میزان و نحوه مصرف پریمتامین

پیریمتامین یکی از آنتاگونیست های فولیک اسید می باشد که به عنوان یک عامل ضد مالاریا استفاده می شود و یا همراه با یک سولفونامید در درمان توکسوپلاسموز به کار می رود .

اشکال دارو

• پریمتامین (داراپریم) 25 م گ قرص

موارد و مقدار مصرف پریمتامین

الف) پیشگیری از مالاریا و کنترل سرایت آن.

• بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 10 سال: مقدار 25 میلی گرم در هفته مصرف می شود.
• کودکان 10-4 ساله: مقدار 5/12 میلی گرم در هفته مصرف می شود.
• کودکان کوچکتر از چهار سال: مقدار 25/6 میلی گرم در هفته مصرف می شود.
• تمام گروه های سنی باید به مدت حداقل 10 هفته بعد از ترک نواحی آلوده، مصرف دارو را ادامه دهند.

ب) حملات حاد مالاریا.

• مصرف این دارو به تنهایی در افراد غیرمصون توصیه نمی شود.
• برای کنترل سرایت بیماری و فرونشاندن آن، پیریمتامین باید با داروهای ضد مالاریای سریع الاثر، مانند کلروکین، به مدت دو روز مصرف شود. برای سوش مقاوم به کلروکین، این دارو با سولفونامیدها، و احتمالاً با کینین مصرف شود.
• بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 10 سال: mg 50 روزانه برای دو روز و سپس 25 میلی گرم هفتگی به مدت حداقل 10 هفته ادامه می یابد.
• کودکان 10-4 ساله: 25 میلی گرم روزانه برا ی 2 روز و سپس 5/12 میلی گرم یک بار در هفته به مدت حداقل 10 هفته ادامه می یابد.

پ) توکسوپلاسموز.

• بزرگسالان: مقدار mg/day 75-50 به مدت 4-3 هفته با 8-2 گرم سولفادیازین، هر 8-6 ساعت، مصرف می شود.
• کودکان: mg/kg 1 روزانه (حداکثر تا mg 25 روزانه) در دوز منقسم برای سه روز مصرف می شود. سپس mg/kg 1 روزانه برای 4 هفته ادامه می یابد. دارو همراه با سولفادوکسین 200-100 میلی گرم روزانه در دوزهای منقسم مصرف می شود.

ت) ایزوسپوریازیس.

• بزرگسالان: 50 تا 70 میلی گرم خوراکی روزانه مصرف می شود.

نکات قابل توصیه

1- پیریمتامین ممکن است با غذا یا بدون غذا داده شود که در صورت ناراحتی معده ، برای کاهش تحریک آن همراه با غذا میل شود .
2- تجویز لوکوورین خصوصا در زمانی که پیریمتامین در دوز های بالا مصرف می شود ، از مشکلات خونی ناشی از کمبود فولیک اسید ناشی از پیریمتامین جلوگیری می کند . لوکووین را در طی درمان و تا یک هفته پس از قطع داروی پیریمتامین ادامه دهید .
3- طول دوره درمان با پیریمتامین را، حتی در صورت بهبودی در روز های اولیه کامل کنید .

هشدارها

1-آنمی مگالوبلاسیک ، لکوپنی ، ترومبوستیوپنی ، نوتروپنی و پانسیتوپنی در دوزهای بالای دارو گزارش شده است . بنابراین شمارش سلول های خونی و پلاکت ها دو بار در هفته در بیمارانی که دوز بالای این دارو را مصرف می کنند ، توصیه می شود.
2-در بیماران با کمبود فولات مانند افراد باردار ، سندرم نقص جذب و در افراد الکلی باید با احتیاط مصرف شود .
3-در بیماران با کمبود آنزیم G6PD باید با احتیاط مصرف شود .
4-در نارسایی کبدی/کلیوی و بیماران با سابقه ی تشنج باید با احتیاط مصرف شود .

ملاحظات اختصاصی پریمتامین

1- برای به حداقل رساندن تحریکات گوارشی، دارو با غذا مصرف شود.
2- شمارش کامل سلول های خونی، از جمله شمارش پلاکت ها دو بار در هفته باید انجام شود.
3- علائم بروز کمبود فولات یا خونریزی به هنگام کاهش تعداد پلاکت ها پیگیری شود؛ در صورت بروز اختلالات، مقدار مصرف دارو باید کاهش یابد یا قطع شود. لوکوورین (اسید فولینیک) را می توان برای افزایش تعداد سلول های خونی در طی کاهش مقدار مصرف یا بعد از قطع مصرف دارو تجویز کرد.
4- در صورت مصرف پیریمتامین با سولفادوکسین به عنوان پیشگیری، اولین مقدار باید 2-1 روز قبل از مسافرت به ناحیه مالاریاخیز مصرف شود.
5- به دلیل امکان بروز واکنش های شدید، پیریمتامین با سولفادوکسین فقط برای بیمارانی تجویز شوند که به نواحی مالاریاخیز مقاوم به کلروکین مسافرت می کنند و یا مدتی طولانی تر از سه هفته در آن نواحی می مانند.
6- به عنوان خط اول درمان مالاریا نیست. داروهای دیگر ضد مالاریا (مفلوکین، کلروکین، سولفادوکسین) در این مورد ارجحند.
7- جهت کاهش عوارض گوارشی دارو همراه با غذا تجویز شود.

میزان و نحوه مصرف قرص پریمتامین