آلرژی زمانی ایجاد میشود که سیستم دفاعی بدن در برابر برخی از انواع مواد خارجی از خود واکنشی غیرطبیعی نشان دهد. بروز آلرژی و حساسیت در همه افراد یکسان نیست و میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. علت این عارضه هر چه که باشد باید درصدد درمان آن بود، چرا که علائم این چنین بیماریها، مخصوصا اگر فرد به آلرژی پوستی دچار شده باشد (خارش، قرمزی و التهاب)، کلافهکننده خواهد بود.
در چنین شرایطی ممکن است پزشک مصرف داروهای کورتونی را پیشنهاد دهد. این داروها به دلیل اینکه علائم بیماری را به سرعت برطرف میکنند از محبوبیت خاصی برخوردار شدهاند. اگرچه کورتونها به موازات تاثیرات مثبتی که بر روند بهبود بیماری دارند دارای عوارض خاصی هم هستند اما در خیلی از موارد نجاتبخش جان انسان میشوند. بنابراین اگر در صورت لزوم از کورتونها استفاده شود میتواند مفید واقع شود اما مصرف خودسرانه و بیرویه آنها قطعا عوارض خاصی به دنبال خواهد داشت. در ادامه با یکی از داروهای برطرف کننده التهاب با عنوان کورتیران آشنا میشویم.
کورتیران چیست؟
کورتیران یا تریامسینولون نوعی کورتیکواستروئید است. این داروها از انتشار موادی که باعث التهاب در بدن میشوند، جلوگیری میکنند. از این دارو به منظور درمان بیماریهایی مختلفی نظیر اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده میشود. توجه داشته باشید که داروهای استروئید مانند کورتیران میتواند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کرده و باعث شود که عفونتهایی را که قبلا یا اخیرا داشتهاید، بدتر شود. بنابراین در مورد هر گونه بیماری یا عفونت که طی چند هفته گذشته داشتهاید، به پزشک خود اطلاع دهید.
مقدار و نحوه مصرف آمپول کورتیران
میزان دقیق مصرف این دارو، باید توسط پزشک تعیین گردد.
مکانیسم اثر کورتیران
کورتیران با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو-گیرنده وارد هسته سلولی می شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزادشدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می کند.
فارماکوکینتیک کورتیران
نیمه عمر دارو حدود 3-2 ساعت می باشد. به طور عمده در کبد و مقادیری نیز در کلیه و بافتها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. به دلیل وجود فلور در ساختمان تریامسنولون، متابولیسم آن آهسته می باشد. متابولیت های غیر فعال این دارو از طریق کلیه دفع می شوند.
