تصلب پراکنده یا ام اس که با نام اختصاریِ MS شناخته می‌شود، یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌بینند. این آسیب‌دیدگی می‌تواند در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول هدایت هستند اختلال ایجاد کند و باعث به وجود آمدنِ علائم و نشانه‌های زیادِ جسمی شود. ام‌اس به چند شکل ظاهر می‌شود، علائم جدید آن یا به صورت عودِ مرحله‌ای (به شکل برگشتی) یا در طولِ زمان (به شکل متناوب) اتفاق می‌افتد. ممکن است در بین عود، نشانهٔ بیماری به کلی از بین برود؛ با این وجود مشکلاتِ عصبیِ دائمی به ویژه با پیشرفتِ بیماری در مراحلِ بعدی به‌طورِ مداوم اتفاق می‌افتد.
حساسیت به این دارو یا هر یک از اجزای فرمولاسیون
بیماری‌های کبدی پیشرونده یا اختلال کبدی، از جمله ALT یا AST حداقل 2 برابر ULN.
سابقه التهاب کبدی خود ایمنی یا سایر بیماری‌های خود ایمنی مربوط به کبد.
تداخلات ماژور: آبروسیتینیب، آدالیمومب، allogeneic processed thymus tissue، باریسیتینیب، فرآورده‌های ب‌ث‌ژ، سترولیزومب، کلادریبین، واکسن دنگ، اتانرسپت، فکسینیدازول، فینگولیمود، گلیمومب، اینفلیکسیمب، واکسن آنفولانزا(زندهو سه‌ظرفیتی)، لفلونوماید، لووکتوکونازول، لومیتاپاید، واکسن سرخک، میپومرسن، واکسن سه‌گانه، ناتالی‌زومب، اوزانیمود، پکسیدارتینیب، واکسن پولیوویروس(زنده، سه ظرفیتی)، پونسیمود، واکسن روتاویروس، واکسن روبلا، سیپونیمود، واکسن آبله‌مرغان، تالیموژن لاهرپاپوک، تریفلونوماید، توفاسیتینیب، واکسن تیفوئید(زنده)، اوبلیتوکسیمب، اوپاداسیتینیب، واکسنواریسلا، ووکلوسپورین، واکسن تب‌زرد، واکسن زوستر
تداخل با غذا: دارو تزریقی می باشد و تداخلی با غذا ندارد.
مصرف داکلیزومب می‌تواند موجب بروز آسیب‌های جدی کبد از جمله هپاتیت اتوایمیون و نارسایی حادکبدی شود که در مواردی تهدیدکننده‌ی حیات است. (گزارش عوارض کبدی تا 5ماه پس از قطع درمان نیز بوده‌است.)
