. وقتی شما در سایتی با نام و اطلاعات کلی از یک جنس مخالف رو به رو شده اید نمی دانید تا چه حد این اطلاعات ممکن است حقیقت داشته باشد. نکته مهم دیگر این است که در سایت های همسریابی نیت افراد معلوم نیست. در جریان یک خواستگاری حضوری و همسرگزینی راحت تر می شود نیت را تشخیص داد، اما در یک فضای مجازی معلوم نیست نیت واقعا ازدواج است یا دوست یابی و یا حتی سوء استفاده. تصمیم گیری ها نباید سطحی و براساس اطلاعات درج شده در سایت ها باشد.
پنهان کاری آشنایی ها و ارتباطات اینترنتی از خانواده می تواند مشکل بیافریند چون فضا مجازی است و هرکسی که از راه برسد می تواند ادعا کند نیتش ازدواج است و به دلیل بی اطلاعی خانواده ها مسائل خطرناکی پیش بیاید.
به چه سایتی اعتماد کنیم؟
تعداد سایت های همسر یابی زیاد است اما استفاده از این سایت ها مستلزم این است که ببینید سایت از کدام نهاد مجوز گرفته است و بعد از طریق خود آن نهاد مطمئن شوید که این مجوز واقعا وجود دارد. بسیاری از جوانان این سایت را با سایت های دوست یابی اشتباه می گیرند و کاربری آن را تغییر می دهند. در حقیقت بعضی از جوان ها بدشان نمی آید که در یک ارتباط در ظاهر به قصد ازدواج و اما با نیتی دیگر فعال باشند. در این میان دختر خانم ها بیشتر با نیت ازدواج به این سایت ها مراجعه می کنند در حالی که تعدادی از آقاپسرها نیت شان ازدواج نیست.
تعداد سایت های همسر یابی زیاد است اما استفاده از این سایت ها مستلزم این است که ببینید سایت از کدام نهاد مجوز گرفته است و بعد از طریق خود آن نهاد مطمئن شوید که این مجوز واقعا وجود دارد
چه کسانی موفق ترند؟
در یک انتخاب همسر اینترنتی، آسیب های زیادی در کمین شما نشسته. اولین آسیب، تصمیم گیری هیجانی است. یعنی عاشق شدن از طریق خواندن نوشته ها و دیدن عکس ها. ارتباط مادامی که به مرحله دیدار و رفت و آمد خانوادگی نرسد، ناقص و شناخت، غیر قابل اعتماد است. بنابراین باید به فضای مجازی فقط به عنوان فضایی برای معرفی شدن و پیدا کردن گزینه های ازدواج نگاه کنید و پس از آن، همه چیز را علنی کرده و به دیدارهای رو در رو برسانید.
به طور کلی در فضای مجازی، یک شخصیت سالم و مثبت که بدون هیجان زدگی و احساسات شدید وعجولانه با این فضا برخورد کند مشکلی نخواهد داشت. اما اگر مدام هیجانات را در اختیار این فضا و شرایط بگذارید و تمام اطلاعات ریز و درشت زندگی خود را در اختیار کسانی که نمی شناسید قرار دهید مسلما مشکلات زیادی رخ خواهد داد. یادتان باشد از همه چیز می شود هم درست استفاده کرد هم غلط. سایت یک معرف است. اما تفاوت این جاست که در شکل سنتی ازدواج خانواده ها و خود شخص به صورت مستقیم درگیر ماجرا می شوند و بر اساس اطلاعات اولیه که معرف داده، تصمیم نمی گیرند و وابستگی شدید در همان ابتدا رخ نمی دهد.
بنابراین:
اول از همه خودتان را بشناسید و بدانید که چه ویژگی هایی دارید، از ازدواج چه انتظاری دارید و می خواهید چه جور همسری داشته باشید. اجازه ندهید وابسته شوید یا کسی وابسته شما شود. در همسریابی یا آشنایی های اینترنتی باید بسیار هوشیار باشید و هر لحظه، روند آشنایی را کنترل کنید. یعنی مراقب باشید که چیزی فراتر از آشنایی اتفاق نیفتد. بعد از دو سه جلسه صحبت کردن با فرد مورد نظر و رسیدن به توافق های کلی، از او بخواهید که دیدار داشته باشید. این دیدار باید با آگاهی خانواده ها و در فضایی امن انجام شود. اگر قرار است بیرون از خانه این قرار را بگذارید، حتما یک فضای فرهنگی مناسب را انتخاب کرده و دوست یا یکی از اعضای خانواده تان را همراه ببرید.
از اینجا به بعد، همه چیز را به شکل معمول پیش ببرید. خواستگاری رسمی، آشنایی خانواده ها و رفت و آمد، مشاوره گرفتن و تحقیق. البته همان طور که حتما مطلع شده اید می توانید در سامانه همسان گزینی تبیان وارد شده و در فضای سالم و با حضور خانواده ها و مشاوره های امین بهترین انتخاب را داشته باشید .
