لیسکانتین ،سافت ۲۵۰، سوسپانسین خوراکی پریمیدون می باشد که در درمان حملات تشنجی ژنرالیزه تونیک–کلونیک (صرع بزرگ)، میوکلونیک شبانه، حملات تشنجی پارشیال پیچیده (سایکوموتور) و ساده پارشیال (کورتیکال فوکال) و در درمان لرزش essential مصرف می شود.
مقدار مصرف لیسکانتین
- حالات تونیک – کلونیک (صرع بزرگ) صرع کانونی، صرع ناقص کمپلکس (سایکوموتور).
- بزرگسالان و کودکان ۸ ساله و بزرگتر: از راه خوراکی، روزهای اول تا سوم، هر شب mg 125-100، روزهای چهارم تا ششم mg 125-100، دو بار در روز، روزهای هفتم تا نهم، mg 125-100 سه بار در روز و در روز دهم مقدار نگهدارنده mg 250 سه بار در روز مصرف می شود. ممکن است تا مقدار g 2 در روز نیاز باشد.
- کودکان کوچکتر از ۸ سال: از راه خوراکی روزهای اول تا سوم هر شب mg 50، روزهای چهارم تا ششم، mg 50 دو بار در روز، روزهای هفتم تا نهم، mg 100 سه بار در روز و در روز دهم مقدار نگهدارنده mg 250 – 125 سه بار در روز مصرف می شود.
- لرزش خوش خیم خانوادگی (Benign familial tremor).
- بزرگسالان: مقدار mg/day 750 در سه مقدار منقسم مصرف می شود.
فارماكوكینتیك لیسکانتین
- جذب: از مجرای گوش به راحتی جذب می شود. اوج غلظت سرمی دارو طی سه ساعت حاصل می گردد. فنوباربیتال بعد از چند روز درمان مداوم در پلاسما ظاهر می شود. در اغلب بررسی های آزمایشگاهی فنوباربیتال و پریمیدون هر دو در پلاسما شناسایی می شوند. غلظت درمانی پریمیدون mcg/ml 12-5 و فنوباربیتال mcg/ml 30-10 است.
- پخش: به طور گسترده در سر تا سر بدن انتشار می یابد.
- متابولیسم: در كبد به طور آهسته به فنیل اتیل مالونامید (PEMA) و فنوباربیتال متابولیزه می شود. PEMA متابولیت اصلی است.
- دفع: از طریق ادرار دفع می شود. مقادیر زیادی از دارو در شیر ترشح می شود. نیمه عمر دارو 15-5 ساعت است.
تداخل دارویی لیسکانتین
- این دارو غالباً غلظت پلاسمایی کاربامازپین، کلونازپام، فنی توئین و والپروات و در مواردی اتوسوکسیمید راکاهش می دهد. این دارو موجب افزایش متابولیسم وارفارین، دارو های ضدافسردگی سه حلقه ای، دیگوکسین، کورتیکوستروئید ها، سیکلوسپورین، ضدبارداری های خوراکی و تئوفیلین شده و در نتیجه اثرات این دارو ها را کاهش می دهد.
- گاهی اوقات نیز غلظت پلاسمایی اتوسوکسیمید و پریمیدون را کم می کند. اسید استیل سالیسیلیک، دارو های ضدباکتریایی شامل کلرامفنیکل، سیکلوسرین، ایزونیازید، کوتریموکسازول و مترونیدازول و نیز فلوکستین، دیلتیازم، نیفدیپین و سایمتیدین غلظت پلاسمایی فنی توئین را زیاد می کنند. این دارو متابولیسم وارفارین را کاهش می دهد.
- دارو های ضدافسردگی و ضدجنون باکاهش آستانه تشنج، با اثر ضدتشنجی این دارو مقابله می کنند. فنی توئین غلظت پلاسمایی دارو های ضدافسردگی سه حلقه ای را کاهش می دهد. متابولیسم سیکلوسپورین توسط فنی توئین سریع شده و در نتیجه غلظت پلاسمایی آن کاهش می یابد. فنی توئین متابولیسم ضدبارداری های خوراکی را افزایش و در نتیجه اثر آن ها را کاهش می دهد. متابولیسم فنی توئین در صورت مصرف همزمان با فلوکونازول، ایتراکونازول، کتوکونازول و میکونازول کاهش می یابد و در نتیجه غلظت پلاسمایی آن افزایش می یابد
نکات قابل توصیه برای شربت لیسکانتین
- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود.
- هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
- هنگام برخاستن ناگهانی از حالت نشسته یا خوابیده، باید احتیاط نمود.
ملاحظات اختصاصی شربت لیسکانتین
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی باربیتوراتها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
- شمارش کامل سلولهای خونی و آزمونهای عملکرد کبد هر شش ماه انجام شود.
- قطع ناگهانی مصرف پریمیدون ممکن است موجب بروز صرع مداوم شود. مقدار مصرف دارو باید به تدریج کاهش یابد.
- باربیتوراتها انجام فعالیتهای نیازمند هوشیاری، مانند رانندگی، را مختل می سازند.
نكات قابل توصیه به بیمار در استفاده از لیسکانتین
- دارو را طبق دستور مصرف كنید.
- از مصرف فرآورده های حاوی الكل و تسكین بخشهای دیگر خودداری كنید، زیرا ممكن است موجب بروز ضعف اضافی CNS شود.
- در صورت بروز علائم و نشانه های عوارض جانبی، به پزشك اطلاع دهید.
- قطع مصرف دارو یا تغییر مقدار آن باید با دستور پزشك انجام شود.
- باربیتوراتها ممكن است داروهای خوراكی جلوگیری كننده از بارداری را بی اثر سازند. بنابراین، از روش دیگر جلوگیری از بارداری استفاده كنید.
- كارت شناسایی پزشكی كه نشانگر بیماری صرع و نام داروهای مصرفی شماست، به همراه داشته باشید.
- مصرف در سالمندان: مقدار مصرف در بیماران سالخورده باید كاهش یابد. این بیماران مبتلا به كاهش عملكرد كلیه هستند.
میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر سربرولایزین
