همانطور که از نام این محصول پیداست ضد آفتاب ها محصولاتی هستند که وظیفه اصلی آن ها حفاظت از پوست در برابر نور خورشید است. نور خورشید به سبب وجود پرتوهای فرابنفش ultra violet میتواند سبب عارضه های گوناگون پوستی از خشکی و قرمز شدن پوست گرفته تا سرطان های بدخیم پوستی گردد.
تصور غلط رایج این است که اتفاده مداوم از ضد آفتاب می تواند سبب حساسیت و آکنه شود. این احتمال وجود دارد ولی در صورتی که ضد آفتاب مناسب را انتخاب نکرده باشید. چراکهیک ضد آفتاب خوب و مناسب برای شما می تواند حتی ظاهر پوستتان را بهبود ببخشد.محصولات ضد آفتاب در اشکال گوناگونی مانند ژل ، کرم، روغن ، لوسیون و اسپری عرضه می شوند. این که کدام شک ضد آفتاب را انتخاب کنید بستگی به کاربرد آن و چگونگی پوشش دهی ضد آفتاب بستگی دارد. به عنوان مثال از کرم برای صورت و از ژل برای نقاط پر مو تر بدن استفاده می شود.
کرم ضد آفتاب چگونه عمل می کند؟
محافظت ضد آفتاب شامل دو عامل محافظتی اولیه و ثانویه است. موانع فیزیکی منعکس کننده و پخش کننده نور و موانع شیمیایی جذب کننده نور هستند. از عوامل ثانویه می توان به آنتی اکسیدان ها، اسمولیت ها و آنزیم های ترمیم کننده DNA اشاره کرد که با ایجاد محافظت در برابر آسیب های ناشی از تابش فتوشیمیایی اشعه ماورا بنفش خورشید، به کاهش اثرات آن کمک می کنند.
محصولات ضد آفتاب مانند یک جلیقه ضد گلوله بسیار نازک هستند و امواج UV را قبل از رسیدن به پوست و آسیب به آن متوقف می کنند. این مواد حاوی مولکول های ضد آفتاب ارگانیک و رنگدانه های غیر آلیِ جذب کننده اشعه ماورا بنفش هستند که باعث جذب، پراکندگی و انعکاس UV می شوند. برای ایجاد سطح بالایی از حفاظت، کرم ضد آفتاب باید مقدار کافی از این عوامل محافظت کننده را داشته باشد و مصرف کننده باید آن را به اندازه مناسب و به بهترین شکل در تمام نقاط پوست پخش کند.
ضد آفتاب با انسداد و جذب اشعه UV از طریق ترکیبی از ذرات فیزیکی و شیمیایی عمل می کند. از ذرات فیزیکی مانند اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم برای بازتاب اشعه ماورا بنفش از پوست استفاده می شود. مواد شیمیایی پیچیده موجود در ضد آفتاب قبل از نفوذ نور به پوست، با اشعه واکنش می دهند و آن را جذب و انرژی را به عنوان گرما آزاد می کنند. ترکیبی از انسداد و جذب اشعه ماورا بنفش برای مبارزه با اشعه UVB و UVA مهم است. اشعه UVB علت اصلی آفتاب سوختگی و سرطان پوست است. از طرف دیگر، اشعه UVA عمیق تر به داخل پوست نفوذ می کند و در پیری و چین و چروک زودرس و لک های عمقی پوست نقش دارد.
از عوامل ثانویه می توان به آنتی اکسیدان ها، اسمولیت ها و آنزیم های ترمیم کننده DNA اشاره کرد که با ایجاد مزاحمت در آبشار شیمیایی که در اثر تابش اشعه ماورا UV بنفش خورشید ایجاد می شود، به کاهش آسیب های پوستی کمک می کند. مکانیسم عملکرد ضد آفتاب های شیمیایی بر اساس ساختار شیمیایی آن ها شامل یک ترکیب معطر متصل به یک گروه کربونیل است. این ساختار اجازه می دهد تا اشعه ماورا بنفش با انرژی بالا جذب شود و باعث می شود که مولکول در یک حالت برانگیخته باشد. با بازگشت مولکول به حالت زمین، انرژی کمتری از طول موج های طولانی تر آزاد می کند.
فواید مصرف کرم ضد آفتاب در زمستان
مکانیسم عملکرد آنتی اکسیدان ها کاهش گونه های واکنش اکسیژن (ROS) تولید شده از اشعه UVA است. به طور طبیعی، این ROS ها توسط آنتی اکسیدان هایی که به طور طبیعی در بدن یافت می شوند، مانند سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز خنثی می شوند. این آنزیم ها می توانند در اثر تولید بیش از حد اکسیژن فعال، اشباع شده و در نتیجه به کمبود آنتی اکسیدان و آسیب به پروتئین ها و DNA منجر شوند. آنتی اکسیدان های موضعی از داخل سلول عمل می کنند تا کمبود آنتی اکسیدان را کاهش دهند و می توانند تا چند روز پس از استفاده فعال باقی بمانند.
آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین C، ویتامین E، سیلیمارین و پلی فنل های چای سبز در بسیاری از ضد آفتاب ها وجود دارد. ویتامین C برای محافظت در برابر آسیب UV، که منجر به آفتاب سوختگی و اریتم می شود، عمل می کند. ویتامین E اقدامات محافظتی زیادی مانند کاهش سرکوب سیستم ایمنی، اریتم، عکسبرداری و فوتوکارسینوژنز دارد. سیلیمارین از گیاهان خار شیر است، برای جلوگیری از اکسیداسیون لیپید و لیپوپروتئین عملکرد دارد و به عنوان پاک کننده گونه های اکسیژن واکنش پذیر عمل می کند. نتایج موضعی منجر به کاهش سلول های آفتاب سوختگی ناشی از UVB و کاهش میزان دایمرهای پیریمیدین ناشی از UVB می شود.
در موش ها نشان داده شده است که میزان تومورهای ناشی از UVB را کاهش می دهد. پلی فنول های چای سبز حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که از ویتامین C و E قدرت بیشتری دارند. آن ها ضد التهاب و ضد سرطان هستند. آن ها برای از بین بردن اکسیژن، رادیکال های سوپراکسید، رادیکال های هیدروکسیل، رادیکال های پراکسیل و پراکسید هیدروژن عمل می کنند. اسمولیت ها مولکول های کوچکی هستند که با تنظیم هیدراتاسیون، سلول را در شرایط استرس زا تثبیت می کنند. تورین و اکتوین اسمولیت هایی هستند که از بسیاری از اثرات UV محافظت می کنند و اجزای سازنده بسیاری از ضد آفتاب ها هستند.
مواد تشکیل دهنده ی انواع ضد آفتاب به دو دسته کلی تقسیم می شوند: فیزیکی و شیمیایی. هر دوی این مواد در برابر اشعه ی فرابنفش (UV) از پوستتان محافظت می کنند. نکته ی مهم این است که ضد آفتابی را انتخاب کنید که با پوست و سبک زندگی شما سازگارتر است. در ادامه ی این مقاله تفاوت مواد تشکیل دهنده ی ضد آفتاب ها را توضیح داده ایم تا بهتر بتوانید تصمیم بگیرید.
مواد تشکیل دهنده ی انواع ضد آفتاب (فیزیکی و شیمیایی) چه تفاوتی دارند؟
ضد آفتاب فیزیکی
کرم هایی که شامل این دو ماده هستند به ضد آفتاب فیزیکی یا معدنی یا مینرال (mineral) معروفند: دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی. هر دوی اینها در لایه های سطحی پوست جذب می شوند و پرتوهای مضر خورشید را مانند آینه منعکس و منحرف می کنند. این مواد، گاهی با عنوان فیلتر یا مسدود کننده های فیزیکی شناخته می شوند. گرچه این عناوین چگونگی عملکرد واقعی آنها را نشان نمی دهد.
ضد آفتاب شیمیایی
بیش از ۳۰ ماده تشکیل دهنده ی ضد آفتاب شیمیایی وجود دارد که همه ی آنها در لایه های بالایی پوست جذب می شوند. این مواد به دو طریق کار می کنند: پراکندگی و انحراف اشعه ی مضر خورشید و همچنین تبدیل اشعه ی فرابنفش به گرما و «غیرفعال کردن» آن، نگران نباشید، شما چیزی احساس نخواهید کرد. معمولاً ترکیبات ضد آفتاب های شیمیایی شامل اکسی بنزن، اکتینوکسات، اکتیسالات و آووبنزون است.
نکته جالب: در دنیای محصولات مراقبت از پوست، به مواد معدنی ای که در ضد آفتاب به کار می رود، ارگانیک گفته می شود، اما اینگونه نیست. در دنیای واقعی علم مواد تشکیل دهنده ی معدنی ضد آفتاب در واقع مواد شیمیایی غیر ارگانیک هستند. پس، اجازه ندهید این اصطلاحات مرتبط با بازاریابی بر تصمیمات شما تأثیر بگذارد.
