میزان و نحوه مصرف لامیوودین

یکی دیگر از داروهایی که در درمان هپاتیت مزمن استفاده می شود، قرص لامیوودین است. این دارو با مهار آنزیم مسئول تکثیر ویروس هپاتیت بی سبب مهار تکثیر آن و کنترل این بیماری می شود. این دارو در حال حاضر در اروپا و آمریکا به عنوان نگهدارنده در مبتلایان به هپاتیت مزمن بی مورد تأیید قرار گرفته است. داروی لامیوودین برای درمان ، بیش از 7 سال است که در ایران مصرف می شود. این دارو در کسانی که به درمان اولیه با اینترفرون آلفا پاسخ مناسب نداده و یا در کسانی که به دلیل شدید بودن ضایعه ی کبدی، امکان استفاده از اینترفرون را ندارند، مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر برخی از پزشکان از این دارو به عنوان انتخابی اولیه در درمان هپاتیت مزمن بی استفاده می کنند.

لامیوودین (Lamivudine) معمولا همراه با سایر داروهای ضد رتروویروس ، برای درمان عفونت ناشی از ویروس HIV مصرف می شود. این دارو در درمان هپاتیت B مزمن نیز مصرف می گردد.

لامیوودین برای ایدز متعلق به گروهی از داروهای آنتی رتروویرال (ضد رتروویروسی) به نام مهارکننده های ترانس کریپتاز معکوس نوکلئوزیدی (NRTIs) است. این دارو در کنار تعدادی از داروهای دیگر ضدویروسی، به عنوان بخشی از درمان ترکیبی تجویز می شود. استفاده از سه یا تعداد بیشتری داروی ضد رتروویروسی به طور همزمان، مؤثرتر از استفاده تکی دارو است. مصرف ترکیبی داروهای مختلف خطر ایجاد مقاومت در برابر هر یک از داروها را کاهش می دهد. مارک های ترکیبی این دارو با داروهای ضد رتروویروسی دیگر در داروخانه ها موجود است.

لامیوودین سبب کند شدن روند عفونت زایی HIV می گردد اما درمانی قطعی محسوب نمی شود. ویروس HIV سلول هایی در بدن به نام سلول های CD4 را از بین می برد. این سلول ها از سلول های سفید خون هستند و اهمیت آن ها به این دلیل است که بدن را در برابر عفونت ها محافظت می کنند. اگر HIV درمان نشود سیستم ایمنی بدن به تدریج تضعیف شده و توانایی دفاعی خود را در برابر باکتری ها، ویروس ها و سایر میکروب ها از دست می دهد.

داروی لامیوودین برای ایدز با کاهش تعداد ویروس ها در بدن پیشروی ویروس HIV را کند می کند. این فرایند سبب تقویت سیستم ایمنی شده و خطر ایجاد عفونت های وابسته به HIV را کاهش می دهد. این دارو توسط پزشکان متخصص در زمینه HIV قابل تجویز می باشد.

موارد مصرف لامیوودین

هپاتیت B مزمن , کنترل و پروفیلاکسی عفونت HIV

مقدار مصرف لامیوودین

بزرگسالان :
* کنترل عفونت HIV : 150 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز یا 300 میلی گرم روزانه ( بصورت ترکیبی با سایر داروهای ضد رترویروس )
*هپاتیت B مزمن : 100 میلی گرم روزانه خوراکی
*پروفیلاکسی HIV در تماس های پر خطر : 150 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز یا 300 میلی گرم روزانه تا 28 روز

کودکان :
*کنترل عفونت HIV در کودکان 3ماهه و بزرگتر : 4 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه 2 مرتبه و یا 8 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه 1 مرتبه ( حداکثر دوز مجاز 3000 میلی گرم روزانه)
*هپاتیت B مزمن در کودکان 2 ساله و بزرگتر : 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه 1 مرتبه (حداکثر دوز مجاز100 میلی گرم روزانه)
در بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی دوز بایستی کاهش یابد.

اشکال دارویی لامیودین (Lamivudine)

Tablet: 100, 150mg
Solution: 10 mg/ml

نکات قابل توصیه

لامیوودین تنها کنترل کننده عفونت HIV است و در حین مصرف امکان انتقال بیماری همچنان وجود دارد. بعلت امکان بروز مشکلات کبدی و لاکتیک اسیدوزیس در صورت بروز هر یک از علائم زیر با پزشک مشورت شود :
زردی پوست یا چشم ها، تیره شدن ادرار، مدفوع رنگ پریده، درد معده ، اسهال، استفراغ، تهوع، کاهش اشتهای ماندگار، تنفس کوتاه یا مشکل، ضربان قلب کند یا نامنظم، ضعف یا خستگی غیر معمول، درد ماهیچه ای، احساس سرما، سرگیجه و سردرد خفیف.
قطع یکباره لامیوودین در افراد مبتلا به هپاتیت B وHIV همزمان، ممکن است باعث آسیب شدید کبد شود و بیمار بایستی کاملا تحت نظر پزشک باشد.

میزان و نحوه مصرف دفریپرون