درباره کتاب شهر فرنگ اروپا
کتاب تاریخی شهر فرنگ تاریخ را با رویکردی داستانی و پرکشش بیان می کند. پاتریک اوئورژدنیک مخاطب را از اروپای پیشرفته و متمدن کنونی به اروپای قرن بیستم می برد و از دو جنگ جهانی خانمان سوز، بهسازی نژادی، پیشرفت های تکنولوژی و جنبش های آزادی خواه زنان در اروپای آن دوران می گوید. نویسنده در این کتاب مهم ترین حوادث قرن بیستم اروپا، به ویژه اروپای شرقی را در کنار یکدیگر قرار می دهد و با قلمی روان و لحنی طنز به بیان تحولات اجتماعی، سیاسی این قاره می پردازد. کتاب شهر فرنگ اروپا برای آن دسته از افرادی به دنبال یک روایت تاریخی جذاب هستند یک انتخاب عالی است.پاتریک اوئورژدنیک که تجربه ی نگارش آثار ادبی را در کارنامه ی خود داشته است با تلفیق تاریخ و ادبیات یک ماجرای جذاب از علل تغییرات اروپا در قرن بیستم را تالیف کرده است. استفاده از تکنیک های ادبی به او امکان حرکت در تاریخ را داده است. او نقاط بحرانی تاریخ اروپا را انتخاب کرده است. پاتریک اوئورژدنیک ابتدا مخاطب را به سال های جنگ جهانی دوم می برد سپس با تغییر مبدا تاریخ به گذشته برمی گردد. او به شکل ویژه ای به جنگ های جهانی پرداخته است. زیرا این دو واقعه زمینه ی مهم ترین تغییرات میانه ی قرن بیستم اروپا را فراهم کرده است.
خلاصه کتاب شهر فرنگ اروپا
کتاب تاریخی شهر فرنگ تاریخ را با رویکردی داستانی و پرکشش بیان می کند. پاتریک اوئورژدنیک مخاطب را از اروپای پیشرفته و متمدن کنونی به اروپای قرن بیستم می برد و از دو جنگ جهانی خانمان سوز، بهسازی نژادی، پیشرفت های تکنولوژی و جنبش های آزادی خواه زنان در اروپای آن دوران می گوید. نویسنده در این کتاب مهم ترین حوادث قرن بیستم اروپا، به ویژه اروپای شرقی را در کنار یکدیگر قرار می دهد و با قلمی روان و لحنی طنز به بیان تحولات اجتماعی، سیاسی این قاره می پردازد.
درباره نویسنده کتاب شهر فرنگ اروپا
پاتریک اوئورژدنیک (متولد 23 آوریل 1957 در پراگ) نویسنده و مترجم چک است، که در فرانسه زندگی می کند. اوئورژدنیک دوران جوانی خود را در پراگ گذراند. در سال 1984 به فرانسه مهاجرت كرد و در آنجا به عنوان مشاور شطرنج و سپس به عنوان كتابدار مشغول به كار شد. از سال 1986 تا 1998 به عنوان سردبیر و رئیس بخش ادبیات فصلنامه L'Autre Europe خدمت کرد. در سال 1992 وی در تأسیس دانشگاه آزاد نوالاگوت نقش موثری داشت و از سال 1995 نیز در آنجا سخنرانی می کند.
درباره مترجم کتاب شهر فرنگ اروپا
خشایار دیهیمی مترجم و ویراستار آثار فلسفی ست. او صدوبیست عنوان کتاب ترجمه کرده و ویراستاری بیش از نود کتاب را انجام داده است. از ترجمه های او می توان به مجموعه کتابهای نسل قلم، فلسفهٔ غرب، یادداشتهای یک دیوانه ودیالکتیک تنهایی اشاره کرد.خشایار دیهیمی سال ۱۳۳۴ در تبریز به دنیا آمد. خود وی می گوید از کودکی به کتاب علاقه داشته و حتی خواندن و نوشتن را قبل از مدرسه رفتن فرا گرفته است. وی دارای مدرک مهندسی شیمی است.او در سال ۱۳۵۸ با نشریه جنبش متعلق به علی اصغر حاج سیدجوادی همکاری کرد. دیهیمی در سال ۱۳۶۵ در انتشارات انقلاب اسلامی مشغول به کار شد و مسوول ویرایش کتاب «تاریخ تمدن» بود. پس از آن در انتشار نشریه نگاه نو با محمدتقی بانکی و علی میرزایی به عنوان دبیر شورای نویسندگان همکاری کرد. اگر چه به علت اختلاف با بانکی پس از ۵ شماره از دبیری شورای نویسندگان کنار رفت ولی با با نوشتن و ترجمه کردن به همکاری با نگاه نو ادامه داد.دیهیمی سابقهٔ تدریس در موسسه رخداد تازه و موسسه پرسش را نیز داراست. مجموعهٔ «تجربه و هنر زندگی» به سرپرستی این مترجم در نشر گمان در حال ترجمه است.
قسمتی از کتاب شهر فرنگ اروپا
می گویند در جنگ جهانی اول آدم ها مثل تخم گیاهان همین طور به زمین می ریختند و کمونیست های روسی بعدها حساب کردند که از هر کیلومتر مربع از اجساد چقدر کود می شود تهیه کرد و اگر آنها از اجساد خائنان و جانیان به جای کود استفاده کنند، چقدر می شود با پرهیز از خرید کودهای شیمیایی گران خارجی صرفه جویی به عمل آورد. (شهر فرنگ اروپا – صفحه ۹)
پس از جنگ جهانی اول، کمونیسم و فاشیسم سرتاسر اروپا را فرا گرفت، چون عده ی کثیری از مردم معتقد بودند که جهان کهن پوسیده است و لازم است به دنبال یافتن راه های تازه بود و حاکمیت دموکراتیک قادر به جلوگیری از جنگ جهانی نیست و سرمایه داری عامل بحران اقتصادی بوده است. کمونیست ها و فاشیست ها می گفتند ضروری است انسان نوینی خلق کرد که بتواند مغرور و قوی و سختکوش و ستایش برانگیز باشد و درکی از عدالتی والاتر و زندگی جمعی داشته باشد. عدالت والاتر بدین معنا بود که افراد، آن گونه که رژیم های دموکراتیک می گویند و در قانون اساسی شان برای همه ی شهروندان حقوق یکسان در نظر گرفته شده، برابر نیستند. کمونیست ها و فاشیست ها حقوق بشر را سرپوشی برای منافع بورژوازی می دانستند که کارگران را استثمار می کند. و آنها می گفتند لازم است جهان را از لوث وجود بورژوازی پاک کرد، همچنان که باید جهان کهن را هم به خاک سپرد و به جایش نظم نوینی برقرار کرد. فاشیست ها می گفتند در جهان همه کارگر خواهند بود، درست همان طور که زمانی همه مسیحی بودند، و کمونیست ها می گفتند که جهان نوین جامعه ای بی طبقه خواهد بود که در آن هرکسی برای نفع همگان کار خواهد کرد. (شهر فرنگ اروپا – صفحه ۳۰)
وقتی که نازی ها در جنگ شکست خوردند، کشورهای پیروز دادگاهی بین المللی برپا کردند و حقوقدانان فکر می کردند چه نام حقوقی ای روی جنایاتی مثل راه حل نهایی برای مسئله ی یهودیان یا نقشه های گوناگون برای برانداختن نسل کولی ها، اسلاوها و غیره بگذارند، و بالاخره اصطلاح نسل کشی را اختراع کردند. مورخان به این نتیجه رسیدند که در قرن بیستم حدود شصت نسل کشی در جهان رخ داده است، اما همه ی اینها در حافظه ی تاریخ ثبت نشده اند. مورخان می گفتند حافظه ی تاریخی بخشی از تاریخ نیست و حافظه از حوزه ی تاریخی به حوزه ی روان شناختی نقل مکان پیدا کرده، و این شکل تازه ای از حافظه را بنیان نهاده که طبق آن مسئله ی حافظه دیگر مسئله ی به یادآوری وقایع نیست، بلکه به یادآوری حافظه است و روان شناختی کردن حافظه در افراد این احساس را به وجود می آورد که آنها دِینی به گذشته دارند که باید ادا کنند، اما این دِین چه بود و به چه کسی باید ادا می شد خیلی روشن نبود. راه حل نهایی مسئله ی یهودیان را بعدها هولوکاست یا شوآ خواندند، چون یهودیان می گفتند این دقیقاً یک نسل کشی نبوده است، بلکه چیز دیگری فراتر از نسل کشی بوده است، چیزی که از فهم بشری فراتر است، و می گفتند این مختص یهودیان بوده است. (شهر فرنگ اروپا – صفحه ۳۸)
در روسیه ی کمونیست بچه های الکلی را وا می داشتند هر یکشنبه در میدان اصلی شهر رژه بروند، درحالی که نوشته ای بر گردنشان آویخته بود بدین مضمون: «پدر، دست از نوشیدن بردار، من هم می خواهم جایگاهم را در جهان جدید پیدا کنم.» در آلمان نازی، الکلی ها می بایست دورِ میدان اصلی شهر بچرخند با این نوشته ی آویزان بر گردنشان: «من دستمزدم را صرف نوشیدن کرده ام و چیزی برای خانواده ام باقی نگذاشته ام.» و وقتی که الکلی ها خودشان را اصلاح نمی کردند، به اردوگاه های کار اجباری فرستاده می شدند تا در آنجا برای همگان کار کنند. (شهر فرنگ اروپا – صفحه ۶۰)
مورخان بعدها رژیم های سیاسی قرن بیستم را به سه گروه تقسیم کردند – توتالیتر، خودکامه و دموکراتیک. رژیم های توتالیتر رژیم های کمونیست و نازی بودند. رژیم های خودکامه رژیم های فاشیست و دیکتاتوری های ملهم از فاشیسم بودند که بعد از جنگ جهانی اول در ایتالیا و اسپانیا و پرتغال و لهستان و رومانی و مجارستان و استونی و لتونی و جاهای دیگر سر برآوردند. کمونیست ها می گفتند که عملاً فرقی میان فاشیست ها و نازی ها وجود ندارد، اما اکثر مورخان با این نظر مخالف بودند و می گفتند فاشیسم ذاتاً و اساساً پدیده ای جهانی است و می تواند در هر جایی استقرار یابد و فوراً خودش را با شرایط فرهنگی و تاریخی خاص تطبیق دهد، حال آنکه کمونیسم و نازیسم ذاتاً و اساساً آشتی ناپذیر بودند، چون در درونشان واقعیت همه ی چیزها تابع ایدئولوژی بود و ماهیت توتالیتریِ آنها هم ناشی از همین امر بوده است. (شهر فرنگ اروپا – صفحه ۱۰۸)
در ۱۹۴۵ امریکایی ها به بمب اتمی دست یافتند و آن را روی شهری به نام هیروشیما انداختند. اسم این هواپیما ENOLA GAY بود و خلبانش بعداً برای روزنامه نگاران توضیح داد که این اسم مادربزرگش بوده است که روی این هواپیما گذاشته است، از بس اسم مادربزرگش مسخره و مضحک بوده. انفجار اتمی تا شعاع سه کیلومتری تقریباً همه ی ساختمان ها را ویران کرد و ابری از دود در آسمان پدیدار شد که به آن نام قارچ دادند چون شبیه قارچ بود. یک ستاد کمک های اولیه در مدرسه ای برپا شد و بچه مدرسه ای هایی که از این انفجار جان به در برده بودند با چوب های غذاخوری ژاپنی کرم ها را از تن بیماران بیرون می کشیدند و وقتی بیماران می مُردند، آنها را با چرخ دستی به کوره های جسدسوزی حمل می کردند. و در ماه های پیش رو، مردم بیشتری از بیماری هایی مُردند که به آنها نام مرض های اتمی دادند – لوکمی، آستنیا و غیره. (شهر فرنگ اروپا – صفحه ۱۱۶)
شناسنامه کتاب شهر فرنگ اروپا
- نویسنده: پاتریک اوئورژدنیک
- ترجمه: خشایار دیهیمی
- انتشارات: ماهی
- تعداد صفحات: ۱۲۲
- نسخه صوتی:ندارد
- نسخه الکترونیکی: دارد
معرفی کتاب بالکان اکسپرس اثر اسلاونکا دراکولیچ
