مضرات استفاده ازمسکن به هنگام دندان درد

مصرف مسکن در دندان درد های حاد

مسکن ها گروهی از داروها هستند که حس درد را کاهش داده یا از بین می برند، بدون آنکه هوشیاری از بین برود و این عمل با تغییر آستانه درد، تغییر تفسیر درد و یا به حداقل رساندن اثرات التهابی انجام می دهند.

مسکن ها عموما به دو دسته “مخدرها” و “غیر مخدرها” تقسیم می شوند.

“مخدرها” عموما مسکن های قوی هستند که در سطح سیستم اعصاب مرکزی عمل می کنند. اثر ضد درد آن ها به طور خطی با مقدار مصرف آن ها بالا می رود.

“غیر مخدرها” داروهایی هستند که بر اعصاب محیطی عمل می نمایند و عموما قدرت کمتری نسبت به مخدر ها دارند، اما نسبت به آن ها نسبتا ایمن تر می باشند. بر خلاف مخدر ها آن ها دارای یک دوز ماگزیمم برای حداکثر اثر ضد دردشان بوده و دارای عوارض جانبی کمتری می باشند. ضمنا دارای پتانسیل کمتری برای سو استفاده می باشند.

راهنمای تجویز مسکن در دندان درد های حاد

در صورت ایجاد درد ناگهانی در دندان(که اکثرا به هنگام خواب اتفاق می افتد) می توانید با توجه به میزان دردی که احساس می کنید، تا رسیدن به دندانپزشکی از مسکن های فوق با رعایت موارد منع مصرف و دوز مناسب، استفاده کنید. اما این نکته را به خاطر داشته باشید که این مسکن ها فقط به طور موقتی درد ناشی از دندان شما را برطرف می کنند و درمان اصلی نیستند، بنابراین لازم است در سریع ترین زمان ممکن نسبت به درمان دندان مورد نظر اقدام کنید(مخصوصا اگر با تورم قسمتی از صورت همراه باشد). دندانپزشک شما درمان مناسب را بسته به نیاز، برایتان انجام می دهد.

• شما قبل از اعمال جراحی دندانپزشکی(جراحی دندان عقل، کشیدن دندان، جراحی لثه و …) می توانید از مسکن ها استفاده کنید تا درد احتمالی پس از جراحی به حداقل برسد. (۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از شروع عمل) و یا می توانید بلافاصله پس از عمل از آن ها استفاده کنید.
• در بین جلسات درمان اندو(عصب کشی) می توانید از مسکن ها در صورت بروز درد استفاده کنید.
• به عنوان یک قانون کلی، از مصرف آسپیرین یا استامینوفن به طور همزمان با ایبوپروفن خودداری کنید، زیرا باعث تشدید عوارض جانبی یکدیگر می شوند.
• داروهای مسکن خوراکی باید با یک لیوان آب گرم و با فواصل زمانی منظم استفاده شوند تا عوارض جانبی آن ها به حداقل برسد.
• می توان مسکن های خوراکی را همراه با غذا میل کرد تا عوارض گوارشی آن ها به حداقل برسد اما این روش باعث تاخیر در جذب و اثر دارو می شود.
• همیشه قبل از مصرف مسکن ها از عوارض جانبی و موارد منع مصرف آن ها که ذکر شد، اطلاع حاصل کنید و با توجه به وضعیت بدنی و سلامتی خود از مسکن مناسب و دوز مناسب آن استفاده کنید.(برای مثال کسی که دارای زخم معده است نباید برای تسکین درد دندان، از آسپرین و یا ایبوپروفن استفاده نماید…)
• و در پایان تا حد امکان سعی کنید از هیچ مسکنی (به طور کلی هیچ دارویی) بدون دلیل و بدون دستور پزشک استفاده نکنید و فقط در مواردی که دسترسی سریع به دندانپزشک ندارید و دارای درد غیر قابل تحمل و حاد دندان هستید از مسکن ها با رعایت نکات ایمنی ذکر شده استفاده کنید.

تحلیل لثه، علل و درمان آن

عوارض،مراقبت ها،توصیه ها و روش های جایگزین

امروزه بطور فزاینده در جهت رفع یا کاهش انواع درد از فراورده های تسکین بخش مختلف استفاده می شود. برخی ازمصارف بدنبال توصیه اقوام ،آشنایان افراد فاقد صلاحیت علمی وبدون در نظر داشتن شرایط خاص افراد انجام می شود.در صورتیکه مصرف برخی از دارو ها با توجه به بیماری های گوناگون سبب تشدید عوارض جنبی یا تداخل داروئی شده و ضرر این موضوع از منافع آن فزونی می یابد.

متاسفانه مصرف بی رویه وبدون درنظر داشتن سوابق بیماری و زمینه های جسمی درافراد موجب خطرات فراوانی می شود. از جمله عوارض داروهای مسکن غیراستروییدی نظیرآسپرین ،بروفن ،پیروکسیکام ملوکسیکام ،دیکلوفناک ،ایندومتاسین ،تولمیتین ،مفنامیک اسید و...... می تواند موجب وزوز گوش و تاثیر بر شنوایی ،بروز انواع افزایش حساسیت ، تشدید آسم، عوارض گوارشی نظیر زخم و یا خونریزی معده واثنی عشر ،بیماری کبدی ،مستعد نمودن برای کاهش انعقاد پذیری و خونریزی پوستی – مخاطی و آسیب های کلیوی ،قلبی و عروقی شود. مصرف بیش از حد استامینوفن هم از طریق تبدیل آن به موادی نظیر استالدیید میتواند موجب آسیب و تخریب بافت کبد شود.

هرچند بطور استثناء مصرف آسپرین در برخی از بیماران قلبی موجب پیشگیری از ایجاد لخته های خونی و کاستن از انقباض و انسداد عروق درمحل های تنگی های عروق قلبی می شود ولی برخی ازمطالعات علمی نشانگر این است که مصرف بی رویه عمده مسکن ها خطر ابتلا به سکته قلبی را در افراد مبتلاء به بیماری قلبی و حتی افراد سالم را دربر دارد.

از طرفی در سنین میانسالی و سالمندی بروز و ابتلای همزمان به بیماری های دیابت ،آرتروز مفصلی و فشار خون شایع بوده و در بسیاری از افراد بطور همزمان بیماری های مذکور مشاهده می شود. نحوه تداخل این داروها براساس مکانیسم اثر آنها بر روی سیستم عروق آوران و وابران واحد های تصفیه کننده خون در کلیه (گلومرول) می باشد بطوریکه یکی از این ترکیبات موجب تنگ شدن شریان تغذیه کننده (آوران ) شده و دیگری موجب گشاد شدن شریان وابران می شود ودر نهایت سیستم تصفیه خون کلیه دچار افت فشار و نقص عملکرد خواهدشد. چنین اتفاقی میتواند موجب نارسائی ناگهانی کلیه شود که عارضه ای بسیار پر خطر است. لذا در مصرف مواد داروئی و مسکن ها سوابق بیماری ها وداروهای مصرفی را باید درنظر داشت.