فونت شایع و مسری قارچی پوست پا به ویژه در كف پا و پوست بین انگشتان پا "اغلب بین انگشت چهارم و پنجم پا" اتفاق می افتد و می توان گفت این عفونت معمولا در نوجوانان و بزرگسالان بیشتر شیوع دارد.
وجود پوسته های مرطوب ، نرم و خاكستری ـ سفید یا قرمز در پا، به خصوص بین انگشتان پا، وجود پوست مرده بین انگشتان پا، خارش در نواحی ملتهب ، بوی بد پا (بوی رطوبت و كپك ) و وجود تاول های كوچك روی پا از جمله علایم شایع این عارضه است.همچنین مهمترین علت بروز این عارضه عفونت توسط یک قارچ از جنس تریكوفیتون، عوامل تشدید كننده بیماری، عدم شستشوی پا به طور مرتب ، عوض نكردن كفش و جوراب به طور مرتب ، استفاده از كمد مشترک و حمام عمومی ، آب و هوای خیلی گرم و مرطوب ، سركوب شدن دستگاه ایمنی به علت بیماری یا داروها و وجود رطوبت به طور دایمی در اطراف پا است.
مهمترین راه پیشگیری این عارضه این است که هر روز پای خود را بشویید، فضای بین انگشتان پای خود را كاملا خشک كنید و پودر خشك كننده به بین انگشتان پا بمالید، در حمام های عمومی از دمپایی هایی با كف از جنس صندل و رویة باز از جنس لاستیك استفاده کنید، هر زمان كه مقدور بود پا برهنه در زمان ابتلا به این بیماری فعالیت كنید، جوراب خود را هر روز عوض كنید به طوری که جنس جوراب بهتر است از نخ ، پشم ، یا سایر مواد طبیعی و جاذب رطوبت باشد. از پوشیدن جوراب های بافته شده از الیاف مصنوعی خودداری كنید.
این عارضه معمولاً در عرض 3 هفته درمان خوب می شود، اما عود آن امری شایع است . عفونت ثانویه با باكتری در همان ناحیه ای كه عفونت قارچی وجود دارد، یك نوع واكنش نادر پوستی به شكل بروز بثورات در دست ها و صورت است.
عفونت قارچ پوستی یک اختلال پوستی قارچ گونه است که آن را با نام درماتو فیتوز یا «کرم قارچی» نیز می شناسند. این بیماری توسط قارچ هایی ایجاد می شود که می توانند بر روی پوست، سطوحی مثل کف باشگاه و وسایل موجود در منزل مثل حوله، تخت و لباس زندگی کنند.قارچ پوستی اشکال گوناگونی دارد که شایع ترین آن بر موارد زیر اثر گذار است:
- کشاله ران
- پوست بدن
- پوست کف سر
- کف پا (کف پای ورزشکار)
قارچ پوستی به بافت مرده در موها، ناخن ها و شوره های باقی مانده در سر فرد حمله می کند. اما با واکنش دفاعی بدن مواجه شده و مکان مورد حمله قارچ پوستی، دچار خارش و قرمزی پوست می شود.
علی رغم اسم عجیب و غریبی که این بیماری پوستی دارد، کرم قارچی به واسطه وجود کرم ها روی بدن ایجاد نمی شود. در یونان باستان به کرم قارچی «هرپس» گفته می شد که به معنی «حلقه» بود و رومی های باستان نیز این بیماری را با نام «تینیا» می شناختند که به معنی مرحله لارو پروانه بود.
علت نامگذاری آن در یونان باستان با نام حلقه به علت قرمزی حلقه ای اطراف محل عفونت بود و نکته مهم این بود که یونانیان بر این باور بودند که این بیماری توسط کرمی انگلی ایجاد می شود، نام «کرم حلقه» نیز از قرن 15 ام بر روی این عارضه پوستی گذاشته شد. اما دیگر همه ما می دانیم که قارچ به خاطر شرایط خاص پوستی به وجود می آید و هیچ ارتباطی به کرم ها ندارد! با این حال هنوز هم این اسم بر روی این بیماری پوستی باقی مانده است.
چه کسانی و به چه علت به کچلی پا مبتلا می شوند؟
کچلی پا نوعی عفونت قارچی در پوست پا است. این مشکل بسیار شایع است- در حدود یک نفر از هر چهار نفر به کچلی پا دچار هستند. در حالت عادی، تعداد کمی قارچ روی پوست انسان وجود دارد و آسیبی به پوست نمی زند. اما اگر شرایط مساعد باشد، این قارچ ها تکثیر می شوند، به پوست حمله می کنند و باعث عفونت می شوند. شرایطی که برای قارچ مناسب است، گرما و رطوبت و نقاطی از پوست است که هوا به آن نمی رسد، مانند بین انگشتان پا.
هر کسی ممکن است به کچلی پا (قارچ پا) دچار شود، اما این مشکل بیشتر در بین افرادی شایع است که پایشان بیشتر عرق می کند، یا کفش ها و جوراب هایی می پوشند که باعث می شود پایشان بیشتر عرق کند. کچلی پا می تواند از شخصی به شخص دیگر منتقل شود. به عنوان مثال ممکن است در محل دوش های مشترک که ورزشکاران یا شناگران استفاده می کنند، این قارچ منتقل شود.در هنگام دوش گرفتن ممکن است یک پوسته ی بسیار ریز از قسمت های آلوده ی پوست شخصی که به کچلی پا مبتلاست، جدا شود. سپس شخص دیگری روی این پوسته های ریز پا می گذارد و بدین ترتیب عفونت به او منتقل می شود و گسترش می یابد. با شکل گرفتن یک محدوده ی کوچک از عفونت قارچی روی پوست، این عفونت روی پوست منتشر می شود و گسترش می یابد.
راه های پیشگیری از قارچ پا
برای جلوگیری از ابتلا به پای ورزشکاران و یا انتقال آن به دیگران لازم است به نکات زیر توجه شود:
- ناخن ها را کوتاه نگه دارید زیرا عدم رعایت بهداشت در ناخن ها و کوتاه نکردن آن محل مناسبی برای رشد و نمو قارچ ها و باکتری ها فراهم می کند.
- هرگز پابرهنه در مکان عمومی راه نروید و در استخرها، رختکن، حمام های عمومی و سایر مکان های مرطوب حتما از صندل یا کفش ضد آب استفاده کنید.
- هر روز پاهای خود را با آب و صابون بشویید و کاملا خشک کنید (درجه حرارت آب باید بالای 60 درجه سانتی گراد باشد)
- اگر یکی از افراد خانواده به عفونت پای ورزشکاران مبتلا است بعد از هر بار حمام کردن، وان حمام ضدعفونی شود.
- کفش و صندل های مورد استفاده حتما خشک باشد.
- کفش و دمپایی سبک بپوشید، جوراب ها را دائما عوض کنید تا پاها خشک بماند، از جوراب های پنبه ای استفاده کنید.
- از پوشیدن کفش هایی که باعث تعریق پا شده یا سنگین هستند خودداری کنید.
عوارض شستن مکرر پوست صورت
